พอทุกคนขึ้นจากน้ำก็มารุมกันที่กองไฟ เพราะความหนาวทำให้ปากเขียวปากม่วงกันไปหมด ทุกคนนำผ้าขาวม้าของตัวเองมาพันรอบกายแล้วนั่งผิงไฟรอกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ช่วงหน้าหนาวปลาจะมันมากทำให้ย่างไปไฟก็ลุกขึ้นมาไหม้ปลา กว่าจะย่างเสร็จคนย่างก็ต้องทะเลาะกับควันไฟไปตั้งเท่าไหร่
เมื่ออาหารพร้อมทุกอย่าง มีส้มตำที่ตำใส่มะกอกป่าซึ่งเอมอรเคยกินตอนอยู่บ้านกับพ่อที่อยุธยา ตอนนี้มันก็ดูน่ากินมาก ปลาย่างก็หอมน่ากิน ส้มตำตักใส่ใบตองที่แม่อวนตัดมาพร้อมกับวางปลาย่างไว้ข้าง ๆ แต่อีกอย่างเธอเพิ่งเคยเห็นมันคือแกงปลาใส่สะเดาดินทุกคนบอกมันมีรสขมแต่อร่อยมาก ปลาที่แกงจะเป็นปลาแขยง ปลาก่าหรือปลาหมอช้างเหยียบและปลาขี้เฮี่ยหรือปลากดหิน ปลากดหินหน้าตามันประหลาดสุดเป็นปลาที่ไม่มีเกล็ดลักษณะคล้ายปลาแขยงแต่ตัวมันสีดำและมีลายสีเหลืองพาดผ่าน
“พี่นางซิมเบิ่งแหมะ แซบคักเดี๋ยวเจ้าสิติดใจ” (พี่สะใภ้ชิมดูสิ อร่อยมากเดี๋ยวคุณจะติดใจ)
ศ
