บทที่ 8 ได้โปรด...2

1207 คำ

ปูโทรหาลูกสาว เพราะตอนหกโมงเช้าบอกจะมาทานข้าวเช้าด้วยกับชนะพล แต่จนตอนนี้สิบโมงกว่าแล้วยังไม่ถึงบ้าน ด้วยความเป็นห่วงร้อนใจจึงโทรหาลูกสาว แต่โทรไปหลายสายก็เงียบ ไม่มีการตอบรับจนต้องโทรหาชนะพล และรอไม่นานชนะพลก็กดรับสาย “เก้งอยู่ไหนกันแล้วลูก ทำไมป่านนี้ยังไม่ถึงบ้านเลยฮึ” นางถามทันทีเมื่อปลายสายกดรับสาย “ยัยแก้วยังไม่ถึงบ้านเหรอคะคุณแม่” ชนะพลกรอกเสียงที่ดัดเล็กส่งมาในสาย “ใช่ลูก ไหนบอกจะมาทานข้าวเช้ากับแม่ เนี่ยอะไรกัน สายแล้วนะลูก” “เอ่อ...พอดีว่า...” ชนะพลลังเลจะบอกความจริงหรือโกหกดี แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกโกหก เพราะเรื่องนี้อยากให้เพื่อนบอกกับแม่เอง “อ้อ...พอดีว่าแฟนของเก้งให้ไปรับที่สนามบิน เราเลยมารอรับแฟนหนูที่สนามบินค่ะ สงสัยยัยแก้วลืมโทรบอกแม่ปูค่ะ” “แล้วทำไมแม่โทรหายัยแก้วไม่รับสายเลยล่ะลูก” “ลืมโทรศัพท์ไว้ที่คอนโดหนูค่ะคุณแม่ ตอนนี้ยัยแก้วไปเข้าห้องน้ำค่ะ” “อ้อ...แล้วไป แม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม