ดวงตาคมจับจ้องสมาร์ทโฟนที่มีสายเรียกเข้าที่แทรกเข้ามาเป็นรอบที่สามของวัน จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ เขาหันไปส่งยิ้มให้มารดาอีกครั้ง เมื่อเห็นท่านกำลังมองมาเหมือนกัน จากนั้นก็เลือกที่จะผละออกมารับสาย
(พี่ซี.. มารับหยีหน่อยสิคะ)
เสียงหวานที่แทรกมาตามสาย ไม่ได้ผิดพลาดจากที่เขาคิดไว้สักเท่าไหร่ เพราะเมื่อตอนบ่าย เธอก็โทรหามาหาเขาแล้วหนึ่งครั้ง และเธอก็ออดอ้อนที่จะให้เขาไปรับ เพียงแต่เขาไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไปเท่านั้นเอง
(วันนี้หยีไม่ได้ขับรถมานี่คะ นะคะพี่ซีขามารับหยีหน่อยนะคะ)
"ตอนไหน"
เขาถามออกไปด้วยความรำคาญใจ แต่อีกคนกลับแสดงความดีอกดีใจกลับมา
(หยีจะรอหน้าคณะนะคะ)
แล้วก็เป็นเฉกเช่นทุกครั้ง ที่เขาไม่ยอมตอบกลับสิ่งใดออกไป เขาเลือกที่จะวางสายใส่ โดยพยายามที่จะไม่คิด ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอะไร
.
.
.
"วันนี้ลูกชายแม่รับโทรศัพท์บ่อยจัง ชักอยากจะรู้แล้วสิ ว่าสาวที่ไหนโทรหา"
เสียงแซวข
