“ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก” กรองขวัญส่ายหน้าประกอบ “ฉันชอบพี่ภามเหมือนที่ชอบดาราคนโปรดแหละย่ะ ชอบได้อย่างเดียวไม่หวังอะไรมากกว่านั้น”
“อ๋อ ดีแล้ว อย่าไปชอบมากกว่านั้นเลย” รสิกาดีใจที่เพื่อนคิดเช่นนี้ เพราะเพื่อนของเธอไม่น่าจะตามทันคนสองหน้ามากเล่ห์หลายคมคนนั้นได้หรอก “นึกแล้วก็อดขำคุณป้าเพ็ญพักตร์ของแกไม่ได้นะ มีอย่างที่ไหนหึงแทนหลานสาวก็ได้ บ้าที่สุด”
หญิงสาวพูดพลางมองไปทางหญิงกลางคนที่นั่งคุยกับบิดามารดาของกันตภพ และให้บังเอิญสบเข้ากับสายตาไม่เป็นมิตรคู่นั้น ซึ่งดูเหมือนจะทอประกายกล้าแข็งมากกว่าเดิม เหมือนจะเพิ่มความเกลียดชังเพิ่มเข้าไปอีกจนเธอรู้สึกได้ และคิดว่าไม่น่าใช่อาการหึงแทนลูกสาวอย่างเดียวแล้ว น่าจะหึงหวงนายพลผู้เป็นสามีด้วยนั่นแหละ ส่วนหนูปิ๋มอะไรนั่นตอนนี้ไม่ได้ชายตาแลมายังเธอสักนิด เพราะจ้องไปยังคนหลงตัวเองนั่นด้วยสายตาหวานเชื่อม ดูแล้วช่างน่าสงสาร
ถ้าเป็นเธอจู่ๆ ก็ถูกเปลี่ยนคู่
