"พี่ขอโทษ" พี่คินคว้าฉันไปโอบกอดไว้หลังจากที่เขากระหน่ำหมัดใส่หนึ่งในเพื่อนรักของเขา ฉันตกใจกับอาการที่พี่คินแสดงออกมามาก เขาโมโหในแบบที่ฉันไม่เคยเห็น เขาแสดงกิริยาท่าทางในแบบที่ฉันไม่เคยได้รับรู้
ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อมองสามีที่กำลังมีอาการสั่นเทิ้มไม่ต่างจากฉัน ที่ฉันตัวสั่นเพราะกลัวกับอาการที่พี่คินเป็น ไม่ได้ตื่นกลัวกับการที่ตื่นมาเจอไอ้เพื่อนไร้มารยาทของสามี
ตอนนี้พี่คินกำลังมองฉันด้วยสายตาที่รู้สึกผิด หรือเขารังเกียจกันแน่นะ เพราะเขาเข้าใจว่าฉันมีอะไรกับเพื่อนเขา
"มันเป็นเพราะพี่เอง พี่ทำให้หนูต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ พี่ขอโทษ" เรียวนิ้วยาวจากคนตัวโตเกลี่ยเส้นผมที่บดบังใบหน้าของฉัน พี่คินกดจูบที่กลางหน้าผากมน
"พี่ไม่รังเกียจหนูเหรอ"ฉันก้มหน้าเอ่ยถาม
"ไม่ ไม่สักนิด ไม่เป็นไรเลย ไม่ว่าลีจะผ่านอะไรมา ลียังเป็นเมียพี่และพี่จะรักลีคนเดียวเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะครับ" พี่คินกอดและลูบที
