บทที่20
ขอเป็นแฟน
ผมเล่าเรื่องผมกับมิเกลให้ไอ้ฮาร์ทฟังมันไม่ได้สงสารผมเลยแถมยังสมน้ำหน้าผมอีก ผมไม่เคยคิดว่าเธอเฉิ่ม ไม่สวย ไม่น่ารักเธอน่ารักในแบบของเธอ ถึงเธอเป็นแบบนั้นแต่ผมก็ห่วงเธอตลอดนะการบ้านผมก็เข้มงวดเพราะเธอชอบเหม่อลอย ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นตัวตลกเลย ผมย้ำกับไอ้ฮาร์ทว่าอย่าพูดเรื่องนี้เพราะรุ่นพี่ที่มาบางคนเป็นรุ่นน้องของพี่มาร์ช แถมส่วนใหญ่ก็เป็นลูกศิษย์พ่อผมทั้งนั้น
เมื่อสองสาวเดินมาผมก็รีบพาพวกเธอกลับมาที่พักแต่.... ผมเห็นสภาพที่นอนแล้วผมลำบากใจจังทุกคนต้องนอนเบียดเสียดกันสองฝั่งตรงกลางเว้นไว้สำหรับทางเดิน มิเกลนั่งมองหน้าผมเหมือนเธอจะไม่สบายตัวผมจึงขอสลับที่กับคนข้างๆเธอ
"ไม่สบายตัวเหรอ"
"อืม ปวดหลัง"
"งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน" ผมสละสิทธิ์ผ้าห่มของตัวเองพับเป็นสามทบปูให้เธอนอนตอนแรกเธอไม่ยอมแต่ผมจับเธอนอนลงหนุนแขนผมเธอจึงแบ่งผ้าห่มให้ผมนิดนึง
"พรุ่งนี้นายต้องไปช่วยขุดดินใ
