ธีระขยับยิ้มออกมาจางๆ แม้ว่าอีกคน จะไม่ได้ให้คำตอบใดๆแก่เขาก็ตาม เขาเลือกที่จะวางถุงยาลงบนโต๊ะกระจกที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะหยัดกายลุกจากโซฟา โดยที่มีสายตาของอีกคนมองตาม
"ฝากด้วยละกันนะครับ"
เชื่อเถอะว่า ที่ผ่านมา คนอย่างนายธีระ ไม่เคยเชื่อใจ ไว้ใจหรือมักง่ายให้กับอะไรแบบนี้ แม้ว่าภายนอกยาหยีจะดูเหมือนผู้หญิงแรงๆร้ายๆ แต่เพราะเขารู้อยู่แก่ใจ ว่าจริงๆแล้ว ยาหยีเป็นคนยังไง มันก็ไม่แปลกอะไร ที่เขาจะกังวลและห่วงน้องเป็นธรรมดา แล้วที่ตอนนี้เขาทำเหมือนกับว่า วางใจ ไว้ใจ และไม่ซีเรียสอะไร มันก็เป็นเพราะว่า ก่อนที่เขาจะออกไปจากห้องนี้เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เขาได้รับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ค่อนข้างชัดเจน
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เขาอยู่ในห้องนอนกับผู้เป็นน้องสาว และอีกคนเข้ามาเจอ แน่นอน ว่าเขารู้อยู่แก่ใจ ว่าสายตาของเพื่อนพี่ชาย กำลังแสดงความรู้สึกแบบไหน แม้มันจะไม่ชัดเจนอะไรมากมาย แต่ผู้ชายด
