EPISODE 06 ไม่เหมือนคนอื่น ? NC18+
1658 คำ
"เมียทั้งคนก็ต้องห่วงหรือป่าว" พี่คิวยิ้มแล้วกอดอกพิงกับประตู
"อย่ามามโน เตยไม่ใช่เมียพี่คิว" ฉันจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง "หลบไปจะเปิดประตู"
เขากระตุกยิ้มแล้วหลบให้ฉันอย่างว่าง่าย แต่ที่ยอมหลบง่ายๆเพราะจะเข้ามาห้องฉันต่างหาก
"ของอยู่ตรงนั้น เอาแล้วกลับไปเลย"
"ก็มาให้เอาดิ แล้วจะกลับ"
คำพูดของพี่คิวทำเอาฉันต้องหมุนตัวกลับมามองเขา คนพูดยิ้มยียวนก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ด้วยความรวดเร็วแล้วรวบเอวฉันเข้าไปจนแนบชิดกับตัวเขา
"ปล่อย!" ฉันพยายามดันตัวเอาออกแต่คนที่แรงมีเยอะกว่าก็ไม่สะทกสะท้านเลยซักนิด "พี่เลิกยุ่งกับเตยได้มั้ย ขอร้อง"
"ยาก" เขาตอบทันทีพร้อมรอยยิ้ม
"แต่เตยไม่ชอบความสัมพันธ์แบบนี้" ฉันบอกเสียงแข็งแล้วจ้องเขาตอบอย่างไม่ยอมแพ้
"..." เขากระตุกยิ้มุมปากแล้วเลื่อนหน้าลงมาใกล้ กระซิบข้างหูฉัน "อยากเปิดตัวเหรอ ร้ายเหมือนกัน"
เกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุดเลย ทำไม่ชอบคิดไปเอง
"ไม่ได้อยากเปิดตัว ไม่ชอบ อยู่ให้ห่างได้มั้ย"
"..." พอฉันพูดจบเขาก็เหยียดยิ้มออกมาก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาทันทีแบบไม่ให้ได้ตั้งตัว
ฉันเกลียดขี้หน้าเขาก็จริงแต่ร่างกายของฉันมันไม่เคยปฏิเสธเขาเลย เขาเก่งที่ทำให้ฉันโอนอ่อนผ่อนตาม ทั้งจูบทั้งสัมผัสที่ทำให้หัวใจเต้นแรงได้ทุกเมื่อ นี่ใช่มั้ยที่ทำให้เขาได้ฉายาคาสโนวามา
"อื้อ!~ หยุดเลยนะไอ้พี่คิว!" ฉันตั้งสติและดันหน้าเขาออกห่าง
"พูดไม่เพราะ"
"เตยไม่จำเป็นต้องพูดเพราะกับคนคุยของเพื่อน" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าหนีแต่ก็อยู่ในอ้อมแขนเขาอยู่ดี "ปล่อยเลย มาทำแบบนี้ทำไม"
"เห็นบอกว่าไม่ชอบก็เลยพิสูจน์ดู" เขาคงไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของฉันเลย เอาแต่ยิ้มอยู่ได้!
"ยัยคะนิ้งมันก็จริงจังกับพี่คิวนะ เลิกยุ่งกับเตยซักทีเตยไม่อยากทะเลาะกับมัน"
"บางทีเธอก็ดูโง่" เขาพูดแล้วนั่งลงปลายเตียงก่อนจะดึงฉันไปนั่งด้วย ความรู้สึกตอนนี้ไม่มีอย่างอื่นนอกจากระแวง ระแวงว่ามันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก
หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆแล้ว
"พี่คิวฉลาดเหรอถึงมาว่าเตย"
"..." เขาหัวเราะในลำคอเมื่อถูกฉันยอกย้อน "เพื่อนเธอบอกว่าเธอไม่น่าตื่นเต้น แต่ฉันว่าไม่นะ เวลาอยู่ใกล้เธอฉันตื่นตัวตลอด"
เกลียดคำพูดของเขาเวลาแบบนี้ที่สุดเลย เวลาพูดสายตาของเขาที่จ้องมามันแทบจะกัดกลืนฉันไปหมดทั้งตัวแล้ว
"ถามหน่อย พี่จริงจังกับยัยนิ้งมั้ย"
"ฉันดูจริงจังเหรอ" เขาคงเป็นคนแบบนี้ ดูไม่รักษาน้ำใจใครเลยซักคน "เพื่อนเธอมีแฟนแล้วแต่อยากได้ฉันจนตัวสั่น คิดจะมอมฉันทุกครั้งที่ชวนไปเที่ยว"
"..." บางทีก็อยากโกรธแทนมันนะ แต่ที่เขาพูดมามันก็จริงทั้งหมดเพื่อนกันทำไมจะดูไม่ออก "ก็มันชอบพี่ไง"
"เธอต้องแคร์เพื่อนขนาดนั้น?"
"ขึ้นชื่อว่าเพื่อน ยังไงก็ต้องรักษาความสัมพันธ์" ฉันตอบแล้วพยายามจะลุกจากตักแต่เขากลับโอบไว้แน่นกว่าเดิม
"แต่เพื่อนเธอไม่ได้รักเธอเลยนะ ชวนเธอมาเที่ยว แต่เห็นผู้ชายสำคัญกว่า ปล่อยให้เธอกลับคนเดียว"
"มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่เตยต้องมานอนกับผู้ชายของเพื่อนมั้ย" ฉันพยายามดันตัวเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้เราใกล้กันเกินไป
"ฉันไปเป็นของเพื่อนเธอตอนไหน" พี่คิวขมวดคิ้วยุ่ง ก่อนจะเอาจมูกมาคลอเคลียที่ซอกคอจนต้องเอียงตัวหลบ "เธอมาก่อน ทำไมต้องกลัว"
เกลียดคำพูดเห็นแกตัวของเขาจัง ถึงมันจะฟังดูมีเหตุผลอยู่นิดๆแต่ในโลกแห่งความเป็นจริงคนที่จะถูกประนามคือฉันไม่ใช่เหรอ
ไหนจะเพื่อนคนอื่นที่รู้ว่าคะนิ้งมันคุยกับพี่คิวอยู่ถึงจะเป็นสถานะไหนก็ตาม ฉันก็ถูกมองว่าหักหลังเพื่อนหรือเปล่า
"พูดเหมือนพี่คิวจริงจังกับเตยนะ แต่เปล่าเลย" ฉันพูดแล้วยิ้มออกมาแล้วจ้องตาเขาที่โค้งลงพร้อมกับมุมปากที่ยกขึ้น
"อยากให้จริงจังเหรอ" เขายิ้มแล้วพูดต่อ "เธอชอบฉันมั้ยล่ะ"
"ไม่" ฉันตอบทันทีแล้วมองตากลับไป เขาก็ยังคงยิ้มแบบเดิม
"งั้นเราจะจริงจังกันทำไม กินกันลับๆดีกว่า" เห็นแก่ตัวสุดๆเลยว่ามั้ย "มีแต่คนชอบแบบนี้ เธอไม่ชอบเหรอ"
"อยากกินก็ไปกินคนอื่น ที่ไม่ใช่เตย ปล่อย!"
"ขี้งอนว่ะ" เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะพลิกร่างฉันลงไปนอนบนเตียงแล้วขึ้นมาคร่อม
เรามาเจอกันตอนเมาทั้งคู่ตลอดเลย แล้วฉันจะปฏิเสธเขาได้ด้วยวิธีไหนกัน ถึงจะพยายามบอกตัวเองว่าอย่า แต่สายตา สถานที่และบรรยากาศมันไม่เอื้อให้ฉันใจแข็งกับเขาได้เลย
"อย่าลืมของไว้ห้องเตยอีก" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่น วิธีที่ดีที่สุดคือการไม่มองตาเขา ฉันจะได้ไม่ใจอ่อนกับเขามากไป
"ไม่ได้ลืม" เขาพูดออกมาแบบนั้นทำให้ฉันต้องหันหน้ากลับมามองอีกรอบ
เขาตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้มานอนกับฉันงั้นเหรอ
"เมาแล้วหาที่ลงเหรอ"
"ไม่เมาก็ลงได้นะ วันหลังลองดูมั้ย" เกลียดรอยยิ้มนั่นชะมัดเลย ไม่รู้ทำไมถึงหงุดหงิดก็ไม่รู้เวลาเห็นความเจ้าเล่ห์นั่น
"ไม่อยากลอง"
เขาไม่ตอบอะไรเอาแต่ยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าลงมาใกล้กดจูบฉันอย่างอ่อนโยน ลิ้นสากร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากตวัดฉกชิมความหวาน หยอกเย้าเล่นกับลิ้นเล็กของฉัน จากจูบนุ่มนวลเริ่มหนักหน่วงเร่าร้อนขึ้นในเวลาถัดมา
มือหนาทำหน้าที่จัดการกับเสื้อผ้าของฉัน เสื้อไหมพรมเกาะอกและกางเกงไหมพรมขายาวถูกโยนทิ้งไปล่างเตียง
เวลาต่อมาเสื้อผ้าของเขาก็ลงไปกองอยู่ที่เดียวกัน
"ทำไมชอบแต่งตัวโป๊" เขาเอ่ยถามก่อนจะแกะบราไร้สายทรงปีกนกของฉันออกจากทรวงอกอวบอิ่ม
"ก็เป็นแบบนี้จะทำไม" ฉันตอบเสียงเรียบเหมือนไม่ใส่ใจ เขาก็เอาแต่มองหน้าแล้วยิ้ม
"เพิ่งเคยเจอคนชอบกวนประสาทเวลาจะโดนเอา" เขาพูดกวนๆแล้วเอื้อมมือมาบีบหน้าอกของฉันเหมือนหมั่นเขี้ยว
"ปกติเจอแต่อ้อน?"
"อืม อ้อนกับยั่ว" คนบนร่างฉันกระตุกยิ้มแล้วโน้มหน้าลงมาจูบฉันอีกครั้ง "แต่ชอบแบบนี้มากกว่า คนท้าทาย"
ใครกันแน่ที่กวนประสาท เขาต่างหากไม่ใช่ฉัน
ความแข็งแรงเบื้องล่างค่อยๆถูไถไปตามรอยแยกที่เริ่มเปียกชื้นก่อนที่มันจะถูกดันเข้ามาทีละนิดจนสุดความยาว
"อ๊ะ พะ...พี่คิว" ฉันจิกนิ้วลงบนบ่าแกร่งเพราะรู้สึกเสียวและจุกตรงช่องท้อง ขณะที่เอวสอบค่อยๆขยับเข้าออกเนิบนาบและเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
"ฉันชอบเสียงเธอ ครางดังๆเลย" เขากระซิบเสียงพร่าข้างหูและเริ่มเร่งความเร็วของแรงกระแทกกระทั้น ร่างกายของฉันสั่นคลอนไปตามแรงโยก หัวใจเองก็เต้นรัวตามไปด้วยยิ่งตอนที่เผลอไปสบตากับเขามันก็ยิ่งรู้สึกยอมแพ้ให้กับเขา
"อ๊า..."
"ชอบว่ะเตย ซี๊ด..."
ฉันเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบสัมผัสและจังหวะเหล่านี้ที่เขามอบให้ มันเหมือนอยู่ในความฝันเลย ความสุขเพียงชั่วคราวที่เขาปรนเปรอให้กัน พอตื่นมาก็อยู่กับโลกแห่งความจริงที่ว่าเราแทบจะไม่ใช่คนรู้จักกัน
แค่เดินผ่านกันวันนี้เรายังเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันเลยแถมเขายังมีผู้หญิงคนอื่นข้างกายหนึ่งในนั้นก็รวมถึงเพื่อนฉันด้วย
เราก็แค่คนในความลับของกันและกันเท่านั้นเอง วันหนึ่งความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ต้องจบลงอยู่แล้ว ฉันไม่เคยคิดจะคาดหวังอะไรจากตัวเขาแน่นอน
"อ๊า ระ...เร็วอีกได้มั้ย" ครั้งนี้ฉันเป็นฝ่ายร้องขอหลังจากที่เขามอบตัวตนใหญ่โตนั่นเข้ามาอยู่นานจนฉันใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มทน
"ใกล้แล้วเหรอ" เขาชะลอความเร็วลงจนฉันแอบหงุดหงิด
"พี่คิว..."
"อ้อนก่อนเดี๋ยวทำให้" ไอ้บ้าเอ้ย กวนประสาทฉันอีกแล้วนะ
"ไม่ทำก็ออกไปเลยไป" ฉันบอกแล้วทำท่ายกเท้าขึ้นมาจะถีบเขาออกแต่ก็ถูกมือหนาจับข้อเท้าเอาไว้อยากไวแล้วดึงมันขึ้นไปวางบนบ่าแกร่ง
"คนอะไรวะเนี่ย"
"ก็พี่ลีลาอยู่ได้ คิดว่าเตยอยากได้พี่มากเหรอ" ฉันขมวดคิ้วยุ่งมองไอ้ผู้ชายหน้าหล่อนั่นอย่างหงุดหงิด
"แค่อยากเห็นคนอ้อนเอง" เขาเริ่มขยับเอวกระแทกเข้ามาอีกครั้ง
"ถ้าอยากฟังก็ไปหาคนอื่นเถอะ อย่ามาหาเตย"
"ไม่อยากไป"
เขาตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเร่งจังหวะใส่ฉันเหมือนอยากจะประชดประชันอย่างนั้นแหละ จนกระทั่งเราถึงฝั่งฝันไปด้วยกันฉันก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แต่อีพี่คิวมันยังตามมาราวีฉันถึงในห้องน้ำอีก
ครั้งเดียวไม่เคยพอสำหรับเขา
- ผู้เขียน
