บทที่ 1 : ไอ้ลิงหัวแดง!
1494 คำ
ห้าปีต่อมา
“ย้ายมาอยู่ที่นี่ชั่วคราวก่อนนะที่รัก บ้านเสร็จเมื่อไหร่ เดี๋ยวเราค่อยย้ายกลับไปอยู่ที่นั่นกัน” ผู้เป็นสามีบอกกล่าวกับภรรยาสาวสวย ที่เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ซึ่งภรรยาก็ทำตัวว่านอนสอนง่าย เพราะคิดเอาไว้แล้วว่าผู้ชายที่เธอตัดสินใจร่วมชีวิตต่อจากนี้ ต้องเป็นคนดีอย่างแน่นอน อุตส่าห์ละทิ้งความโสดมาสี่ปี เพื่อดูพฤติกรรมของ ‘พี่โชน' พอเข้าปีที่ห้า ก็แต่งงานกันไปเลยสิคะ สวยๆ!
คนนี้เป็นรักแรก และรักเดียว ของอีกระดุม
ฉะนั้นจะไม่มีปัญหา มาพรากเราจากกันได้
[ความเป็นนักเขียน เลือดภักดีมันข้นอยู่แล้ว~]
“ที่รักไปทำงานเถอะค่ะ ของที่เหลือ เดี๋ยวหนูจัดการเอง” กระดุมแทนตัวเองว่าหนู เพราะผู้ชายที่ตัวเองแต่งงานด้วยมีอายุทิ้งห่างเกือบสิบปี แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ถึงเรือนหอรอรักของเราสองคนจะเกิดปัญหา เขาก็แก้ไขโดยการให้เราออกมาอยู่คอนโด เพื่อที่จะได้แก้ไขปัญหาโดยที่เธอไม่ต้องมาปวดหัวรายวัน เพราะเธอยังต้องเขียนนิยายออนไลน์ จึงต้องใช้ความเงียบในทุกๆ ช่วงเวลา จะได้ไม่เครียดกับการทำงาน
“หนังสือมันหนัก ให้พี่ช่วยยกดีกว่านะ”
สามีที่แสนดีระบายยิ้มอบอุ่น พร้อมกับยกลังใส่หนังสือนิยายของเธอเข้าไปเก็บในห้องสตูดิโอ ถึงจะดูคับแคบไปนิด แต่มีห้องนอน ห้องน้ำ แบ่งเป็นสัดส่วนตามที่คอนโดมิเนียมส่วนใหญ่ควรจะเป็น ที่สำคัญ โทนสีห้องยังถูกใจเธอมาก มีระเบียงให้ออกไปสูดอากาศข้างนอกอีก เรื่องความสะดวกสบายนั้น พี่โชนคิดมาแล้วว่าเหมาะกับเธอ เพราะมีห้องออกกำลังกาย สระว่ายน้ำ เป็นส่วนกลาง
คาเฟ่ฟิลดีก็มีอยู่ใต้ตึก จะลงไปนั่งปั่นงานก็ย่อมได้ หรือจะไปนั่งเก๋ๆ ในสวนสาธารณะก็ได้อีกฟิวลิ่งหนึ่งไปอีก
ฟอดดด~
สันจมูกจิ้มลิ้มน่ารัก ฝังลงบนผิวแก้มของสามีแทนคำขอบคุณ ซึ่งเธอนั้นติดสกิลชิพมาก มีแฟนก็ชอบหมกมุ่นอยู่กับเขาตลอดเวลา แต่ติดตรงที่ว่าพี่โชนค่อนข้างจะเป็นคนรักสะอาด [อย่าเพิ่งคิดว่าฉันสกปรกนะย่ะ!] หมายถึงเขาไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้ ถึงจะรักเธอแต่ก็แอบหวงตัว ถ้าจะสกิลชิพ ก็มีสะดุ้งและรีบถอยห่าง พอเธอรู้ว่าเขาจะถอยก็รีบกอดคอล็อกเอาไว้ เขาจะได้ชินสักที
“เราแต่งงานกันแล้วนะคะ ชินได้แล้ว~”
กระดุมออดอ้อนเสมือนตัวเองเป็นเด็กน้อยที่น่ารัก และพยายามเบียดเสียดทรวงอกนุ่มนิ่มเข้ากับกล้ามแขนกำยำ ให้สามีสุดหล่อเกิดความรู้สึกกระเหี้ยนกระหือรือ
แต่ทว่า...คงเป็นเรื่องที่ยาก เพราะพี่โชนไม่ค่อยเก่งเรื่องบนเตียง ถ้าให้นับครั้งที่ทำให้เธอเสร็จสมได้ คงต้องบอกว่าไม่มีเลยนอกจากเธอจะขยี้ให้ตัวเองเสร็จ
ซึ่งนั่นก็เป็นปัญหา ที่ทำให้พี่โชนประหม่าในเรื่องนี้
เขาไม่มั่นใจในเรื่องเซ็กซ์ ถึงจะเป็นผู้ชายที่ดี ขยันเอางานเอาการ แต่เรื่องเอาเก่งนั้นตัดไปก่อน เขาจะต้องปรับตัวอีกสักพัก แล้วเธอก็คิดว่าหลังจากที่เราแต่งงานกัน เขาจะดีขึ้นในเรื่องนี้ และทำให้เธอขึ้นสวรรค์คาอกเขาสักที
“พี่ไปทำงานก่อนนะ รักหนูนะครับ”
พอจะสร้างบรรยากาศอย่างว่า พี่โชนชิ่งหนีอีกตามเคย ตั้งแต่แต่งงานกันมา ยังไม่ได้ประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะเลยสักครั้ง ล่าสุดก็น่าจะหกเดือนที่แล้ว พอเตรียมจัดงานแต่งงาน ก็วุ่นวายเรื่องนี้จนไม่มีเวลาสวีทหวานกัน
“เฮ้อ…”
ภรรยาสาวสวยถอนหายใจหลังจากสามีออกจากห้องไปแล้ว ไม่วายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปัดดูรูปเที่ยวฮันนีมูนที่น้องสาวได้ไปกับสามี พ่วงลูกชายตัวน้อยๆ อีกหนึ่งคน ขนาดน้องสาวหาแฟนใหม่ได้ช้ากว่าพี่สาว ยังติดลูกเร็ว เพราะแฟนหนุ่มเป็นการเป็นงาน สะกิดปุ๊บ ก็ติดปั๊บ
ล่าสุดได้ข่าวว่าในท้องก็มีอีกหนึ่งคน ทำเอาดีใจกันทั้งบ้าน พ่อแม่เป็นปลื้มกับลูกสาวคนเล็ก ตัดมาที่ลูกสาวคนโตพยายามที่จะมีตัวน้อยแต่สามีดันไม่ให้ความร่วมมือ
ตืดดด!
จังหวะที่กำลังนั่งเหม่อ โทรศัพท์ในมือก็สั่นขึ้น
“นั่นใครคะ?”
เธอกดรับแล้วถามกลับไปทันที
[โทรจากขนส่งนะครับ ตอนนี้ผมอยู่ใต้ตึกคอนโด]
“อ้อค่ะ! เดี๋ยวลงไปรับเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
ร่างเล็กรีบดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้ แล้วสับขาเรียวสวยไปใส่รองเท้าโดยที่ไม่คิดจะใส่เสื้อคลุมปิดบังเนื้อหนังมังสาที่เย้ายวนใจ ของหญิงสาววัยยี่สิบห้า ที่ทรวดทรงแน่นเปรี๊ยะไปในทุกสัดส่วน โดยเฉพาะบั้นท้ายกับหน้าอกกลมกลึงน่าบีบ ไร้บราเซียปิดบังจุกนูนนวล เพราะเธอคิดว่ามันเป็นสิทธิส่วนบุคคล ถึงเราไม่ใส่มันก็ไม่ได้ไปหนักหัวคนอื่น
ติ้ง!
ประตูลิฟต์เปิดออกก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินไปรับของที่ตัวเองตั้งใจสั่งมา ไม่อยากจะเมาส์ว่าคืนนี้เธอนั้นเตรียมพร้อมแค่ไหน ของในกล่องก็แซ่บมาก ถึงได้สั่งมามัดใจสามี เผื่อเขาจะกระปรี้กระเปร่า อยากจับเธอกดบ้าง
“คริ คริ คริ”
กระดุมเดินไปหัวเราะไป เมื่อนึกถึงความเสียวซ่านซาบซ่าที่จะได้สัมผัสในคืนนี้ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว อร๊าย!
“โอ๊ะ!”
เสียงประหลาดใจดึงสายตาหญิงสาวให้ละจากกล่องไปรษณีย์ ไปมองเจ้าของเสียง ซึ่งเป็นผู้หญิงสองคนที่อายุน่าจะน้อยกว่าเธอ และมองมาที่เธอด้วยสายตาเปล่งประกาย” ด้วยความที่เป็นนักเขียนชื่อดัง เปิดหน้าลงข่าวมานับครั้งไม่ถ้วน จึงคลี่ยิ้มหวานกลับไปโดยอัตโนมัติ
“ชะ ใช่ไรท์เบบี้ใช่ไหมคะ!?”
“ใช่ค่า~”
ตอบพลางระบายยิ้มจนเหงือกแห้ง
“กรี๊ด! พวกหนูติดตามผลงานของไรท์มานานแล้ว ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง ไรท์สวยเซ็กซี่มากเลยนะคะ ปลื้มมาก ไม่น่าล่ะ ถึงแต่งนิยายได้แซ่บคูณสิบ เพราะคนแต่งส๊วยสวย~” สองคนนั้นกระโดดดีใจพร้อมกับอวยยศให้นักเขียนที่ตัวเองชื่นชอบมาเนิ่นนาน บอกตามตรงว่าเขินที่มีคนมาชมว่าสวยแซ่บ แอนด์เดอะเซ็กซี่ แต่ก็ยอมรับว่ามันเป็นความจริงค่า ถ้าคนเขียนไม่แซ่บ คงแต่ง NC ไม่ปังขนาดนี้ [ปล.แต่งทีไรน้ำเดินทุกที แต่ไม่มีระบาย อุแงง!]
“อวยยศขนาดนี้ มอบมงให้เลยดีกว่าค่า~”
“มีกี่มงก็ยกให้ไรท์เบบี้คนเดียวเลยค่ะ เอ้อ! หนูพกหนังสือเล่มโปรดมาด้วย รบกวนไรท์คนสวยช่วยเซ็นลายเซ็นให้หน่อยได้ไหมคะ? เป็นปลื้มมากที่ได้เจอตัวจริง”
“ได้สิคะ ไรท์ยินดีเซ็นให้อยู่แล้ว”
กระดุมตอบรับด้วยความยินดี
ระหว่างที่สองสาวนักอ่านกำลังเอาหนังสือทำมือของเธอมาให้เซ็นลายเซ็น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมารอขึ้นลิฟต์ เธอไม่ได้ทันสังเกตดีเทลมากนัก เพราะต้องจดจ่ออยู่กับนักอ่านของตัวเอง ที่กำลังอวยยศไรท์อย่างเต็มรูปแบบ
“หนูชอบเรื่องทัณฑ์คนเลวมากเลยค่ะไรท์ ไรท์แต่งได้เข้าถึงคาแรคเตอร์ตัวละครมาก โดยเฉพาะยีนที่นักอ่านต้องตอกบัตรทุบหลังกันทุกคน ฮึบ! ตัวเองไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นในวันครบรอบ แล้วยังจะมีหน้ามาบอกเลิกอีก คิดแล้วอยากกลับไปอ่านอีกรอบเลยค่ะ ชอบจุดจบที่ไรท์แต่งมาก สะใจสุดๆ ผู้ชายประเภทนี้ไม่ควรได้รับความรักจากใครทั้งนั้น” นักอ่านระบายอารมณ์อย่างถึงพริกถึงขิง ส่วนคนแต่งก็ได้แต่ยืนยิ้มแก้มปริ เพราะเรื่องนี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังมีคนตามด่า ‘ไอ้ลิงหัวแดง’ นั่นอยู่ นึกแล้วยังสาแก่ใจไม่หาย วะฮ่าฮ่า!
พรึบ!
ขณะที่ความสะใจกำลังโลดแล่นอยู่ในหัว ก็มีมือของชายปริศนาโผล่พรวดเข้ามาดึงหนังสือนิยายไปจากมือเธอ พอเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็พบเจ้าของร่างสูงราวๆ ร้อยแปดสิบกว่าเห็นจะได้ แล้วสิ่งที่ทำให้เธอต้องถลึงตาโตด้วยความตกใจ ก็คือใบหน้าของชายคนนั้นเหมือนกันกับคาแรคเตอร์หน้าปกนิยาย ที่เธอจ้างวาดมาอย่างกับแกะ แต่จะไม่ให้เหมือนได้ยังไง กะ ก็นี่มันคนคนเดียวกัน!!
- ผู้เขียน
