“ อืออออ “ มิลินส่งเสียงผ่านลำคอเบา ๆ เธอขยับตัวไปมาอย่างรำคาญ เมื่อมีบางอย่างกำลังรบกวนและยุ่มย่ามกับร่างกายของเธอที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ขณะที่นั่งรอเทวินทำงานอยู่ที่ผับ ไม่นานมิลินก็เข้าสู่ฮ่วงนินทาอีกครั้ง
" นะ...นายจะพาลินไปไหนครับ ? " คิวเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเทวินพอดี เขาเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเทวินกำลังอุ้มมิลินในท่าเจ้าสาวขณะที่เธอกำลังหลับ
" มึงไปเตรียมรถกูจะพาเธอกลับ "
" ทำไมนายไม่ปลุก ลินล่ะครับ "
" ไอ้คิว ! กูบอกให้มึงไปเตรียมรถไม่ใช่มาย้อนถามกู ! "
" เข้าใจแล้วครับนาย : ) " คิวตอบรับเจ้านายหนุ่มด้วยรอยยิ้มมุมปาก
" มึงเป็นอะไร ? ยิ้มแบบนั้นทำไมไปเตรียมรถ ! "
" เปล่าครับ ผมกำลังจะไปครับนาย " สิ้นสุดสนทนาคิวก็หันหลังเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม แปลกที่เทวินเหลือบมองมิลินเพียงนิด เขาเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อมองใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอไม่นานเขาก็ดึง
