09
#หลงเมียครั้งที่เก้า
(ต่อ)
“ลบภาพในกล้องของมึงซะ...อย่าหาว่ากูไม่เตือน” ภวินทร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พยายามข่มอารมณ์เดือดดาลที่เตรียมปะทุอย่างเต็มทน
“อะ...แหม ผมแค่ตามถ่ายรูปครอบครัวเองครับ” ชายแปลกหน้าแสร้งยิ้มก่อนจะตอบกลับไป
“ลบ...ซะ” ร่างสูงเริ่มข่มอารมณ์ที่หงุดหงิดของตนเองไม่ไหว น้ำเสียงจึงแปรเปลี่ยนเป็นก้าวร้าวในทันที
“คะ ครับ...นะ นี่ครับ!”
ชายแปลกหน้ารีบลนลานลบภาพในกล้องก่อนจะยื่นอัลบั้มมาตรงหน้าภวินทร์ที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์แต่กระนั้นก็ยืนรอคอยอย่างใจเย็นให้ชายตรงหน้าลบภาพที่แอบถ่ายทิ้งทั้งหมด
“ออกไปซะ...ถ้าไม่อยากนอนในคุกก็อย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีก”
“คะ ครับ!” สิ้นเสียงชายคนนั้นก็รีบวิ่งไปยังทางออกทันที
อีกด้านเมื่อเดินเข้าสู่โซนสัตว์น้ำ เด็กชายนคินทร์ร้องว้าวออกมาราวกับตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉับพลันดวงก็ใคร่รู้ก็แปรเปลี่ยนเป็นประกายวาววับยามเมื่อมองไปยัง
