" มิลิน มิลิน " มาเฟียหนุ่มที่พึ่งทำงานเสร็จ เขาเดินมาปลุก มิลินที่นอนหลับใหลอยู่บนโซฟาตัวใหญ่รอเขาทำงานมานานหลายชั่วโมงจนเผลอหลับไป
" อื้อออ " มิลินส่งเสียงครางผ่านลำคอเบา ๆ เมื่อถูกรบกวน เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาช้า ๆ เมื่อเห็นใบหน้าคมคายจ้องอยู่ตรงหน้า เธอจึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาอย่างตกใจ
" มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? "
" นานพอที่จะเห็นเธอนอนน้ำลายยืด " เทวินยืนขึ้นตอบ มิลินด้วยถ้อยคำเย้าแหย่ แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉย
" ลินไม่ได้นอนน้ำลาย ยืดซะหน่อย "
" หึ " เทวินเค้นหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ อย่างนึกขำกับใบหน้ามุ้ยของเธอ
" ทำงานเสร็จแล้วหรอคะ? "
" อือ "
" งั้นเราก็กลับกันเถอะค่ะ "
" ยัง "
" แล้วจะไปไหนล่ะคะ? "
" เลิกถามแล้วตามฉันมาได้แล้ว อ่อเอาโทรศัพท์มาให้ฉันก่อน " เทวินตอบมิลินด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปแต่ต้องหันกลับมาขอโทรศัพท์จากเธอในประโยคสุดท้าย
" เอาไป
