“คราวซวยของฉันมั้ง ที่ดัน..”
น้ำเสียงขมสุดๆ เอ่ยออกมาอย่างคนที่พยายามกลั้นอารมณ์ของตัวเองไว้ให้มากที่สุดทำให้วิฬาร์ต้องรั้งร่างนั้นเข้ามากอดปลอบขวัญ ปาลิดาเจ็บมากกว่าที่เธอคาดคิด “รักครั้งแรก” มีอิทธิพลกับคนคนหนึ่งมากถึงขนาดนี้เชียวหรือนี่
“หนูปลา.. ทำในสิ่งที่ควรจะทำ ถ้าแกเชื่อในสัญชาตญาณของหัวใจ แกก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไว้ให้เขาหลงรักแกอย่างหัวปรักหัวปรำเมื่อไรเราค่อยคิดแก้ปัญหากันดีไหม คิดมากไปตอนนี้ก็เปลืองว่ะ ตอนนี้เรามาคิดแผนทำให้เขาหลงรักแกก่อนดีกว่า”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า.. เออว่ะ ฉันชอบเขาข้างเดียวนี่หว่า คิดจนเมื่อยเลย แกก็ไม่รู้จักเตือนฉัน ให้ฉันจิ้นไปสุดกู่ได้ไง”
“ก็ให้แกซ้อมไว้ไง เพราะฉันแน่ใจว่า.. เขาชอบแกแน่ๆ”
“แน่ใจได้ไง”
“ฝรั่งมักชอบของแปลก”
“แปลก.. แมว.. นี่แกหลอกด่าฉันใช่ไหม แกว่าฉันเชยใช่ไหม ใช่ไหมฮ่ะ! นี่แน่ะ นี่แน่ะ! ว่าเพื่อนเหรอ นี่แน่ะ!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า.. เฮ้ย! ไม่เอานะ ไ
