ตู้ใบใหญ่กลางบ้านคือสมบัติชิ้นเดียวที่มีในบ้านลุงป่วน กุญแจดอกเล็กๆ อีกดอกเธอไขเปิดประตูตู้ เพื่อหาของใช้ที่จำเป็น ดวงตากลมโตเต้นระริก พัดลมตัวเล็กๆ กับหม้อหุงข้าวไฟฟ้า อุปกรณ์จำเป็นที่ควรมี และของใช้จิปาถะอีกนับไม่ถ้วน แต่มันไม่มีราคาค่างวด
มุ้งเก่าๆ สีตุ่นๆ มันคงจำเป็นต้องใช้ในชนบทที่ไม่มีมุ้งลวดป้องกันยุง เธอฉวยออกมาจากก้นตู้ หมอนผ้าห่ม และที่นอนเก่าๆ อีกอัน
“เห้อ...คงต้องซักไม่ไหวกลิ่นสุดทน” เธอบ่นเบาๆ ลงมือถอดปลอกหมอน ดึงที่นอนพับนั้นออกไปตากแดด แล้วจึงฉวยกระเป๋าสตางค์เดินออกไปที่ร้านค้าพี่สาย
“ไงแก้วเป็นไงบ้าน อยู่ได้ไหม”
“ดีจ้ะ ดีนะพี่สายมีไฟใช้ แก้วนึกว่าต้องจุดเทียนอยู่เสียอีก”
“อืม...โชคดีเนอะเอาอะไรล่ะ เดินไปเดินมาเหนื่อยแย่เลย”
“แก้วมาซื้อผงซักฟอก กับอาหารแห้งจ้ะ คงต้องแต่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่...เดี๋ยวแก้วจะมาปรึกษาพี่สายเรื่องงานค่ะ แก้วไม่รู้จักที่นี่เลยคงต้องข
