“เอาเลยคนสวย จะร้องให้ใครมาช่วยฉันก็ไม่ว่าทั้งนั้นแหละ หากเธออยากให้พวกเขาเห็นว่าฉันกำลังจะทำอะไรกับเธอ ทางที่ดีเธอเก็บเสียงเอาไว้ดีกว่า เก็บไว้ร้องตอนฉันเข้าไปอยู่ในตัวเธอ เสียงร้องเสียงดังๆ แบบนั้นฉันชอบนะรู้ไหม... แต่ร้องแล้วอย่าหยุดก็แล้วกัน เพราะถ้าหยุดเมื่อไหร่ ฉันจะทำซ้ำๆ แบบเดิมแน่นอน”
“กรี๊ดดด! ไอ้บ้า! ไอ้คนผีทะเล! ไอ้หื่น!”
บุษกรผุดลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับชายหนุ่ม เธอกระทืบปลายเท้าเร่าๆ ด้วยความขัดอกขัดใจ
“ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบไม่ใช่หรือ ผู้ชายหื่นๆ แล้วก็เถื่อนๆ มันเร้าใจดี”
อองรีกระชากร่างบอบบางเข้าสู่วงแขน ชายหนุ่มลดใบหน้าลงมาใกล้ๆ เขากระซิบเสียงแผ่วเบา และประทับจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มตรงหน้าแบบไม่รั้งรอ รสจูบกระแทกกระทั้นเป็นบทลงโทษหญิงสาว เธอไม่มีสิทธิ์มาทำท่าหยิ่งลำพองใส่คนแบบเขา ผู้หญิงร้อยเล่ห์เจ้ามายา สายเลือดแพทยาและสำส่อน เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะอ่อนเดียงสาเหมือนที่แสดงออก
