Chapter 13

1551 คำ
หลังจากที่ทานอาหารเรียบร้อย ทั้งสองคนก็มาเลือกชุดที่ร้านประจำของชายหนุ่ม เขาเลือกชุดไว้ให้เธอหลายชุดแต่ก็อยู่ที่หญิงสาวนะว่าจะถูกใจชุดไหน "ชอบชุดไหนคะ" "ชุดนี้สวยนะ" "อืมสวย" หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่ตอนนี้มองเธอตาหวานเยิ้มแทบจะกลืนกินเธออยู่แล้ว พิ้งค์กี้เท้าสะเอวมองเขาก่อนจะยิ้มออกมา "สวยนี่ชุดหรือเค้า" "ตัวเองนะสิถามได้" เขามองเธอด้วยสายตาหวานฉ่ำจนพนักงานในร้านยิ้มเขินไปตามๆกัน ใครจะคิดว่าเจ้าของห้างดังจะมาคลั่งรักผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดนี้ "ปากหวานนะต้องการอะไรรึเปล่า" "เปล๊าาาาา" เขาเสียงสูงก่อนจะหันไปหยิบชุดของตัวเองที่เลือกได้แล้วส่งไปให้พนักงานพร้อมกับชุดของหญิงสาว จากนั้นทั้งสองคนก็เดินทางกลับมาที่บ้านของชายหนุ่มเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวเดินทางไปงานเลี้ยงรุ่นที่ดาดฟ้าของโรงแรมหรู "จุ๊บ" หลังจากที่อาบน้ำออกมาจากห้องน้ำหญิงสาวก็มายืนหน้ากระจกทาครีมที่ผิวโดยมีชายหนุ่มกอดเอวอยู่ทางด้านหลัง "อ้อนอะไรคะ" เธอหันไปมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย วอแวเธอตั้งแต่เข้ามาที่ห้องแล้วนะไม่รู้ว่าอยากได้อะไรรึเปล่า "อยาก" "แล้วมาว่าเค้าหื่นตัวเองก็ใช่ย่อยนะ" เธอส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะปล่อยให้เขาอุ้มเธอไปนอนลงบนเตียงนอน เวลายังเหลืออีกตั้งเยอะตามใจเขาหน่อยก็ได้ สองชั่วโมงต่อมาทั้งสองคนลุกขึ้นมาแต่งตัวเพื่อเตรียมไปงานเลี้ยงรุ่นพร้อมกัน ณภัทรโทรศัพท์มาหาบอกว่าไปเจอกันที่นั่นสองหนึ่งทุ่มและนี่ก็ใกล้เวลาแล้วด้วย เพราะฉะนั้นควรแก่เวลาออกเดินทาง "ให้คนขับรถไปส่งหรือเราจะขับรถไปด้วยกันดี" "ขับไปเองก็ได้นะ เราไม่รู้ว่ากลับกี่โมงอ่ะ" "โอเคงั้นหยิบกุญแจรถก่อน" เขาเดินไปหยิบกุญแจลัมโบร์กินีสุดหรูคันโปรดของเขามาถือไว้ในมือ ฐานะระดับเขาลัมโบร์กินีก็แค่รถธรรมดาคันหนึ่งไม่ตื่นเต้นอะไรมาก "ไปค่ะคนสวย" เขากุมมือเธอไว้ก่อนจะพาไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ไม่นานก็มาถึงโรงแรมหรูตามที่นัดหมาย ทั้งสองคนเดินขึ้นไปพร้อมกันก่อนจะเจอเพื่อนสมัยเรียนตั้งแต่มัธยมและบางคนก็ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว "เมษาแกกลับมาตอนไหน" "พิ้งค์กี้ไม่เจอแกนานเลยอ่ะ คิดถึง" สองคนเดินไปสวมกอดกันก่อนจะเอ่ยทักทายไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป "กลับมาไม่ทักมาเลยจะได้พาไปกินข้าว" "เหมือนแกว่างอ่ะ ในโซเชียลเอาแต่อัพรูปงานจนฉันไม่กล้าทักไปคุยด้วย" สองคนยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง นี่ก็หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอกันเลยเพราะเมษาไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่มหาวิทยาลัย ตอนเรียนมัธยมปลายด้วยกันทั้งสองคนสนิทกันมาก "แกก็เวอร์คนเรามันก็ต้องมีเวลาว่างดิ" "โอเคเอาไว้นัดกัน ว่าแต่มีแฟนยังไม่เห็นอัพเดทสถานะเลยอ่ะ" เธอเหลือบสายตามองซีเนียร์เล็กน้อยก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที "จะมีได้ยังไงวันๆเอาแต่ทำงานอ่ะ" "แกจะสามสิบแล้วนะเว้ย มันควรมีได้ละป่ะ คนอื่นเค้าแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว" เมษาบ่นออกมาก่อนจะพาพิ้งค์กี้เข้าไปหาที่นั่งข้างใน แล้วก็จะได้ไปเจอเพื่อนคนอื่นด้วย ส่วนซีเนียร์เขามองตามคนรักไปก่อนจะหันไปทักทายเพื่อนบ้าง "ไงป๋าซีเนียร์มหาเศรษฐีรวยที่สุดในรุ่น" "โน่นรวยที่สุดในรุ่นนะ" เขาบุ้ยปากไปยังณภัทรที่เดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาสาว ถ้าเทียบในประเทศเขาก็คงรวยที่สุดแหละแต่ถ้ารวมธุรกิจคาสิโนของณภัทรด้วยท่าทางเขาจะเป็นรองอยู่ "นินทาอะไรวะไอ้ซีเนียร์ แตงกวาคะหนูหิวยังอยากกินอะไรมั้ย" "ยังไม่หิวค่ะ สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ พี่พิ้งค์กี้ล่ะคะ" "นั่งอยู่ข้างในนะเข้าไปหาสิ" "งั้นแตงกวาไปหาพี่พิ้งค์กี้นะคะพี่ภัทร" เธอหันไปขออนุญาตสามี เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้เธอไปเจอกับเพื่อนสาวของเขา สองคนคุยกันถูกคอก็เลยติดต่อกันบ่อย พิ้งค์กี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของเขาตั้งแต่มัธยมแต่สนิทที่สุดก็คงจะเป็นซีเนียร์ "วันนี้เสี่ยณภัทรพกเมียมาด้วยวะ" "แต่งงานแล้วดูท่าทางมีความสุขมากเลยนะเสี่ย" "แน่นอนสิคนมันอิ่มความสุขอ่ะ" เขายักไหล่อย่างยอมรับ ก็มีแฟนและรักมากได้แต่งงานกันใครมันจะไม่มีความสุขมาก "แล้วแกยังไงเมื่อไหร่จะแต่งกับเค้าบ้าง ถามทีไรก็โสดอะไรยังไง" เพื่อนๆคนอื่นหันมาถามซีเนียร์ เขายักไหล่ไม่รู้จะตอบคำถามยังไงจะบอกว่ามีเดี๋ยวก็ถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครถ้าตอบว่าโสดไม่พ้นจับคู่ให้เขาอีก "ตลอดแหละถามไม่เคยได้คำตอบ ป่ะเข้าไปข้างในกัน" จากนั้นภายในงานก็เริ่มทำกิจกรรมกันข้างใน โดยทันทีเพื่อนร่วมรุ่นขึ้นเป็นพิธีกรดำเนินงานในวันนี้ "เอาล่ะเพื่อนๆ วันนี้เป็นเกียรติมากที่ทุกคนสละเวลามาพบปะเจอหน้ากันในวันนี้ และเรามีสปอนเซอร์จากผู้ใหญ่ในครั้งนี้ให้มงกุฎฝังเพชรมาสองอัน โดยภายในงานเราจะให้เพื่อนๆในรุ่นโหวตกันว่าใครจะได้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดในค่ำคืนนี้" เสียงโห่ร้องดังขึ้นอย่างสนุก เป็นกิจกรรมที่ทำขึ้นทุกปีโดยคนที่ได้รับรางวัลคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดไม่พ้นซีเนียร์กับดีสนีย์ ทั้งสองคนเป็นคู่จิ้นกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัยและทั้งสองคนก็ยังไม่มีใคร "ปีนี้ไม่รู้ว่าผลคะแนนจะยังเป็นของคู่จิ้นคู่เดิมรึเปล่า ปีนี้ต้องมาลุ้นกันแล้วล่ะว่าจะเป็นคู่ไหน เอาล่ะแสนแอพพลิเคชั่นในกระดาษที่แจกไปแล้วกดโหวตได้เลย สามารถแก้ไขผโหวตได้จนกว่าจะปิดล็อคผลโหวตตอนสี่ทุ่มครับ" นทีหันไปสั่งพนักงานให้แจกกระดาษให้ทุกคนที่อยู่ภายในงาน ดีสนีย์มองหน้าพิ้งค์กี้อย่างเหนือกว่าเพราะเธอมีความเหมาะสมกับซีเนียร์มาแต่ไหนแต่ไรใครๆก็มองออกและยังเชียร์กันอยู่เสมอ "ปีนี้แกจะได้คู่กับดีสนีย์อีกป่ะวะ" "ไม่รู้ดิ ว่าแต่พวกแกคิดอะไรกันเนี่ย มาจับคู่ให้ฉันกับดีสนีย์เนี่ย เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกันและมันไม่มีทางเป็นอื่นไปได้" เขาเอ่ยออกมาตามตรง ถ้าจะมีมันมีไปนานแล้วคงไม่รอมาเป็นเกือบสิบปีแบบนี้หรอก "ก็เป็นคู่จิ้นกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยนี่หว่า ก็มองไม่เห็นใครจะเหมาะสมเท่ากับคนนั้นแล้วนี่" "นั่นดิ แล้วถ้าไม่ให้โหวตดีสนีย์กับแกแล้วจะให้โหวตกับใครวะ" ทุกคนหันไปมองหน้าเขาตาเดียว ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาก่อนจะมองไปยังหญิงคนรักที่ตอนนี้กำลังคุยสนุกอยู่กลับกลุ่มเพื่อนและภรรยาของเพื่อนอยู่ "ปีนี้จะใส่ใครดีนะ ยัยพิ้งค์กับไอ้แบล็คลิสต์ดีป่ะ" ทุกคนหันไปมองหน้ากันอย่างเห็นด้วย แบล็คลิสต์ทายาทเจ้าของบริษัทขนส่งยักษ์ใหญ่ในประเทศ เอาง่ายๆก็คือเขาเคยจีบเธออยู่ช่วงหนึ่ง แต่เธอก็ปฏิเสธไปตามตรงเพราะไม่ได้รู้สึกมากเกินเพื่อน แต่ทุกคนก็ยังเชียร์ให้เราสองคนคบกันอยู่ "ไร้สาระ" พิ้งค์กี้เบะปากออกมาก่อนจะยกน้ำส้มขึ้นดื่ม ดีสนีย์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอแสยะยิ้มออกมาก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน "เหมาะกันดีนะ ทำไมเธอไม่ลองคบกับแบล็คลิสต์ดูล่ะ เหมาะสมกันออก คนนั้นก็รวยมากเลยนะ" "ยุ่ง ไม่ใช่เรื่องของเธอ" เธอสวนกลับไปทันที ทุกคนหันไปมองหน้าดีสนีย์ก่อนจะเอ่ยแซวคู่จิ้นประจำปี "ว่าแต่แกกับซีเนียร์ล่ะยังไง ไม่คบกันอีกเหรอ" "นั่นดิแกสองคนเหมาะสมกันมากเลยนะ ถ้าได้คบกันคงดีมาก" ดีสนีย์ยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะมองไปยังพิ้งค์กี้ที่อยู่ตรงข้าม เธอได้ยินแบบนั้นก็หันหน้าไปมองดีสนีย์อย่างหมั่นไส้ ก็แค่คู่จิ้นในความมโนของคนหมู่มาก ไม่มีทางที่จะได้ครอบครองในชีวิตจริงหรอก เพราะคนที่เป็นเจ้าของเขาคือเธอ พิ้งค์กี้คนนี้คนเดียว.... 'หล่อนเอารางวัลไปเลยจ้ะ เพราะชีวิตจริงฉันชนะไปแล้ว'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม