Chapter 6
1742 คำ
เช้าวันต่อมา...
พิ้งค์กี้ตื่นนอนในตอนเช้าตรู่ เธอบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ เธอคว้ำหน้าลงเท้าคางมองชายหนุ่มก่อนจะใช้นิ้วจิ้มเล่นตรงแก้ม
"นายก็น่ารักนะเนี่ยซีเนียร์"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปดึงผมเขาเล่น ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีอะไรดึงผมเขาอยู่ก็สะดุ้งตื่นก่อนจะมองหญิงสาวอย่างเคืองๆ
"มาดึงผมเล่นทำไมเนี่ย"
"ก็หัวนายมีผมสีขาวด้วยอ่ะก็เลยช่วยดึงให้ไง"
เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะลุกขึ้นกอดอกสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเธอให้หันมาหา
"ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยหาเรื่องงอนอีกละ"
"ไปส่งกลับบ้านหน่อยวันนี้จะไปทำงานแล้ว"
เธอยิ้มออกมาพร้อมกับเขย่าแขนเขาให้ลุกขึ้นจากเตียง ซีเนียร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมาเปลี่ยนชุด ส่วนหญิงสาวเธอก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ในห้องน้ำ จากนั้นทั้งสองคนก็เดินทางไปที่บ้านของเธอ
"หิวมั้ย แวะทานอะไรก่อนรึเปล่า"
"เอาของไปเก็บก่อนแล้วค่อยไปได้ป่ะ วันนี้ว่างมั้ยไปส่งที่ทำงานได้ป่ะ ขี้เกียจขับรถอ่ะมันเหนื่อย"
"ได้ดิ งั้นเอาของไปเก็บที่บ้านก่อนแล้วกัน"
"โอเค ขอบคุณน้าน่ารักที่สุดเลย"
เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาลูกน้อง วันนี้ต้องไปจัดเตรียมงานเปิดตัวสินค้าให้กับบริษัทDT อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดการแล้วขาดแค่สถานที่ที่ต้องทำให้เสร็จ
"โอเคเจอกันที่นั่นเลยนะ เคจ้ะ"
พิ้งค์กี้กดวางสายก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่มที่เหมือนจะมีคำถามกับเธอ
"มีอะไรรึเปล่า"
"วันนี้ไปทำที่ไหน"
"บริษัทDTนะ เปิดตัวสินค้าใหม่ เค้าจ้างให้ไปเตรียมสถานที่รวมถึงกำหนดการในงานวันนั้น ทางเรารับผิดชอบทุกอย่างเลย พิธีกรยังใช้คนของฉันเลย"
เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ อันนี้คือโยนงานให้ออแกไนซ์ทุกอย่างเลยนี่นา แต่ก็ง่ายดีจ่ายเงินเพื่อให้มันออกมาสมบูรณ์ที่สุด
"ให้ไปส่งที่นั่นเลยมั้ย วันนี้ว่างนะเดี๋ยวไปช่วย"
"จริงเหรอ ทำไมเจ้าของห้างถึงว่างงานแบบนี้อ่ะดีเนาะอยากมีชีวิตแบบนี้บ้างอ่ะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความอิจฉา เธอทำงานจนหัวหมุนแต่เขาทำเหมือนไม่ต้องทำงานทำการอะไรเลยก็มีเงินใช้ไปจนถึงชาติหน้า ซีเนียร์กอดคอหญิงสาวไว้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา
"อยากมีชีวิตแบบนี้ก็แต่งงานกับฉันดิ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงหยอก พิ้งค์กี้หันไปมองหน้าเขาก่อนจะกระทุ้งศอกใส่ไม่แรงมาก
"รออายุ31ก่อนค่อยว่ากัน"
"เล่นตัวอ่ะถ้าฉันหนีไปแต่งงานก่อนอย่ามาเสียดายทีหลังนะเว้ย หล่อ รวย สายเปย์หายากมากเลยนะในช่วงที่เศรษฐกิจแบบนี้อ่ะ"
เขาพูดให้เธอคิดตามไปด้วย หญิงสาวนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ถ้าอนาคตเธอแต่งงานกับซีเนียร์ก็จะสบายไปทั้งชาติเลยเหมือนตกถังข้าวสารอ่ะ แต่ว่ามันคงแปลกๆเธอกับเขาเป็นเพื่อนกันมามากกว่าครึ่งชีวิต วันหนึ่งต้องมาใช้ชีวิตแบบสามีภรรยามันคงพิลึกน่าดู
"ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ"
"มองไม่ออกเลยว่าถ้าฉันกับแกแต่งงานกัน มันจะมีสภาพยังไงคงตลกดีพิลึก"
"ก็สภาพเหมือนตอนนี้นี่แหละ"
เขาหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านของเธอ พิ้งค์กี้มองเขาอย่างสงสัยสภาพเหมือนตอนนี้คือยังไงอ่ะ
"หมายความว่ายังไงสภาพเหมือนตอนนี้"
เขาจอดรถก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
"ก็ตอนนี้สภาพแกกับฉันมันไม่ต่างจากผัวเมียกันเลย"
"บ้า! เหมือนตรงไหน"
"เพื่อนกันเค้านอนด้วยกันเหรอ เพื่อนกันเค้างอนกันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเพื่อนกันเค้าหวงกันขนาดนี้เหรอ"
หญิงสาวเงียบไปไม่รู้จะเถียงยังไง แล้วเพื่อนเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ ไปทานข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน ซื้อของให้ไปไหนไปด้วยกัน เป็นห่วงเป็นใยหวงกันก็เป็นเรื่องปกติของเพื่อนป่ะ
"เพื่อนกันเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ"
"เพื่อนกันเค้าไม่ทำแบบที่เราสองคนกำลังทำอยู่"
เขายังยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูด การกระทำของเราสองคนใครมองก็ไม่มีทางบอกว่าเป็นเพื่อนกันแน่ ก็มีแต่พิ้งค์กี้เนี่ยแหละที่ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองรู้สึกยังไง เขาบอกแล้วว่ากำแพงของเธอมันมีคำว่าเพื่อนขวางอยู่ และที่ไม่ยอมรู้ใจตัวเองคงเพราะเคยชินที่เขาทำให้แบบนี้มาตลอดจึงคิดว่าเพื่อนทำให้เพื่อน ถ้าเขาอยากให้เธอรู้ใจตัวเองเร็วๆคงต้องลากผู้หญิงคนอื่นเข้ามา ไม่อย่างนั้นเธอไม่รู้ใจตัวเองสักที
"ได้ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้นายก็ไม่ต้องมาทำแบบนี้กับฉันแล้ว ทำแบบที่เพื่อนเค้าทำกันก็พอโอเคป่ะ"
เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ซีเรียส ยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันเท่านั้น บอกแล้วไงว่าถ้าเปลี่ยนสถานะคงพิลึกน่าดู
"ได้... ให้ทำแค่เพื่อนใช่มั้ย"
"ใช่แค่เพื่อนก็พอ"
"โอเค ได้เลยถ้าต้องการแบบนั้นก็ได้ พูดเองนะ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังมาก ถ้าเธอต้องการแบบนั้นเขาจะจัดให้ เพราะถ้าเขาทำกับคนอื่นอย่างที่ทำกับเธอบ้างก็อย่ามาร้องเองทีหลังแล้วกัน หึ
หลังจากนั้นเขาก็มาส่งเธอทำงานที่บริษัทDT บริษัทใหญ่โตหรูหราแต่ถ้าเทียบกับเขาที่เป็นเจ้าของห้างดังยังห่างกันเยอะ พิ้งค์กี้เดินเข้าไปหาลูกน้องคุยรายละเอียดงานกันโดยมีซีเนียร์เดินดูนั่นนี่ไปเรื่อย
"ซีเนียร์มาได้ยังไงเนี่ย"
เขาหันไปมองตามเสียงเจอดีสนีย์เดินถือแฟ้มเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง
"อ่าวดีสนีย์ทำงานที่นี่เหรอ"
"ใช่จ้ะ แล้วซีเนียร์มาทำอะไรที่นี่"
"อ่อ มาส่งพิ้งค์กี้นะมาเตรียมงานเปิดตัวสินค้าที่นี่"
ดีสนีย์หันไปมองก่อนจะร้องอ่อออกมา เธอเพิ่งย้ายมาเป็นเลขาของท่านประธานไม่ถึงเดือนเธอรู้ว่าบริษัทจ้างออแกไนเซอร์ข้างนอกมาแต่ไม่คิดว่าจะเป็นบริษัทของพิ้งค์กี้
"พิ้งค์กี้เป็นเจ้าของบริษัทPPR GROUP เหรอ"
"ใช่ แล้วนี่มาตรวจงานเหรอ"
"อื้ม ท่านประธานให้เรามาตามเจ้าของบริษัท PPR GROUPให้ไปหาที่ห้องประชุมนะ เห็นว่าจะคุยเรื่องรายละเอียดภายในงาน งั้นเราขอไปทำงานก่อนถ้าไม่รีบรอก่อนนะ เดี๋ยวมาคุยด้วย"
"ทำงานก่อนเถอะเราไม่ไปไหนหรอก"
เขายิ้มออกมาก่อนจะปล่อยให้เธอไปทำงานของตัวเอง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะทำยังไงให้พิ้งค์กี้รู้ใจตัวเองไวๆ
จากนั้นพิ้งค์กี้ก็เดินมาหาเขาบอกว่าจะไปคุยกับเจ้าของบริษัท ให้เขารอตรงนี้ห้ามไปไหน เขาพยักหน้ารับทราบก่อนจะไปช่วยลูกน้องของเธอทำงาน
"ผมช่วยนะ"
"คุณซีเนียร์อย่าเลยค่ะ"
"เอาน่าสนุกออก ผมว่างพอดี"
เขาช่วยคนอื่นตกแต่งนั่นนี่ตามที่ไหว เรื่องพวกนี้เขาไม่ค่อยถนัดอยู่แล้ว ไม่นานพิ้งค์กี้ก็กลับเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วย ส่วนเขาเดินออกไปซื้อกาแฟสองแก้ว เอาไปฝากหญิงสาวด้วย แต่เมื่อมาถึงในห้องเขาต้องชะงักไปเมื่อดีสนีย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย
"เธอก็แยกแยะเป็นอยู่นะพิ้งค์กี้"
"แน่นอนสิ ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ แล้วเธอมาทำไมอีกไม่มีอะไรแล้วนี่"
พิ้งค์กี้เบะปากใส่ดีสนีย์อย่างหมั่นไส้ เธอหันไปมองซ้ายขวาเจอซีเนียร์เดินเข้ามาพอดีก็หันไปยิ้มให้หล่อน
"มาหาซีเนียร์นะ ไปไหนมาคะตามหาตั้งนาน"
"อ่อไปซื้อกาแฟมานะ"
เขาเหลือบสายตามองพิ้งค์กี้ที่ตอนนี้ทำตาขวางใส่เขาอย่างไม่พอใจสุดขีด บอกว่าห้ามยุ่งกับมันไงไม่เชื่อฟังใช่มั้ยอยากจะเลิกคบกับเธอหรือไงไอ้บ้านี่
"ซื้อมาฝากเอาไปสิ"
เขาส่งแก้วกาแฟไปให้ดีสนีย์ เธอรับมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณ หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็ร้องโวยวายทันที
"แล้วของฉันล่ะ"
เขาหันไปมองพิ้งค์กี้ก่อนจะนิ่วหน้าอย่างกวนๆ
"อ่าวก็ไม่ได้สั่งให้ซื้อนี่"
"ดีสนีย์ก็ไม่ได้ฝากซื้อนี่ ทำไมถึงซื้อมาให้"
เธอไม่ยอมท่าเดียวยิ่งเห็นเขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจมากๆ
"ซื้อกาแฟมาฝากสาวสวยผิดตรงไหน"
พิ้งค์กี้ได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาใกล้เขาก่อนจะใช้มือบีบแขนเขาไว้แน่นเพื่อแสดงความไม่พอใจสุดๆ
"แกอยากให้ฉันเลิกคบกับแกป่ะ"
"อ๊ะๆ ไหนบอกให้ปฏิบัติแบบเพื่อนเขาทำกันไง นี่แหละเพื่อนเขาทำกันรู้ไว้ด้วย แล้วกิริยาแบบนี้อย่าทำนะเพื่อนเขาไม่ทำกัน"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปชวนดีสนีย์ไปนั่งคุยกันที่อื่น
"ไปคุยกันที่อื่นดีกว่า"
"ไปสิ ตรงนั้นก็ได้นะ"
"โอเค"
เขาเดินไปพร้อมกับดีสนีย์โดยมีพิ้งค์กี้มองตามพร้อมกับกำมือแน่นอย่างควบคุมอารมณ์โกรธ เธอโกรธมากที่เขาทำเหมือนไม่ให้ความสำคัญเธอแต่ไปให้ความสำคัญกับคนอื่นแทน
'เพื่อนเค้าทำกันแบบนี้เหรอ...'
- ผู้เขียน
