รับตัว ชดใช้หนี้ (100%)
1710 คำ
“มาถึงแล้วเหรอ แล้วทานอะไรมาหรือยัง”
เสียงทุ้มเรียบเอ่ยถาม ขณะที่พาร่างสูงสง่าเดินเข้ามาในห้องนอนหลังจากที่การประชุมวีดีโอทางไกลแสนตึงเครียดผ่านพ้นไป นัยน์ตาคมกริบสีทองจับจ้องไปที่ร่างบางระหงซึ่งกำลังนั่งหันหลังอยู่บนเตียงใหญ่ ทันทีที่ได้ยินเสียงเขาเธอก็ค่อยๆ หันมาเผชิญหน้าแล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเป็นปกติ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วคุณไรอันละคะทานอะไรหรือยัง จะให้ฉันไปทำอะไรมาให้ทานหน่อยไหมคะ”
จันทร์เจ้าเดาว่าเขายังไม่ได้ทานอะไร เพราะตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่ไม่เห็นเขาออกมาจากห้องทำงานสักครั้ง จนกระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านมาเกือบจะถึงสองทุ่ม
“ไม่! ผมไม่หิว แต่อยากอาบน้ำมากกว่า”
มาเฟียหนุ่มปฏิเสธ ก่อนจะแจ้งความประสงค์ของตน ส่งผลให้คนตัวเล็กต้องดีดตัวลงจากเตียงหนานุ่มอย่างรวดเร็ว แล้วเดินมาหาร่างสูงเพื่อทำตัวให้เกิดประโยชน์สมกับค่าตัวพันล้าน
“คะ เอ่อ…เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ”
“ผมต้องการคนถูหลังให้”
ไรอั้นเอ่ยขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่มือเล็กช่วยปลดเสื้อผ้าไปใส่ตะกร้า เหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว แล้วส่งผ้าขนหนูมาให้เขาพันเอวสอบไว้หลวมๆ นัยน์ตาคมกริบจับจ้องใบหน้างามนิ่งขณะพูด เป็นการสื่อความหมายโดยไม่จำเป็นต้องพูดให้เสียเวลา แต่ก็ดูเหมือนเธอจะยังไม่เข้าใจ
“หมายถึงฉันเหรอคะ” หญิงสาวชี้นิ้วมาหาตัวเอง ถามออกไปด้วยความไม่มั่นใจนัก
“คุณเป็นผู้หญิงของผม ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะให้ใครที่ไหนทำล่ะ”
คำตอบชัดเจนของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาไม่เป็นจังหวะ จริงอยู่ที่เธอเห็นเรือนร่างและเคยสัมผัสมาหมดแล้ว แต่การที่ต้องไปทำหน้าที่ลูบไล้สบู่ลงบนเรือนร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงทุกสัดส่วนนั้นก็ยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับเธออยู่ดี แต่กระนั้นก็ไม่อาจปฏิเสธได้เมื่อเห็นแววตาดุๆ ของคนตัวใหญ่
“เอ่อ…ค่ะ”
จันทร์เจ้ารีบหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปเตรียมน้ำอุ่นๆ ให้คนตัวใหญ่ได้แช่น้ำผ่อนคลายกล้ามเนื้ออย่างเข้าใจหัวอกคนที่ต้องนั่งประชุมนานๆ เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ตามเข้ามาในห้องน้ำแล้วจัดการปลดผ้าขนหนูที่พันเอวออกไปพาดไว้บนราวตักผ้า เผยเรือนร่างเปลือยเปล่าสมบูรณ์แบบอย่างไม่กระดากอายต่อสายตาคู่สวยที่กำลังมองมา
จันทร์เจ้าที่เข้าใจว่าเขายังคงหลงเหลือกางเกงในปกปิดท่อนล่างก็ต้องทำตาโตด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบเบี่ยงสายตาไปทางอื่น ด้วยใบหน้าที่ร้อนซ่านด้วยความเขินอาย และไม่ชิน
“เป็นอะไร”
ไรอันแสร้งถามอย่างอารมณ์ดีหลังจากได้แกล้งให้คนตัวเล็กหน้าแดงได้สำเร็จ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอนั้นกำลังอายและประมาทอยู่ ท่าทางนิ่งเฉยและไม่พูดอะไรนั้นไม่ได้หมายความว่าเธอชินชากับเรื่องแบบนี้สักหน่อย แต่ที่เธอพยายามฝืนตัวเองทำทีเป็นนิ่งเฉยก็เพราะพยายามทำตัวให้ชินต่างหาก
“ปะ…เปล่าค่ะ”
ถึงแม้จะพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น แต่ก็สั่นอยู่ดี จันทร์เจ้านึกเจ็บใจตัวเอง ขณะที่ลูบไล้สบู่ลงบนแผ่นหลังกว้างไปมา และวนอยู่ที่เดิมแบบนั้นไม่ไปไหน แต่แล้วจู่ๆ เสียงหวานก็ต้องหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด
“ว้าย!!”
ตุ้ม!
“ทำอะไรคะของคุณ ฉันอาบน้ำแล้วนะคะ เล่นแบบนี้เปียกหมดแล้วเห็นไหม”
เสียงหวานต่อว่าคนตัวใหญ่ดังลั่นเมื่อถูกเขาคว้าแขนฉุดดึงจนร่างบางปลิวตกลงมาในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่กับเขาจนชุดนอนสีขาวที่สวมใส่เปียกปอนไปหมด
“ถูแต่หลัง ไม่คิดจะถูกที่อื่นบ้างเลยหรือไง หึ!”
ไรอันไม่เดือดเนื้อร้อนใจกับเสียงต่อว่า หากแต่กลับโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาถามชิดติดใบหูของคนตัวเล็กอย่างใจเย็น และประโยคของเธอที่สวนกลับมาก็ต้องสร้างความหงุดหงิดใจให้กับจนได้
“ก็คุณบอกให้ฉันถูหลังให้ไม่ใช่เหรอคะ”
ไรอันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อย่างควบคุมอารมณ์หัวเสียกับความใสซื่อไร้เดียงสาของเธอ นี่เจ้าหล่อนคิดจริงๆ เหรอว่าการที่เรียกเธอให้ช่วยมาถูหลังจะจบลงแค่การอาบน้ำเพียงเท่านี้
“จะทำตัวไร้เดียงสาไปถึงไหนแม่คุณ หรือจะให้บอกตรงๆ ว่านอกจากผมต้องการจะให้คุณถูหลังแล้ว ผมยังต้องการถูอย่างอื่นกับคุณในอ่างนี้ด้วย”
หญิงสาวอ้าปากค้าง เบิกตากว้างด้วยความตกใจกับประโยคตรงๆ ของคนตัวใหญ่ จันทร์เจ้าหายใจติดขัดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดูเหมือนเพิ่งจะตระหนักรับรู้ถึงความใหญ่โตและแข็งแกร่งที่ตนกำลังนั่งทับภายใต้น้ำอุ่นๆ อยู่
“ไม่นะ! อย่าทำแบบนี้นะคุณไรอัน”
หญิงสาวส่ายหน้ารัวเร็ว พร้อมกับปฏิเสธเสียงดังลั่น แต่พอจะขยับตัวลุกหนีก็ถูกแขนใหญ่ตวัดร่างบางเข้ามาแนบชิดแผงอกกว้างแข็งแรงอย่างรวดเร็ว ไม่ยอมให้เธอหนีไปไหนได้
“รู้อะไรไหมจันทร์เจ้า ถ้าคิดที่จะเข้าถ้ำเสือแล้วก็ต้องไม่กลัวอะไรอีก”
ไร้อันใช้แขนอีกข้างเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ก่อนจะเอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนัก
“ได้เวลาที่คุณต้องเรียนรู้การอยู่กับเสือแล้ว”
“ไม่…อุ๊บ!”
ปากเรียวสวยที่กำลังอ้าจะปฏิเสธ แต่ก็ถูกปากร้อนๆ โน้มลงมากระกบปิดอย่างรวดเร็วไม่ปล่อยให้เธอได้พูดอะไรออกมา มือใหญ่ข้างหนึ่งตรึงท้ายทอยเล็กไว้แน่น ขณะที่บดจูบเร่าร้อน ตักตวงเอาความหอมหวานจากกลีบปากนุ่มนิ่มด้วยความลุ่มหลง
มือเล็กที่พยายามปัดป้องขัดขืนค่อยๆ อ่อนแรงเมื่อโดนรุกหนัก เพียงแค่ไม่ถึงนาทีชุดนอนตัวบางก็ถูกเขากระชากโยนลงไปกองบนพื้นห้องน้ำอย่างไม่ใยดี การที่ไม่ได้สวมเสื้อชั้นในยิ่งเปิดโอกาสให้เขาได้ทำอะไรต่อมิอะไรกับเรือนร่างของเธอได้ง่ายขึ้น
ปากร้อนๆ ถอดถอนออกจากกลีบปากนุ่มเปลี่ยนตำแหน่งมาครอบครองยอดทับทิมสีหวานและดูดึงมันอย่างเมามันส์ แต่เพียงไม่นานจันทร์เจ้าก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อร่างบางลอยหวือขึ้นจากน้ำแล้วถูกวางลงบนขอบอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่
“จะทำอะไร!”
หญิงสาวร้องถามเสียงหลง เมื่อกางเกงในตัวจิ๋วถูกรูดออกจากเรียวขาสวยแล้วถูกเหวี่ยงทิ้งตามชุดนอนไปอย่างรวดเร็ว
“อย่าขัดขืนสาวน้อย ปล่อยอารมณ์ให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”
ชายหนุ่มเงยหน้าบอกเสียงพร่า จับขาเรียวสวยทั้งสองข้างให้แยกออกจากกัน ก่อนจะแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางหว่างขาทั้งสองข้าง จันทร์เจ้าส่ายหน้ารัวเร็ว พร้อมกับปรามเสียงหลง เมื่อใบหน้าหล่อเหลาฝังลงมาตรงดอกไม้งามของเธออย่างไม่คิดรังเกียจ
“ไม่นะ…ไม่ได้นะ”
“บอกให้อยู่เฉยๆ ไง”
ชายหนุ่มดุคนตัวเล็กเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้ความร่วมมือง่ายๆ นี่เจ้าหล่อนจะรู้หรือเปล่าว่าเขาไม่เคยคิดจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น โดยที่เขาเองก็ไม่สามารถตอบตัวเองได้เหมือนกันว่าเหตุใดเขาถึงได้อยากกลืนกินเธอไปทั้งตัวตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นเธอ กระทั่งถึงตอนนี้
มือใหญ่ตรึงสะโพกงอนงามไว้อย่างแน่นหนา ไม่ยอมให้เธอขยับหนีไปไหนได้ เสียงครางและเสียงเรียกชื่อของเขาที่ดังมาเป็นระรอกด้วยความเสียวซ่านที่เขาเป็นคนสร้างให้นั้นทำให้เขาต้องครางออกมาอย่างพอใจ
“คุณไรอัน ฉันกลัว”
หญิงสาวเงยหน้าบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย หลังจากที่เขาส่งเธอไปแตะขอบสวรรค์ด้วยลิ้นอันเร่าร้อนไปเมื่อครู่ และตอนนี้เขาก็กำลังจ่อหัวเจ้ามังกรที่กำลังโตเต็มที่เตรียมสอดใส่เขาไปในถ้ำนุ่มนิ่มที่แสนจะคับแคบของเธอ
“ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสาวน้อย เดี๋ยวผมจะนำพาไปเอง”
ชายหนุ่มบอกด้วยเสียงทุ้มนุ่ม ก่อนจะดันตัวตนที่แข็งแกร่งเข้าไปในตัวเธอจนมิดลำ มือเล็กตวัดรัดลำคอแข็งแรงเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ร่างบางร่วงจากขอบอ่างในระหว่างที่เขากระแทกจังหวะรักเข้ามา
เสียงเนื้อที่เปียกน้ำกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องน้ำเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่องนานหลายนาที จากที่ช้าๆ ก็ค่อยๆ ไต่ระดับให้เร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ปนกับเสียงครางไม่เป็นศัพท์ของทั้งสองจนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร กระทั่งเจ้ามังกรได้พ่นลาวาร้อนๆ เข้าไปเต็มถ้ำและปลดปล่อยมันออกหมดทุกหยด พายุก็สงบลง
ชายหนุ่มดึงร่างบางที่อ่อนปวกเปียกมากอดไว้อย่างหวงแหน พร้อมกับหายใจหอบถี่ขณะที่หัวใจของเขาเต้นแรงจนคนในอ้อมกอดได้ยินเสียงดังตุบๆ อย่างชัดเจน กระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบนาทีเสียงตุบๆ ตรงหน้าอกด้านซ้ายค่อยๆ ดังกลับมาเป็นจังหวะปกติ
จันทร์เจ้าที่ฝังหน้ากับอกกว้างยังคงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเผชิญกับเขาเพราะรู้สึกอายเกินกว่าที่จะสบตาเขาตอนนี้ และดูเหมือนไรอันจะเข้าใจความรู้สึกของเธอดี เลยดึงผักบัวมาชำระเหงื่อให้คนตัวเล็กพลางระบายยิ้มอ่อนก้มมองคนขี้อายด้วยความเอ็นดู
- ผู้เขียน
