จ้านซานป๋อหงุดหงิดใจจนแทบคลั่ง เมื่อได้ยินน้องสาวคนเล็กบอกว่า เต้าหู้ทั้งหมดได้มาจากเรือนหลิวลู่ลม และเป็นฝีมือหลี่หวางชิงที่คิดตำรับปรุงอาหารแสนมหัศจรรย์เหล่านี้ขึ้น และตั้งแต่เมื่อวานไฉจูไม่ได้นำมาส่งเพิ่ม พอสอบถามกลับไปได้ความว่าหลี่หวางชิงไม่สบาย เลยไม่ได้ปรุงเต้าหู้เหล่านั้น
ทว่าจ้านปี่อี้ติดใจรสชาตินั้นเสียแล้ว นางจึงให้คนไปหาซื้อเต้าหู้ที่ตลาด รวมถึงสั่งโรงครัวทำขึ้นมาเอง แต่กลับไม่ได้รสชาติเหมือนที่ผ่านมือของหลี่หวางชิง และเรื่องนี้จะไม่ให้นางร้อนใจได้อย่างไร ในเมื่อคนที่คลั่งไคล้รสชาติละมุนลิ้น และมีความสุขราวกับได้ขึ้นสวรรค์ยามได้ลิ้มรสเต้าหู้ของหลี่หวางชิง หาได้มีแค่จ้านปี่อี้ผู้นี้
เมื่อเห็นพี่ชายอารมณ์ฉุนเฉียว สีหน้าบึ้งตึงจนผู้ใดก็ไม่กล้าเข้าใกล้ จ้านปี่อี้จึงค่อยๆ เล่าสิ่งที่เกิดขึ้น
“น้องแพ้อาหารหลายอย่าง กินก็ไม่ค่อยได้ พี่ใหญ่ก็รู้ ไฉนน้องจะกล้าปริปากบอกใคร โดยเฉพาะแ
