บรรยากาศท้องไร่ท้องนาในยามเช้าช่างสดชื่นแจ่มใสยิ่งนัก ทว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขากลับไม่เป็นอย่างนั้น เพราะสีหน้าบึ้งตึงและดวงตากลมโตที่สะท้อนแสงจากแว่นตาหนาเตอะส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขาบ่อยครั้ง
แต่ทั้งหมดนั้นก็ยังไม่เท่าสายตาจับผิดของคนสองคนที่นั่งอยู่ในฝั่งตรงกันข้ามเพราะทำให้เขาเหมือนจะหายใจหายคอไม่ทั่วท้องอยู่รอมร่อ และอาหารมื้อเช้าที่ท่านเจ้าของบ้านกำลังจัดเตรียมอยู่นั้นดูจากหน้าตาแล้วบอกได้คำเดียวว่า..สุดยอด!
“เอ้า! มากันเหนื่อยๆ กินข้าวกินปลาเสียก่อนเถอะ มีอะไรค่อยคุยกัน ประเดี๋ยวจะหาว่าคนไทยใจไม้ไส้ระกำ มาถึงเรือนชานแล้วไม่ต้อนรับขับสู้ ถ้าเสียหายมาถึงพี่ผู้ใหญ่จะได้อายกันไปทั้งบางแน่ กินสิพ่อฝรั่ง ยัยหนู อ้าว..พี่ชา กินข้าวสิจ๊ะ หรืออยากให้เมียป้อน”
ผู้ใหญ่ชาลีส่งสายตาค้อนปะหลับปะเหลือกให้กับแม่ยุพิน เพราะเมียรักทำราวกับเห็นดีเห็นงามไปกับลูกสาว แค่ไอ้ฝรั่งมาถึงก็ออกไปต้อนรับขับสู
