“แม่ดื่มน้ำกระเจี๊ยบในโถนี้ไปหรือคะ”
คุณรสรินยังไม่ทันตอบคำถามบุตรสาว นางดวงแก้วที่นั่งสัปหงกอยู่ก็ลืมตาโพลงเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“ตายแล้วโถนี้คุณรินเอามาจากในตู้เย็นใช่ไหมคะ”
“จะเอามาจากไหนถ้าไม่ใช่จากในตู้เย็น”
“ตายแล้ว!” นางดวงแก้วอุทานแล้วจึงหันไปทางหญิงสาว “ที่น้องโรสบอกให้ป้าเอาไปทิ้งป้าก็เบลอดันเอาไปแช่ไว้ในตู้เย็น”
“โรสนึกแล้วเชียวพอเห็นโถวางอยู่บนโต๊ะถึงได้ตกใจ เพราะจำได้ว่าโถนี้โรสเป็นคนทำเอง”
“อย่างนี้นี่เล่าถึงได้เค็มปี๋ราวกับทำเกลือหกลงไป” ดอกเตอร์อธิปพูดเสียงปนหัวเราะ
“ไม่ใช่ทำเกลือหกหรอกค่ะแต่โรสนึกว่าเป็นน้ำตาล” บุตรสาวพูดเสียงอ่อย “แล้วพ่อได้ดื่มไปบ้างหรือเปล่าคะ”
“พ่อของลูกน่ะดื่มเป็นคนแรกเลยละแถมดื่มจนหมดแก้ว แล้วถามแม่ว่าน้ำกระเจี๊ยบนี่พี่ดวงเป็นคนทำจริงๆ หรือ” คนเป็นมารดาเป็นคนตอบแทน แล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อนึกถึงสีหน้าของสามีในยามนั้น
“โรสขอโทษนะคะพ่อ
