บทที่7....

1559 คำ

บุษกรสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอเชิดหน้าขึ้น คิดในใจว่า ‘ทำเพื่อเด็กน้อยตาดำๆ’ ช่วยเขาให้ลืมตาดูโลก เมื่อเธอสูญเสียจนไม่มีอะไรจะเสีย เขาอยากทำอะไรก็เชิญเถอะ เธอจะก้มหน้ายอมรับ ในวันที่เธอหมดพันธะสัญญา เธอจะไปแบบไม่เหลียวกลับมามองให้เจ็บใจตัวเอง “คุณพร้อม บัวก็พร้อมค่ะ” “ดี...งั้นไปเถอะ ฉันอยากเห็นเธอชัดๆ บนเตียงนอน ท่ามกลางแสงสว่างเจิดจ้า อยากรู้ว่าผิวกายของเธอ...จะนวลผ่องได้ขนาดไหน” อองรีเอ่ยเสียงกระหึ่ม ชายหนุ่มครางในอกเสียงแหบปร่า ร่างกายตื่นเพลิด ลมหายใจกระตุกสั่น ดวงตาหรี่ปรือเมื่อไอพิศวาสเริ่มทำงาน กายกระหายที่จะเสพสังวาลจากเรือนกายสะอาดบริสุทธิ์เหมือนคนติดสารเสพติด และเห็นมันวางล่อตาอยู่เบื้องหน้า น้ำลายในคอฝืดเฝื่อน ริมฝีปากแห้งผากเมื่อคาดว่าอีกไม่นาน...เขาจะได้ลิ้มรสความหอมหวานแบบเต็มอิ่ม... ดวงตากลมโตไหวระริก เธอสลดเศร้า แต่ชายหนุ่มกลับฮึกเหิม เขาเจตนาใช้เธอเป็นที่ระบายอารมณ์กล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม