ตอนที่ 4
1324 คำ
ทั้งห้าคนที่ว่าหลับนอนผู้หญิงไม่เลือกหน้า ผ่านพ้นค่ำคืนแสนเร่าร้อนก็จากลากันไปโดยจดจำชื่อและใบหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ จะมายอมศิโรราบให้กับผู้หญิงร่างเล็กเพรียวเพียงคนเดียว
“หรือว่าฟองยังสงสัยความสามารถของแม่หมอ”
“พี่สร้อยพูดอะไรอย่างนั้นละจ้ะ ฉันก็แค่สงสัยตัวเองเท่านั้น ฉันจะ...” ฟองจันทร์หยุดมือที่ขัดผิวให้กับพี่สาวเพื่อเงยหน้าขึ้นมองเงาที่ทอดทับลงบนร่างของเธอและพี่สาว แล้วเธอก็ได้เห็นว่าตอนนี้ตรงหน้ามีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนจ้องเธอกับพี่สาวด้วยสายตาที่เหมือนจะทะลุทะลวงไปถึงใจกลางความสาวสะพรั่งที่ยังไม่เคยถูกใครแตะต้อง
“พวกคุณ...” ฟองจันทร์พูดไม่ออกได้แต่บดเบียดร่างกายตนเองแนบชิดไปกับแผ่นหลังของพี่สาวด้วยความตื่นตระหนกตกใจ เพราะผู้ชายทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้าล้วนแล้วแต่ใหญ่กว่าหมีที่พี่สาวพูดถึงเสียอีก ใบหน้าแต่ละคนก็ถมึงทึง สายตาแวววาวที่ทอดมองมาทำให้เธอหนาวไปทั้งกาย...น่ากลัวมาก
“พวกคุณ...เข้ามาที่นี่ได้ยังไง รีบออกไปก่อนที่จะคนในหมู่บ้านของเราสองพี่น้องจะมาเห็นดีกว่านะจ๊ะ” สร้อยระย้าพูดเสียงสั่นพร่าแต่ก็พยายามทำเป็นว่าไม่กลัวแล้วยังรีบยกมือปิดบังทรวงอกอวบใหญ่จากสายตาหื่นกระหายด้วยสองมือของตัวเองที่...มันใหญ่โตจนปิดยังไงก็ไม่มิด
“ทำไมล่ะน้องสาว” มาวินถามขณะทรุดกายลงนั่งบนส้นเท้าของตัวเองโดยไม่กลัวว่าเสื้อผ้าจะเปียกน้ำ อยู่ไกล...ก็ว่าสองพี่น้องสาวหน้าตาสะสวยแบบชาวบ้าน ๆ แล้วก็มีทรวงอกที่อวบใหญ่อย่างกับลูกแตงโม พอได้มาเห็นใกล้ ๆ ทำให้เขาอยากจะจับพวกเธอฟัดเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้เลย
“ก็...หมู่บ้านของเรามีกฎอยู่จ้ะ ห้าม...ไม่ให้คนภายนอกเข้ามา ถ้า...คนพวกนั้นไม่ใช่คนของพวกเรา” ฟองจันทร์รีบบอกออกไปเสียงสั่น เธอกลัวจนไม่กล้าเงยหน้ามองชายทั้งสี่เลย
“แล้วคนของพวกเราที่น้องสาวพูด...ยังไงหรือจ้ะ” ธาดาถามโดยที่สายตาไม่ได้คลาดจากสาวน้อยตรงหน้าที่ดูแล้วเหมือนจะอายุมากกว่าคนหลังอยู่เล็กน้อย ทั้งคู่หน้าตาละม้ายคล้ายกัน คาดเดาได้ว่าน่าจะเป็นพี่สาวกับน้องสาว
“ก็..”
“ฟอง!”
“อ๋อ...น้องสาวคนหลังชื่อฟองหรือจ๊ะ มาอยู่เป็นฟองให้พวกพี่ขยี้ขยำไหมล่ะจ้ะ พี่อยากจะกอดรัดฟัดเอาจะแย่แล้ว”
“พี่สร้อย” ฟองจันทร์ยิ่งบดเบียดร่างกายตนเองกับพี่สาวจากสายตาซอกแซกมากยิ่งขึ้น
คราวนี้วิลเลียมทรุดตัวลงนั่งบนส้นเท้าของตนเองบ้าง “เธอชื่อสร้อยเหรอ...ที่พูดเมื่อครู่ หมายความว่าอะไร บอกเล่ามาให้หมด ฉันกันพันไมล์” พันไมล์พยักหน้ารับ “ไม่ได้มีความอดทนสูงเท่ากับอีกสองคนนะ”
“พี่...มาวินเองจ้ะ”
“ผม...ธาดา”
สร้อยพยักหน้ารับแล้วรีบบอกเล่าออกไปเสียงสั่น “คือ...หมู่บ้านของเราไม่ต้อนรับคนนอก เพราะเรากลัวว่าจะมาทำร้ายคนในหมู่บ้าน เพื่อแย่งชิงเอาสายแร่ทองคำที่อยู่ในถ้ำต้นแม่น้ำนะจ๊ะ...พวกเราจะไม่ทำอันตรายใคร ถ้าพวกเขามาแล้วจากไปแต่โดยดี แล้วก็ยินดีต้อนรับคนที่หลงเข้ามา ถ้าหากว่าพวกเขาจะ...เอ่อ...”
“จะอะไรหรือสร้อย” ธาดาถามด้วยความสนใจ...แร่ทองคำเหรอ ถ้าได้กลับไป เขาก็รวยเละนะสิ
“ไม่ทำอันตรายเราสองคน แล้วก็ยอมเป็น...เป็นผัว...ผัวของเราทั้งสองคนจ้ะ”
สี่หนุ่มได้ยินแล้วถึงกับอึ้ง ก่อนพันไมล์กับวิลเลียมจะแอบสบสายตาและยิ้มที่มุมปาก เป็น...ของสองพี่น้องนี่หรือ ก็น่าสนใจดี หลังจากได้เข้าไปในหมู่บ้านแล้ว ก็ค่อยคิดหาทางไปให้ถึงถ้ำต้นแม่น้ำ ถ้ามีสายแร่ทองคำอย่างที่ถูกพูดถึงจริง...พวกเขาก็รวยนะสิ!
“แล้วพวกเราจะได้อะไรจากการได้น้องสาวทั้งสองคนเป็นเมียล่ะ พวกพี่ว่านะ พวกพี่เสียเปรียบมากเลยนะ”
ธาดาหันไปมองหน้ามาวินก่อนจะพูดขึ้นบ้าง “นั่นสิ การที่พวกเราต้องทำหน้าที่ผัวให้น้องสาว มันเหนื่อยมากเลยนะ เสียทั้งเวลาแล้วก็แรง...”
“เอ่อ...”
“แต่ถ้าน้องสาวทั้งสองคนมีข้อเสนอที่พวกเราฟังแล้วสมน้ำสมเนื้อ น้องสาวได้...พวกเราได้ พวกเราก็พร้อมที่จะรับน้องสาวเป็นเมียอย่างไม่เกี่ยงงอนเลยล่ะ พวกเราจะทำหน้าที่ผัวให้ดีมากที่สุด จะขยันเอาน้องสองคนแรง ๆ เอาถี่ ๆ ทำให้น้องสาวสำลักความสุขจนลืมไม่ลงเลยเชียวล่ะ”
ตอนนี้พวกเขาทั้งสี่ก็แทบจะทนไม่ไหวอยากขยำขยี้เป็นผัวชั่วคราวให้กับสองสาวบ้านป่าที่อกใหญ่ แล้วไอ้ที่วับ ๆ แวม ๆ อยู่ในน้ำล่อเสือล่อตะเข้อยู่ก็ใหญ่ชวนให้อยากคลุกเคล้าวงในโดยเร็วจะแย่อยู่แล้ว
“ว่าไงล่ะ...น้องสาวจะให้อะไรตอบแทนถ้าพวกเราจะทำหน้าที่ผัวให้กับน้องสาวทั้งสองคนล่ะ” วิลเลียมถามพลางยื่นมือไปจับมือสาวน้อยนามว่าสร้อยแล้ว ปลายนิ้วนวดคลึงหลังมือแม่สาวบ้านป่าที่ออกอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด...สาวบ้านป่าสองคนนี้น่าสนใจดีจริง
“พี่สร้อย”
“มันมีสองทางเลือกจ้ะ ถ้าพี่ติดใจที่จะอยู่กับพวกเราสองพี่น้องตลอดไป ก็ตามพวกเราเข้าไปในหมู่บ้าน อยู่กินเป็นผัวเมียแล้วก็มีลูก หรือพอพวกพี่ได้เราแล้วรู้สึกว่าไม่ดีพอ อยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข ไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้ว แม่หมอก็บอกว่าจะจัดส่งพวกพี่กลับออกไปจากป่าแห่งนี้อย่างปลอดภัยพร้อมกับหีบใส่ทองคำสองคนหามไปส่งพวกพี่จนถึงรถที่พวกพี่นั่งมาเลยจ้ะ แม่หมอบอกว่าให้ต่อคนนะจ๊ะ...คนละสองหีบจ้ะ แล้วก็จะมีพวกยาสมุนไพรดี ๆ อีกหลายชนิดที่จะทำให้พวกพี่เป็นหนุ่มแข็งแรงแล้วก็อึด...ทนได้นาน แล้วก็ใหญ่ด้วยจ้ะ”
“แล้วถ้าพวกเราไม่รับที่น้องสาวทั้งสองบอกมา นอกจากจะจับน้องสาวทั้งสองทำเมีย เสร็จแล้วก็ไปเอาสายแร่ทองคำพวกนั้นเองที่หมู่บ้านล่ะ เอามากเท่าที่อยากได้ น้องสาวจะทำยังไงล่ะ” ธาดายื่นมือไปจะจับตัวฟองบ้างแต่กลับถูกพันไมล์ห้ามไว้ เขาเลยได้แต่ขัดอกขัดใจ แต่ก็ต้องยอมทำตาม เพราะตอนนี้เขาพึ่งพาเงินทองของพันไมล์อยู่ แต่ถ้าได้สายแร่ทองคำมาละก็...ทางใครทางมัน เขาจะไปใช้ชีวิตให้มีความสุขตามที่อยากจะทำ จะท่องเที่ยวไปให้ทั่วโลกเลยล่ะ
“หมู่บ้านของพวกเราเป็นหมู่บ้านลึกลับ ถูกปกคลุมด้วยม่านมนตราที่แข็งแกร่ง...ถ้าไม่ใช่คนที่ถูกเลือก ให้พยายาททำยังไงก็เข้ามาที่นี่ไม่ได้เหมือนกันจ้ะ แต่ถึงถูกเลือก แต่ถ้าคิดทำไม่ดี ก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้เหมือนกัน หรือถึงพวกพี่จะหาทางออกไปได้ แล้วคิดว่าจะย้อนกลับมาขนเอาทองคำไปได้หรือจ๊ะ พวกพี่คิดว่าจะค้นหาหมู่บ้านของเราเจอจริง ๆ เหรอจ๊ะ”
- ผู้เขียน
