น้อยใจ

1718 คำ

หลังจากที่หายเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน แล้วทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน เขาก็หันมาสนใจเรือนร่างของอีกคนอีกครั้ง ก็ในเมื่อ เธอไม่คัดค้าน ถ้าเรื่องราวมันจะจบลงอย่างนั้น มันก็ไม่มีเหตุผล ที่จะทำให้เขาหยุดการกระทำเช่นเดียวกัน ยาหยีหลบสายตา เมื่อเห็นว่า เขาใช้สายตาจับจ้องมองไปจนทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่า ไม่เคยเลย ที่จะเห็นเรือนร่างของใครขาวขนาดนี้ ไม่เคยคิด ว่าสัดส่วนภายใต้ร่มผ้า เมื่อปรากฎแก่สายตา มันจะสามารถหยุดสายตาของเขาเอาไว้ได้ จากที่ว่าจะพยายามไม่สังเกต ไม่จดจำ ไม่ให้ความสำคัญเธอมากเกินไป พึ่งจะรู้ในตอนนี้ ว่าทุกสิ่งที่เขาพูดออกมา เขาไม่สามารถทำมันได้เลย "อื้มมมม.." เสียงครางหวาน หลุดลอดออกมา เมื่อยามที่เขาลากริมฝีปากไปตามซอกคอขาว ความจริงเขาไม่ได้อยากหยุดริมฝีปากไว้ตรงนี้ ใจจริงอยากจะบดจูบลงที่ริมฝีปากของเธออีกสักที แต่ก็กลัวว่าบรั่นดีที่เขากินลงไป จะถูกถ่ายทอดไปหาอีกคน แว๊บหนึ่ง ที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม