“ข้อมูลของคุณ...มันมีความหมายเท่ากับชีวิตของฉัน”
“คุณหมายความวว่ายังไง?”
“ฉันก็หมายความอย่างที่พูด ไม่ว่าคุณหรือไซออนเนตจะได้มันไปก็ต้องแลกกับความตายของฉันอยู่ดี”
“คุณกำลังบีบคั้นผมอยู่นะซอนญ่า”
“ไม่!...ฉันคือออโซลย่า ทำไมไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ แดเนียล”
เปลือกตาบอบบางบนใบหน้างดงามปิดลงพร้อมหยดน้ำเล็ก ๆ ที่ไหลร่นลงไปตามขมับ
“ผมบอกคุณแต่แรกแล้วไงว่าผม...จะไม่ทำอย่างนั้น”
แดเนียลกระซิบก่อนก้มหน้าลงไปชิดและซับหยดน้ำบนขมับบางด้วยปลายลิ้น อลินทิราลืมตาขึ้นรับสัมผัสอันอ่อนโยนกับความร้อนภายในที่กำลังพวยพุ่งขึ้นมารวดเร็วพอกัน
“ผมบอกแล้วยังไงว่าผมรอได้...แต่คุณจะไหวหรือเปล่าถ้าต้องถูกกรอกยาทุกคืน”
“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉันจะสูญเสียความทรงจำจากยากล่อมประสาทนั่นไหม”
“อาจจะไม่...และตรงข้าม คุณอาจจะจดจำมันได้ดี ผมหมายถึง...ทุกอย่างหลังจากที่คุณกลืนยาลงไป”
“ไม่...ไม่”
เสียงหวานที่พร่ำปฏิเสธถูก
