ฉลามหูกระดิกขึ้นมาทันที “ฉิบหาย” เขาอุทานเบาๆ หันขวับมามองตอนที่เต๋าเต้ยรับบุหรี่ที่มวนด้วยสลิปต์ร้านสะดวกซื้อเข้าปาก และลอยหน้าลอยตาทำท่าพ่นควันได้เหมือนมาก
“หย่อยไหม” แพรสวยถามความเห็น
“หย่อย” เต๋าเต้ยตอบแล้วก็ทำท่าพ่นควันต่อ
“ใครทำให้พวกหนูดูครับ” พยัคฆ์ถามอย่างสุภาพที่สุด
“ดม มากับบ็อกบ็อก” แพรสวยตวัดค้อนใส่คนที่ไม่อยากคุยด้วยแต่ก็ยอมตอบ
“สงสัยพี่โดมสูบบุหรี่ให้เด็กเห็นมั้งพี่” ฉลามเดา
“ใช่ เมื่อวานตอนพี่เดินมาที่ร้านข้าว โดมยืนอัดบุหรี่ปุ๋ยๆ อยู่” พยัคฆ์ยอมรับความผิดพลาดไว้เอง
“พี่ชื่อพี่พอ” พลอยใสแนะนำตัว
“พี่ชื่อพี่แพ” แพรสวยแนะนำบ้าง
“พี่ชื่อเต๋าเต้ย” เต๋าเต้ยหันซ้ายทีขวาทีเพื่อบอกให้ครบทั้งสองคน
เด็กๆ แนะนำตัวเองกันใหญ่ ในขณะที่เนิ่นเริ่มรำลึกความหลังถึงที่มาที่ไปของที่ดินผืนนี้หวังปั่นราคา
“นี่พ่อของพี่เต๋าเต้ย ชื่อฉยาม” เต๋าเต้ยแนะนำคนใกล้ตัวที่รักที่สุด
“พี่พอไม่มี
