" ปล่อยลินนะคะ "
" หันหน้ามา ! " เทวินกดเสียงต่ำสั่งเมื่อเธอเอาแต่หันหน้าหนี
ฉันจึงค่อย ๆ หันหน้ามาตามคำสั่งเขา แต่ก็ไม่ยอมมองหน้าเขาหรอก เมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้หน้าเราสองคนใกล้กันมากจนลมหายใจคนตรงหน้าเป่าลดลงมาที่ปลายจมูกฉันถี่ ๆ
“ อื้อออออออออ ! “
เทวินก้มลงมาประกบจูบมิลินอย่างอุกอาจทันทีที่เธอหันมา พร้อมกับสอดเรียวลิ้นร้อนเข้าไปตวัดหาน้ำหวานในโพรงปากจนเธอโพล่งตากว้างอย่างตกใจร่างกายทั้งหมดแข็งทื่อราวกับถูกมนต์สะกด เทวินขบเม้นริมฝีปากล่างบนของมิลินจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส จากนั้นจึงเริ่มดูดดุนเรียวลิ้นเล็กแรงขึ้น จนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“ อื้อออ ฟอแอ้ว ( พอแล้ว ) “ เมื่อสติฉันกลับมาฉันจึงพยายามดิ้น เพื่อให้เขาถอนจูบออกแต่เขากับจูบฉันแรงขึ้นจนตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ออก เขาก็ยังตวัดเรียวลิ้นของเขาไปมาในปากของฉันอย่างเมามัน ไม่นานก็ถอนจูบออก
“ หืดดดดดดด “ เมื่ิอได้รับอิสระฉ
