EPISODE 03 แรงดึงดูด ?NC18+
1712 คำ
"พี่คิวไปส่งนิ้งได้มั้ยคะ" ไม่รู้มันเมาจริงมั้ย ปกติก็เห็นมันคอแข็งกว่าเพื่อน แต่ตอนนี้เกาะพี่คิวเป็นปลิงเลย
"เอารถมาไม่ใช่เหรอ" พี่คิวถามแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันมองยัยคะนิ้งที่เกาะแขนตัวเองอยู่
"ค่ะ แต่ตอนนี้ขับไม่ไหวแล้ว"
"เดี๋ยวพวกเราไปส่งก็ได้ค่ะ" ยับเค้กเดินเข้าไปลากแขนยัยคะนิ้งออกมาเมื่อเห็นว่าพี่คิวไม่ได้อยากไปส่งเท่าไหร่
"พวกแกอย่าขัด" ยัยคะนิ้งกระซิบเสียงลอดไรฟันใส่พวกเราก่อนจะเดินไปหาพี่คิวอีกรอบ
"สงสัยมันอยากกินพี่เขาเต็มทน ฉันเชื่อเลย" ยัยเค้กพูดแล้วเดินหนีไปที่รถเหมือนไม่ชอบใจเท่าไหร่
"แกจะกลับกับพี่เขาใช่มั้ย แล้วรถล่ะ" ฉันเดินไปถามมันที่ตอนนี้แทบจะสิงร่างพี่คิวแล้ว
เขามองมาทางฉันเหมือนกันแต่ไม่ได้พูดอะไรด้วย
"ไม่เป็นไรพรุ่งนี้มาเอา" ยัยนั่นทำเสียงยานเหมือนคนเมาจริงๆนั่นแหละ
"ให้พี่คนนั้นเอากลับให้ได้มั้ย แกจะทิ้งรถทั้งคันไว้เลยเหรอ" พอพูดจบยัยคะนิ้งก็พ่นลมหายใจออกมาเหมือนรำคาญ
"พี่แม็คเอารถไปให้คะนิ้งหน่อยได้มั้ยคะ"
"ออ ได้ครับ"
พอเคลียร์ทุกอย่างเสร็จฉันจึงหันหลังเดินออกมากับต้องตา ซึ่งตอนนี้ยัยเค้กไปอยู่ในรถรอแล้ว
"มีผัวแล้วต้องทำแบบนี้อีกเหรอวะ สงสารผัวมันจริงๆ ถึงจะเป็นเพื่อนก็เถอะแต่ฉันไม่ชอบนิสัยแบบนี้ว่ะ" ยัยเค้กบ่นขึ้นมาทันทีที่เราสองคนขึ้นมาบนรถ
"นั่นสิต้องตาว่าคะนิ้งนิสัยแย่เกิน ดูแรด"
ฉันได้แต่นั่งเงียบฟังพวกมันบ่นกันในรถจนกระทั่งยัยเค้กมาส่งถึงหน้าหอตัวเอง
มาถึงฉันก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนอนบางเบาใส่สบายเพื่อเตรียมตัวนอน ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนแล้วด้วย
ก๊อกๆ
พอได้ยินเสียงเคาะประตูขณะที่กำลังจะทิ้งตัวลงนอน ฉันถึงนึกขึ้นมาได้ว่าพี่คิวนั่นบอกจะมาเอาของที่เขาลืมไว้
แต่เขาไปส่งยัยคะนิ้งไม่ใช่เหรอ นึกว่าจะอยู่กับยัยนั่นซะอีก
"..." ฉันเดินไปเปิดประตูก็เห็นเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งอยู่หน้าห้อง พอเห็นหน้าปุ๊บมุมปากก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที "เดี๋ยวหยิบมาให้"
ว่าแล้วฉันก็เดินกลับมาหยิบสร้อยที่มีจี้ล็อกเกตเงินของเขา ฉันเก็บมันเอาไว้ทั้งที่ภาวนาว่าต้องไม่เจอเขาอีกแท้ๆ คิดว่าจะทิ้งไปแล้วด้วยดี เท่าไหร่ไม่ทิ้งไปเพราะแอบดูแล้วคงเป็นรูปพ่อกับแม่เขา ถ้าทิ้งคงได้มีเรื่อง
แกร๊ก
แล้วก็ตกใจขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงนั้นพอหันกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับล็อกประตูห้องให้เสร็จสรรพ
"นอนด้วย เพื่อนเธอมอมฉันกลับไม่ไหว" ว่าแล้วเขาก็วางกระเป๋าคาดอกของตัวเองไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปห้องน้ำและเดินออกมา
กลับไม่ไหวแต่มาหอฉันไหว?
"ไม่ได้" ฉันบอกทั้งที่ยังยืนนิ่ง งุนงงอยู่
"ทำไม"
"พี่คุยกับเพื่อนเตยแต่มานอนห้องเตยเนี่ยนะ ใครรู้เขาด่าเตยตายแน่" ฉันพูดแล้วขมวดคิ้วมองคนร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้
"ยืมผ้าหน่อยจะเช็ดหน้า" นี่เขายังฟังที่ฉันพูดมั้ย
"พี่คิว" ฉันเรียกชื่อเขาเสียงเรียบแต่ก็เดินไปหยิบผ้ามาให้ "ออกไปเลย ไม่ให้นอน"
"ฉันต้องสนใจด้วยเหรอ เพื่อนเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน" เขาไม่สนอย่างที่ว่าจริงๆเพราะตอนนี้เขาถอดเสื้อถอดกางเกงยีนแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเลยทันที
"พี่คิว! แต่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย!"
"..." เงียบ หรือเขาเมาจริงๆ
ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อเขาไม่ยอมกลับให้ลากออกห้องก็คงไม่ไหวมั้ง
ฉันเดินไปปิดไฟจนเหลือแค่ไฟหัวเตียงก่อนขยับตัวลงไปนอนหันหลังให้คนที่นอนคว่ำอยู่ ซักพักก็ได้ยินเสียงเขาขยับตัวแล้วมือก็เลื่อนผ่านหน้าฉันจนต้องรีบหันกลับไปมอง
แต่ฉันคิดผิดเพราะตอนนี้ท่ามันล่อแหลมมาก ใบหน้าเขาอยู่ระดับเดียวกับฉันพอดี
"จะทำอะไร" ฉันกระชับผ้าห่มขึ้นแล้วถามออกไป
"ปิดไฟ" เขาตอบแต่ดันชักมือกลับมาไม่ได้ปิดไฟอย่างที่พูดไว้ สายตากำลังจ้องมองหน้าฉันนิ่งๆ ฉันได้แต่บอกกับตัวเองว่าจะไม่ให้มันเกิดเป็นครั้งที่สอง แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้มันถึงได้เหมือนมีแรงดึงดูดเข้าหากันแบบนี้
"อื้อ~" ฉันร้องท้วงในลำคอแล้วใช้มือดันไหล่กว้างที่เปลือยเปล่าของเขา "พะ...พี่คิว หยุด"
"ทำไม" เขาถามเสียงเรียบ
"เตยไม่อยากหักหลังเพื่อน" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าหนี
"เพื่อนเธอไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน จะเรียกหักหลังได้ไง" เขาพูดแล้วเอาจมูกมาคลอเคลียตรงแก้มฉันต่อ
"คืนนั้นเตยบอกแล้วว่าแค่วันไนท์"
"เหรอ คืนนี้อีกคืนจะเป็นอะไรไป วันนั้นเป็นคนแปลกหน้าวันนี้รู้จักกันแล้ว ก็ไม่เหมือนกันแล้วดิ" พูดจบเขาก็ฉกริมฝีปากฉันไปจูบอีกรอบ
"อื้อ! ไม่ได้" ฉันดันเขาออกแล้วขมวดคิ้วมอง "ยังไงก็ผิดอยู่ดี"
"ไม่ผิด" ริมฝีปากได้รูปบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างหนักหน่วง แทรกลิ้นเข้ามาตวัดดูดดึงลิ้นของฉันอยู่ในโพรงปาก
"อื้อ~" ฝ่ามือหนาสอดเขามาในชุดนอนตัวบางแล้วขย้ำทรวงอกอวบอั๋นของฉัน "ไหนบอกว่าเมาไง"
"ก็เมา แต่อยากเอาเธอมากกว่า"
คำพูดเขาทำเอาฉันต้องกัดริมฝีปากแน่น ฉันควรรู้จักผู้ชายชื่อคิวให้มากกว่านี้ เขาร้ายเกินกว่าที่ฉันคิดอีก ทั้งๆที่ฉันบอกปฏิเสธแต่ทำไมร่างกายฉันถึงต้องชอบการกระทำและสัมผัสของเขาด้วยนะ
"อ๊ะ!" ปลายนิ้วสอดเข้ามาในช่องทางรักที่ชื้นแฉะก่อนจะชักนิ้วเข้าออกเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนฉันเผลอครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"เหมือนวันนั้นเลย" เขาพูดออกมาแล้วยิ้มมุมปาก "หลังจากวันนั้นเธอมีใครอีกมั้ย"
มันใช่คำถามที่ควรถามเหรอ
"ไม่มี อ๊า..."
"..." เขาหัวเราะออกมาในลำคอก่อนจะขยับตัวลงไปด้านล่าง ถอนมือออกมาจากชั้นในตัวบาง และกระชากมันออกจากเรียวขาก่อนจะขว้างทิ้งไปอีกทาง "ทำตัวได้น่ารักดี"
พูดจบเขาก็ขยับตัวไปอยู่กลางกายยกเรียวขาของฉันวางพาดบนบ่ากว้างก่อนจะซุกหน้าฝังจมูกลงกับกลีบดอกไม้ที่กำลังหยาดเยิ้มเพราะนิ้วของเขาเรียกให้น้ำสีใสพวกนั้นออกมา
"อ๊ะ อื้อ~ พี่คิว ไม่เอา..." ฉันขยับสะโพกหนีหน้าของเขาแต่ก็ถูกรั้งกลับมาที่เดิม
สัมผัสแบบนี้มันคืออะไรกัน ฉันเคยได้ยินแค่ชื่อไม่คิดว่ามันจะทรมานแบบนี้
"อยู่เฉยๆ จะทำให้" เขาสั่งเสียงแข็งแล้วลากลิ้นผ่านรอยแยกอีกครั้ง
ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้ว่ายังไง มันเหมือนกับทรมานแต่ดันชอบมันมากๆในเวลาต่อมา ยิ่งตอนที่ลิ้นของเขาค่อยๆแทรกเข้ามาด้านในฉันยิ่งดิ้นเร้าเพราะความเสียวซ่าน
"อื้อ...พะ...พี่คิว" ฉันเอาแต่ครางเรียกชื่อเขาอยู่อย่างนั้น สะโพกขยับหนีไปมาแต่กลับรั้งศีรษะของเขาเอาไว้ไม่ให้ถอยห่าง สัมผัสจาบจ้วงที่เขามอบให้สร้างความปรารถนาให้ฉันเพิ่มขึ้นทีละนิดจนตอนนี้แทบจะอยากได้มากกว่านั้น เหมือนว่ามันต้องได้รับการปลดปล่อย
แล้วเขาก็ขยับตัวขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ฉีกถุงสีเงินด้วยปากและใส่มันครอบกับตัวตนขนาดใหญ่โตอย่างชำนาญ
ความแข็งแรงถูกดันเข้ามาทีละนิดตามช่องทางที่มีน้ำหล่อลื่นเบิกทางอยู่ มันยังคงเจ็บไม่ต่างจากวันแรกเลย
"อื้อ! จะ...เจ็บ พี่คิว"
"โคตรแน่น ซี้ด..." เขาครางในลำคอและกระแทกเข้ามาจนสุดทางอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบฉัน "โคตรชอบเลย"
"อ๊า..." ฉันได้แค่ครางออกมาไม่เป็นคำ เขาขยับเข้าออกอยู่อย่างนั้นอยู่ราวๆสิบนาทีก่อนจะพาฉันแตะของสวรรค์ครั้งหนึ่ง
เขาพักเหนื่อยอยู่เพียงครู่เดียวก็เดินไปอาบน้ำแล้วกลับออกมา คิดว่าจะนอนแต่ไม่ใช่ เขาเริ่มเกมอีกรอบ
พี่คิวเข้ามาจู่โจมฉันอีกรอบ เริ่มจากจูบ ลูบไล้และดูดแม้มจนเป็นรอยทั่วผิวกายที่เคยขาวเนียน ตอนนี้มันเป็นรอยแดงเต็มไปหมด
ไม่รู้เขาเป็นบ้าอะไร ครั้งนี้มันเร่าร้อนและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ตาฉันมันแทบจะปิดแล้วแต่เขาก็ไม่พอซักที
"หันหลัง"
"ไม่เอารอบเดียวพอแล้ว" ฉันตอบแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยๆ ทั้งที่ก็รู้ว่าเขาไม่ยอมหรอก ครั้งแรกวันนั้นเขายังทำไปหลายรอบเลย
"เร็วๆ...อย่าดื้อดิเตย" เสียงเข้มสั่งแล้วจับตัวฉันให้อยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะกดแก่นกายแข็งขึงเข้ามาในช่องทางรักที่บวมเป่งเพราะผ่านศึกรักมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาเริ่มจังหวะขยับเข้าออกอีกครั้งและคิดว่าครั้งนี้มันคงนานกว่าเดิมแน่ๆ
—————————-
พี่คิวผู้หิวกระหาย ฉันสงสารน้อนนน
ไม่น่ามาเจอแกเลย
- ผู้เขียน
