“ข้างในโน้นจะยกบ้านมาตั้ง” เขาชี้ไปยังที่ดินผืนไกลๆ ซึ่งเป็นที่ดินตาบอดของเขา ซึ่งวันนี้จะมีรถปรับหน้าดินเข้าไป เมื่อพื้นเสมอดีแล้ว เขาจะลงเสาเข็มและเอาบ้านน็อกดาวน์มาลงเป็นบ้านพักชั่วคราวสำหรับตนเอง ส่วนบ้านของเนิ่นจะให้พนักงานของเขาอยู่
“เหยอ น้องแพอยากเห็น”
“ถ้าเสร็จแล้วเสือหดพามานะ หรือว่าน้องแพรอยากมานอนที่บ้านด้วย เสือหดจะได้เอาหลังใหญ่ๆ”
“ไม่เอา บ้านน้องแพหญ่ายแย้ว น้องแพอยากได้เย็กๆ เอาไว้เย่นกับตุ้มตุ้ย”
“เสือหดสร้างให้นะ”
ตาของแพรสวยอาบด้วยความสุขตอนพูดถึงลูกหมาตัวนั้น เมื่อวานเขาให้ภูผาหาร้านที่เหมาะกับการนั่งคุยแบบเปิดอก พยัคฆ์ไม่มีความประสงค์ที่จะอารัมภบทนาน มันเสียเวลาโดยไม่จำเป็น แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเตรียมตั้งรับกับสิ่งที่เขาต้องการจะพูด
“ผมเป็นพ่อของพลอยใสกับแพรสวย” เป็นประโยคที่เขาเริ่มหลังจากได้โต๊ะอาหารในมุมสงบ
“ผมเดาไว้ไม่ผิด”
คำตอบจากภูผาทำให้พยัคฆ์ประหลาด
