ชูครีมฟาดลงบนไหล่แกร่งอีกสองสามทีด้วยความหมั่นไส้
“เจ็บนะ”
ทิศใต้เบะปากเหมือนเด็กน้อยแต่อีกคนก็ไม่ได้สนใจ เธอเปิดประตูรถแล้วรีบกระโดดลงไปยืน
พอทิศใต้เดินตามมา เธอจึงเว้นระยะห่างจากเขา ก่อนยืนกอดอกแล้วมองชายหนุ่มนิ่ง ๆ
“พี่กับเด็กนั่นเป็นอะไรกัน”
“ไม่ได้เป็นอะไร ก็แค่น้องคณะ”
“เหอะ น้องเหรอ แต่พี่ดึงเธอไปนั่งบนตักนะ พี่คิดยังไงถึงเอาผู้หญิงมาประชดหนู ถ้าหนูเอาผู้ชายมาประ...”
“อย่าพูดแบบนั้น พี่เจ็บนะ”
ใบหน้าหล่อตึงเครียดกว่าทุกครั้ง เขาไม่ชอบใจนักที่ชูครีมพูดอย่างนั้น
แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะเรื่องนี้เขาอยู่ในสถานะคนผิด
“เหอะ พี่แค่ฟังแล้วเจ็บ แต่หนูอะเห็นแล้วเจ็บ”
ชูครีมกระแทกไหล่ทิศใต้กลับเข้าไปยังรถตัวเองก่อนจะปิดประตูรถแล้วขับออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกใด
“ชูครีม เดี๋ยว!!”
แชมเปญและพอลล่าที่แอบมองอยู่ไม่ไกลเมื่อเห็นชูครีมขับรถออกไปจึงพากันเดินเข้ามาหาทิศใต้
“เป็นไงบ้างวะไอ้ใต้”
