ดารินเงียบไปอีกตามเคยแต่ก็ช่างเถอะเขาชินแล้ว ไม่ว่าดารินจะทำอะไรเขาก็ตามใจหมดทุกอย่างแค่อยู่ในกรอบที่เขากำหนด แต่ถ้ามากเกินไปก็จัดการพวกที่พาเธอออกนอกกรอบ
ถึงดารินจะยังไม่รับรักแต่เขาจะทำตัวเป็นหมาหวงก้างแบบนี้แหละ อยากรู้นักว่าใครจะกล้ายุ่งอีกถ้าเจ้าที่แรงขนาดนี้
“อิ่มแล้วเหรอ?” เธอวางทุกอย่างลงพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นมาดื่มด้วยตาเยิ้มนิดๆ
“อิ่มแล้ว รินไปห้องก่อนนะ” เธอก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมในเมื่อช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
“ขึ้นบันไดไหวเหรอ?” ห้องเธอมันอยู่ชั้น 2 ปรกติทุกวันเขาจะเป็นคนอุ้มขึ้นไปหรือไม่ก็พยุงให้ขึ้นไป เขากลัวว่าเธอจะตกบันไดลงมาคอหักเสียก่อน
“พี่กายภาพสอนมาแล้วเฮียก็เห็น” เธอแค่ป่วยไม่ได้พิการซะหน่อย เรื่องแบบนี้ต้องหัดทำเองให้ไหว
“มีอะไรตะโกนเรียกนะเฮียจะเก็บของก่อน” ฝนใกล้จะตกแล้วเขาเลยต้องรีบขนของเข้าบ้านก่อน
ดารินขึ้นมาบนห้องจัดการรีบอาบน้ำเร่งด่วนเพราะเหม็นตัวเอง อีกอย่
