ตอนที่10 ตัดสัมพันธ์
1247 คำ
@ร้านอาหารกึ่งผับ
"ทำหน้าเครียดจังเลยนะคะเสกข์ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ อยู่ๆ ถึงได้นัดอรออกมาดื่มแบบนี้" อรอรุณเอ่ยถามในขณะที่มือเล็กขยับมาโอบกอดรอบลำคอของชายหนุ่มไว้ ทว่าเขากลับพยายามดึงมือของหล่อนออกและขยับถอยห่างออกจากโซฟาตัวยาว มือหนาเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้ามากระดกเข้าปากจนหมดแก้ว แล้วจึงเอนหลังพิงพนักโซฟา พร้อมทั้งขยับขาขึ้นมาไขว่ห้างไว้ท่าทางทุกข์ใจ
"เสกข์คะ คุณทำหน้าแบบนี้ใส่อรไม่ได้นะคะ แถมยังเอาแต่ถอนหายใจด้วย ตกลงว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจกันแน่?"
"เปล่า ก็แค่อยากดื่มเฉยๆ" หล่อนนึกขัดใจที่ไม่ได้คำตอบ เพราะรู้ดีว่าหากคู่นอนของตนไม่มีเรื่องหนักใจเขาจะไม่แสดงหน้านิ่วคิ้วขมวดเช่นนี้
"โอเคค่ะ อรไม่เซ้าซี้แล้วก็ได้ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เราค้างด้วยกันนะคะ อรจองโรงแรมไว้แล้วล่ะค่ะ" ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มโปรยเสน่ห์ ศุภเสกข์หันกลับมาจ้องมองเจ้าของเรือนร่างอรชร พร้อมทั้งหลุบเปลือกตาต่ำลงมองเนินอกอวบที่เปิดเผยครึ่งเต้าอิ่มเหนือเกาะอกสีเดียวกันกับริมฝีปากอวบ
"เตรียมพร้อมจังเลยนะ อยู่เมืองนอกอดอยากมากนักหรือยังไงกัน?"
"เสกข์ล้อเล่นใช่ไหมคะ คุณก็รู้ว่าอรมีคุณแค่คนเดียว อย่าลืมสิว่าเราเป็นมากกว่าเพื่อนหรือว่าคู่นอนนะคะ" หล่อนทำเสียงโวยวาย ก้นงอนขยับเข้ามาใกล้ชายหนุ่มอีกครั้ง พร้อมทั้งซบใบหน้าสวยคมลงบนอกแกร่ง ศุภเสกข์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และคว้าแก้วเหล้ามากระดกเข้าปากอีกอึกใหญ่
"ถอยออกไปได้แล้ว น่ารำคาญ" อรอรุณคุ้นชินกับคำพูดตรงไปตรงมาของชายหนุ่มเพราะคิดว่ามันเป็นนิสัยปกติของเขา หล่อนยอมทำตามอย่างว่าง่ายและยังคงโปรยยิ้มยั่วยวนให้กับเพื่อนนอนด้วยอารมณ์ปรารถนา ทว่าสายตาของศุภเสกข์กลับมองไปเห็นบุษบันซึ่งนั่งอยู่โต๊ะอาหารอีกด้ายหนึ่งที่อยู่ห่างจากโต๊ะของตนราวสิบก้าวเดิน
"บัว..." เขาพึมพำ พลางจ้องมองใบหน้าหวานไม่ยอมละสายตา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หญิงสาวมองมาสบตากับตนเข้าพอดี เธอจึงฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้เจอว่าที่พี่เขย ทว่าเมื่ออรอรุณขยับใบหน้าเข้าหาใบหน้าคมคายของศุภเสกข์ ทำให้บุษบันหุบยิ้มไปในทันที
"มองอะไรคะเสกข์?" หล่อนมองตามสายตาของชายหนุ่มไป จึงได้เห็นว่าน้องสาวของตนกำลังนั่งรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ อยู่อีกสามคน
"นั่นยัยมุกน้องสาวอรนี่คะ เห็นบอกว่ามาฉลองวันเกิดให้เพื่อน" ศุภเสกข์นึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่มุกดาบอกว่าหล่อนเป็นน้องสาวของอรุณ เขาจึงหันกลับมามองหล่อนด้วยแววตาประกายดุดัน
"พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีแล้ว ผมไม่อยากให้คุณไปป่าวประกาศให้คนอื่นๆ รู้ว่าเราเป็นแฟนกันนะอร เพราะความจริงเราไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"เสกข์ คุณพูดเรื่องอะไรคะ อรไม่เห็นจะเข้าใจเลย"
"คุณจะไม่เข้าใจได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นคนไปบอกน้องสาวว่าเราเป็นแฟนกันทั้งๆ ที่ความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น ผมคิดว่าเราตกลงเรื่องนี้กันแล้ว ตกลงกันมานานหลายปีแล้วด้วยว่าเราเป็นเพียงแค่คู่นอนกัน ความเหงาทำให้มันเกิดเรื่องพวกนั้นขึ้นมาไม่ใช่ความรัก เพราะฉะนั้นผมหวังว่าคุณจะไม่ไปพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินอีก มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ" คำพูดของศุภเสกข์ทำให้อรุณหน้าเสีย หล่อนไม่แน่ใจว่าใครที่ไปพูดให้ชายหนุ่มฟังว่าตนประกาศตัวเป็นแฟนกับเขา และยังรู้สึกไม่ดีที่โดนต่อว่าเช่นนี้ ใบหน้าสวยคมง้ำงอลงและเมินหนีไปทางอื่น
"พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีเหมือนกันค่ะ อรเองก็อยากจะทำความเข้าใจกับคุณเรื่องนี้เหมือนกัน เสกข์คะ เพื่อนคนไหนคะที่ลงทุนบินกลับมาจากต่างประเทศเพื่อมางานวันเกิดของคุณ นี่คุณคิดว่าอรคิดกับคุณแค่เพื่อนนอนจริงๆ หรือคะ?" หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง ศุภเสกข์จึงแค่นหัวเราะในลำคอเมื่อวันนี้มาถึง
"ผมรู้ว่าคุณคิดยังไงกับผมนะอร ถ้างั้นเรามาทำความเข้าใจกันเรื่องนี้ใหม่นะ ผมไม่ได้รักคุณ ผมไม่ได้มีความต้องการที่จะคบกับคุณเป็นแฟน เราจะเลิกมีอะไรกันก็ได้นะ ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกเจ็บปวดเพราะผมแล้วก็ไม่อยากทำลายความเป็นเพื่อนของเรา" อรอรุณอึ้งไปกับคำพูดสุดแสนเย็นชา คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะตัดเยื่อใยกันง่ายดายเสียขนาดนี้ หลายปีที่ผ่านมาที่ร่วมหลับนอนด้วยกันเขาไม่มีความรู้สึกเลยอย่างนั้นหรือ ก็ใช่น่ะสิ เพราะผู้ชายส่วนมากก็สามารถนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้โดยไม่รู้สึกอะไร ศุภเสกข์เองก็ไม่แตกต่างจากผู้ชายเห็นแก่ตัวพวกนั้น
ด้านบุษบันที่กำลังมองมายังศุภเสกข์และอรอรุณซึ่งพูดคุยกันด้วยสีหน้าจริงจังทำให้เธอเชื่อคำพูดของมุกดาเพื่อนสนิทว่าสองคนนี้คงเป็นมากกว่าเพื่อน หญิงสาวรู้สึกขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าที่พี่เขยมาดื่มกับผู้หญิงคนอื่นแทนที่จะเป็นพี่สาวของตนเอง วินาทีนี้บุษบันเริ่มรู้สึกเปลี่ยนใจแล้วว่าไม่อยากให้สโรชาแต่งงานกับคนมักมากหลายใจ
"นั่นไงพี่อร มาดื่มกับคุณเสกข์จริงๆ ด้วย แล้วทำไมคุณเสกข์ถึงบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน" มุกดาเอ่ยขึ้น ในขณะที่บุษบันเอาแต่นิ่งเงียบเพราะกำลังรู้สึกไม่พอใจกับภาพที่ตนเห็น
"แต่ดูแล้วสองคนนั้นเขาก็ไม่ได้กุ๊กกิ๊กหรือพูดคุยหวานซึ้งอะไรกันเลยนะ เขาอาจจะเป็นแค่เพื่อนมาดื่มด้วยกันเฉยๆ ก็ได้" มิรินพูดแทรกขึ้น เพราะไม่รู้เรื่องที่บุษบันพูดคุยกับมุกดาเมื่อเช้านี้
"คุณเสกข์นี่เป็นผู้ชายยังไงกันแน่นะ ปากก็บอกว่าเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของพี่หอม แต่ว่ามาดื่มกับพี่อรพี่สาวยัยมุก บางทีก็สับสนนะ หรือว่าพวกเขาจะเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ" แพงพูดเสริมขึ้น บุษบันยังเอาแต่จ้องมองว่าที่พี่เขยกับผู้หญิงคนอื่นเสียจนไม่ได้ฟังสิ่งที่เพื่อนเพื่อนพูดคุยกัน
"อย่าไปสนใจเลย ฉันว่าเรามาดื่มกันดีกว่า ฉลองวันเกิดให้ยายบัว พรุ่งนี้ก็ครบสิบแปดปีแล้ว ขอให้มีความสุขมากๆ นะ แล้วตกลงตัดสินใจได้หรือยังว่าจะเรียนต่อที่ไหน" มิรินขยับมือมาแตะแก้มบุษบันและเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้
"บัวยังไม่ได้ตัดสินใจเลย เอาเป็นว่าจะตัดสินใจเร็วๆ นี้แหละ แล้วจะบอกทุกคนก่อนคนอื่นเลย" เธอหันกลับมาพูดกับเพื่อน แล้วจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหารโดยไม่สนใจศุภเสกข์อีก
- ผู้เขียน
