จ้านซานป๋อคำรามเสียงดัง สีหน้าเขาเครียดกว่าเดิม และดูเหมือนจะเพิ่มม่านหมอกในห้องหนังสือ
เรื่องราวแต่หนหลัง คล้ายจะย้อนกลับมาในหัวเขาตอนนี้ เรื่องแสนน่าอับอายเกิดขึ้นได้อย่างไร เขาไม่อยากรื้อฟื้น ด้วยหาได้มีสิ่งน่าชื่นชม อีกทั้งบุรุษใดไม่กลัวถูกตอน แล้วส่งไปเป็นขันที หากเรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นกับเขาจริง สกุลจ้านที่เป็นเสมือนเทพแห่งสงครามซึ่งผู้คนเคารพกราบไหว้ จะมีทายาทสืบสกุลได้เช่นไร
“เสี่ยวชิง!...”
มือใหญ่ตบลงบนโต๊ะ เขาระบายความโกรธกรุ่นในใจด้วยการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เป็นตอนนั้นใบหน้าเรียวรูปไข่ ที่ปากนิดจมูกหน่อยปรากฏให้เขาเห็น ดวงตากวางของนาง เต็มไปด้วยความเย้ายั่ว แพขนตาก็งอนรับคิ้วโก่งสวย ซึ่งหาได้ยากยิ่งในสตรีแคว้นเป่ย นางเป็นหญิงงามที่มีรูปร่างเนื้อ นมไข่ มิได้ผอมบาง หากสมส่วนทั้งยังสูงกว่าสตรีทั่วไป อีกทั้งยังรู้จักหว่านเสน่ห์ให้บุรุษลุ่มหลง ทว่าสิ่งที่จ้านซานป๋อ เพิ่งค้นพบเมื่อ
