วิกานดายืนโบกไม้โบกมือให้คนที่กำลังเดินมาใกล้ด้วยท่าทีร่าเริง
"นี่อะไรของแกเนี่ย!" แครลอไรลด์หันไปแว้ดใส่เพื่อนทันที
"ก็อยากให้สมหวัง" หมอกชกรบอกออกมาด้วยสีหน้าระรื่น
"ฉันน่ะเหรอสมหวัง!"
"ไม่ใช่แครล์ แต่เป็นพี่กานต่างหาก ที่เราอยากให้สมหวัง" พูดจบก็เกี่ยวแขนลลิล ผู้หญิงอีกคนที่มาด้วยให้เดินตามกันไป โดยทิ้งให้แครลอไรลด์ยืนเหวอ
ซึ่งหากวิกานดาสมหวังก็เท่ากับว่าเธอก็ต้องหลวมตัวไปด้วย
"สวัสดีค่ะพี่กาน นี่ต้นหลิวเพื่อร่วมงานเกี๊ยวเอง"
"สวัสดีจ้ะ หมอเกี๊ยว น้องต้นหลิว" เธอเอ่ยทักทายตามมารยาท
ก่อนจะเอ่ยพูดคุยกับกชกรแบบส่วนตัว
"เห็นหน้าน้องหมอแครล์แบบนั้นคงจะโมโหน่าดูเลยใช่มั้ย"
"ค่ะ เกือบจะโวยวาย"
ไม่นานเจ้าตัวก็เดินหน้าตึงๆ มาใกล้กลุ่มเที่ยวพร้อมสัมภาระหลายใบ ทั้งคู่จึงหยุดพูดคุยกัน
"แล้วกระเป๋าพี่กานล่ะคะ" เพราะเห็นวิกานดาที่สวมใส่เสื้อผ้าเตรียมเดินขึ้นเขาแบบเต็มยศ แต่ไร้สัมภาระสักช
