Chapter 6

1742 คำ
เช้าวันต่อมา... พิ้งค์กี้ตื่นนอนในตอนเช้าตรู่ เธอบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ เธอคว้ำหน้าลงเท้าคางมองชายหนุ่มก่อนจะใช้นิ้วจิ้มเล่นตรงแก้ม "นายก็น่ารักนะเนี่ยซีเนียร์" เธอยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปดึงผมเขาเล่น ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีอะไรดึงผมเขาอยู่ก็สะดุ้งตื่นก่อนจะมองหญิงสาวอย่างเคืองๆ "มาดึงผมเล่นทำไมเนี่ย" "ก็หัวนายมีผมสีขาวด้วยอ่ะก็เลยช่วยดึงให้ไง" เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะลุกขึ้นกอดอกสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเธอให้หันมาหา "ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยหาเรื่องงอนอีกละ" "ไปส่งกลับบ้านหน่อยวันนี้จะไปทำงานแล้ว" เธอยิ้มออกมาพร้อมกับเขย่าแขนเขาให้ลุกขึ้นจากเตียง ซีเนียร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมาเปลี่ยนชุด ส่วนหญิงสาวเธอก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ในห้องน้ำ จากนั้นทั้งสองคนก็เดินทางไปที่บ้านของเธอ "หิวมั้ย แวะทานอะไรก่อนรึเปล่า" "เอาของไปเก็บก่อนแล้วค่อยไปได้ป่ะ วันนี้ว่างมั้ยไปส่งที่ทำงานได้ป่ะ ขี้เกียจขับรถอ่ะมันเหนื่อย" "ได้ดิ งั้นเอาของไปเก็บที่บ้านก่อนแล้วกัน" "โอเค ขอบคุณน้าน่ารักที่สุดเลย" เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาลูกน้อง วันนี้ต้องไปจัดเตรียมงานเปิดตัวสินค้าให้กับบริษัทDT อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดการแล้วขาดแค่สถานที่ที่ต้องทำให้เสร็จ "โอเคเจอกันที่นั่นเลยนะ เคจ้ะ" พิ้งค์กี้กดวางสายก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่มที่เหมือนจะมีคำถามกับเธอ "มีอะไรรึเปล่า" "วันนี้ไปทำที่ไหน" "บริษัทDTนะ เปิดตัวสินค้าใหม่ เค้าจ้างให้ไปเตรียมสถานที่รวมถึงกำหนดการในงานวันนั้น ทางเรารับผิดชอบทุกอย่างเลย พิธีกรยังใช้คนของฉันเลย" เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ อันนี้คือโยนงานให้ออแกไนซ์ทุกอย่างเลยนี่นา แต่ก็ง่ายดีจ่ายเงินเพื่อให้มันออกมาสมบูรณ์ที่สุด "ให้ไปส่งที่นั่นเลยมั้ย วันนี้ว่างนะเดี๋ยวไปช่วย" "จริงเหรอ ทำไมเจ้าของห้างถึงว่างงานแบบนี้อ่ะดีเนาะอยากมีชีวิตแบบนี้บ้างอ่ะ" หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความอิจฉา เธอทำงานจนหัวหมุนแต่เขาทำเหมือนไม่ต้องทำงานทำการอะไรเลยก็มีเงินใช้ไปจนถึงชาติหน้า ซีเนียร์กอดคอหญิงสาวไว้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา "อยากมีชีวิตแบบนี้ก็แต่งงานกับฉันดิ" เขาเอ่ยออกมาเสียงหยอก พิ้งค์กี้หันไปมองหน้าเขาก่อนจะกระทุ้งศอกใส่ไม่แรงมาก "รออายุ31ก่อนค่อยว่ากัน" "เล่นตัวอ่ะถ้าฉันหนีไปแต่งงานก่อนอย่ามาเสียดายทีหลังนะเว้ย หล่อ รวย สายเปย์หายากมากเลยนะในช่วงที่เศรษฐกิจแบบนี้อ่ะ" เขาพูดให้เธอคิดตามไปด้วย หญิงสาวนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ถ้าอนาคตเธอแต่งงานกับซีเนียร์ก็จะสบายไปทั้งชาติเลยเหมือนตกถังข้าวสารอ่ะ แต่ว่ามันคงแปลกๆเธอกับเขาเป็นเพื่อนกันมามากกว่าครึ่งชีวิต วันหนึ่งต้องมาใช้ชีวิตแบบสามีภรรยามันคงพิลึกน่าดู "ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ" "มองไม่ออกเลยว่าถ้าฉันกับแกแต่งงานกัน มันจะมีสภาพยังไงคงตลกดีพิลึก" "ก็สภาพเหมือนตอนนี้นี่แหละ" เขาหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านของเธอ พิ้งค์กี้มองเขาอย่างสงสัยสภาพเหมือนตอนนี้คือยังไงอ่ะ "หมายความว่ายังไงสภาพเหมือนตอนนี้" เขาจอดรถก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ "ก็ตอนนี้สภาพแกกับฉันมันไม่ต่างจากผัวเมียกันเลย" "บ้า! เหมือนตรงไหน" "เพื่อนกันเค้านอนด้วยกันเหรอ เพื่อนกันเค้างอนกันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเพื่อนกันเค้าหวงกันขนาดนี้เหรอ" หญิงสาวเงียบไปไม่รู้จะเถียงยังไง แล้วเพื่อนเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ ไปทานข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน ซื้อของให้ไปไหนไปด้วยกัน เป็นห่วงเป็นใยหวงกันก็เป็นเรื่องปกติของเพื่อนป่ะ "เพื่อนกันเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ" "เพื่อนกันเค้าไม่ทำแบบที่เราสองคนกำลังทำอยู่" เขายังยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูด การกระทำของเราสองคนใครมองก็ไม่มีทางบอกว่าเป็นเพื่อนกันแน่ ก็มีแต่พิ้งค์กี้เนี่ยแหละที่ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองรู้สึกยังไง เขาบอกแล้วว่ากำแพงของเธอมันมีคำว่าเพื่อนขวางอยู่ และที่ไม่ยอมรู้ใจตัวเองคงเพราะเคยชินที่เขาทำให้แบบนี้มาตลอดจึงคิดว่าเพื่อนทำให้เพื่อน ถ้าเขาอยากให้เธอรู้ใจตัวเองเร็วๆคงต้องลากผู้หญิงคนอื่นเข้ามา ไม่อย่างนั้นเธอไม่รู้ใจตัวเองสักที "ได้ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้นายก็ไม่ต้องมาทำแบบนี้กับฉันแล้ว ทำแบบที่เพื่อนเค้าทำกันก็พอโอเคป่ะ" เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ซีเรียส ยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันเท่านั้น บอกแล้วไงว่าถ้าเปลี่ยนสถานะคงพิลึกน่าดู "ได้... ให้ทำแค่เพื่อนใช่มั้ย" "ใช่แค่เพื่อนก็พอ" "โอเค ได้เลยถ้าต้องการแบบนั้นก็ได้ พูดเองนะ" เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังมาก ถ้าเธอต้องการแบบนั้นเขาจะจัดให้ เพราะถ้าเขาทำกับคนอื่นอย่างที่ทำกับเธอบ้างก็อย่ามาร้องเองทีหลังแล้วกัน หึ หลังจากนั้นเขาก็มาส่งเธอทำงานที่บริษัทDT บริษัทใหญ่โตหรูหราแต่ถ้าเทียบกับเขาที่เป็นเจ้าของห้างดังยังห่างกันเยอะ พิ้งค์กี้เดินเข้าไปหาลูกน้องคุยรายละเอียดงานกันโดยมีซีเนียร์เดินดูนั่นนี่ไปเรื่อย "ซีเนียร์มาได้ยังไงเนี่ย" เขาหันไปมองตามเสียงเจอดีสนีย์เดินถือแฟ้มเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง "อ่าวดีสนีย์ทำงานที่นี่เหรอ" "ใช่จ้ะ แล้วซีเนียร์มาทำอะไรที่นี่" "อ่อ มาส่งพิ้งค์กี้นะมาเตรียมงานเปิดตัวสินค้าที่นี่" ดีสนีย์หันไปมองก่อนจะร้องอ่อออกมา เธอเพิ่งย้ายมาเป็นเลขาของท่านประธานไม่ถึงเดือนเธอรู้ว่าบริษัทจ้างออแกไนเซอร์ข้างนอกมาแต่ไม่คิดว่าจะเป็นบริษัทของพิ้งค์กี้ "พิ้งค์กี้เป็นเจ้าของบริษัทPPR GROUP เหรอ" "ใช่ แล้วนี่มาตรวจงานเหรอ" "อื้ม ท่านประธานให้เรามาตามเจ้าของบริษัท PPR GROUPให้ไปหาที่ห้องประชุมนะ เห็นว่าจะคุยเรื่องรายละเอียดภายในงาน งั้นเราขอไปทำงานก่อนถ้าไม่รีบรอก่อนนะ เดี๋ยวมาคุยด้วย" "ทำงานก่อนเถอะเราไม่ไปไหนหรอก" เขายิ้มออกมาก่อนจะปล่อยให้เธอไปทำงานของตัวเอง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะทำยังไงให้พิ้งค์กี้รู้ใจตัวเองไวๆ จากนั้นพิ้งค์กี้ก็เดินมาหาเขาบอกว่าจะไปคุยกับเจ้าของบริษัท ให้เขารอตรงนี้ห้ามไปไหน เขาพยักหน้ารับทราบก่อนจะไปช่วยลูกน้องของเธอทำงาน "ผมช่วยนะ" "คุณซีเนียร์อย่าเลยค่ะ" "เอาน่าสนุกออก ผมว่างพอดี" เขาช่วยคนอื่นตกแต่งนั่นนี่ตามที่ไหว เรื่องพวกนี้เขาไม่ค่อยถนัดอยู่แล้ว ไม่นานพิ้งค์กี้ก็กลับเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วย ส่วนเขาเดินออกไปซื้อกาแฟสองแก้ว เอาไปฝากหญิงสาวด้วย แต่เมื่อมาถึงในห้องเขาต้องชะงักไปเมื่อดีสนีย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย "เธอก็แยกแยะเป็นอยู่นะพิ้งค์กี้" "แน่นอนสิ ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ แล้วเธอมาทำไมอีกไม่มีอะไรแล้วนี่" พิ้งค์กี้เบะปากใส่ดีสนีย์อย่างหมั่นไส้ เธอหันไปมองซ้ายขวาเจอซีเนียร์เดินเข้ามาพอดีก็หันไปยิ้มให้หล่อน "มาหาซีเนียร์นะ ไปไหนมาคะตามหาตั้งนาน" "อ่อไปซื้อกาแฟมานะ" เขาเหลือบสายตามองพิ้งค์กี้ที่ตอนนี้ทำตาขวางใส่เขาอย่างไม่พอใจสุดขีด บอกว่าห้ามยุ่งกับมันไงไม่เชื่อฟังใช่มั้ยอยากจะเลิกคบกับเธอหรือไงไอ้บ้านี่ "ซื้อมาฝากเอาไปสิ" เขาส่งแก้วกาแฟไปให้ดีสนีย์ เธอรับมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณ หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็ร้องโวยวายทันที "แล้วของฉันล่ะ" เขาหันไปมองพิ้งค์กี้ก่อนจะนิ่วหน้าอย่างกวนๆ "อ่าวก็ไม่ได้สั่งให้ซื้อนี่" "ดีสนีย์ก็ไม่ได้ฝากซื้อนี่ ทำไมถึงซื้อมาให้" เธอไม่ยอมท่าเดียวยิ่งเห็นเขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจมากๆ "ซื้อกาแฟมาฝากสาวสวยผิดตรงไหน" พิ้งค์กี้ได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาใกล้เขาก่อนจะใช้มือบีบแขนเขาไว้แน่นเพื่อแสดงความไม่พอใจสุดๆ "แกอยากให้ฉันเลิกคบกับแกป่ะ" "อ๊ะๆ ไหนบอกให้ปฏิบัติแบบเพื่อนเขาทำกันไง นี่แหละเพื่อนเขาทำกันรู้ไว้ด้วย แล้วกิริยาแบบนี้อย่าทำนะเพื่อนเขาไม่ทำกัน" เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปชวนดีสนีย์ไปนั่งคุยกันที่อื่น "ไปคุยกันที่อื่นดีกว่า" "ไปสิ ตรงนั้นก็ได้นะ" "โอเค" เขาเดินไปพร้อมกับดีสนีย์โดยมีพิ้งค์กี้มองตามพร้อมกับกำมือแน่นอย่างควบคุมอารมณ์โกรธ เธอโกรธมากที่เขาทำเหมือนไม่ให้ความสำคัญเธอแต่ไปให้ความสำคัญกับคนอื่นแทน 'เพื่อนเค้าทำกันแบบนี้เหรอ...'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม