ตอนที่ 4 โซเชียล
1062 คำ
“อ๊าส์ อิ่มจุง" ลูกฟูกพูดพร้อมกับลูบท้องตัวเองอย่างอิ่มจุก
“อ้วน!" เสียงของโชพูดขึ้น ลูกฟูกที่ได้ยินอย่างนั้นก็มองแรงที่โช ส่วนโชก็ทำหน้าตาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เจ้าขาและคูลที่เห็นทั้งสองคนนั้นก็รู้สึกปวดหัวกับทั้งคู่
“กลับยังเลยไหม" ฉันถามเพื่อนๆ
“อืม"
ลูกฟูกพูดจบก็ยกมือเพื่อให้พนักงานรู้ว่าเราจะเช็คบิลกัน ไม่นานพนักงานก็เดินมาพร้อมกับบิล เจ้าขาก็ขอดูบิลก่อนจะเห็นราคาที่แพงไม่น้อยเลยที่เดียว
“5‚890โห่วววแพงมาก" ฉันพูดพึมพำอยู่คนเดียว
“เอามานี่มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง" ลูกฟูกพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉัน
“เอ่อ ฉันมาช่วยกันจ่ายเถอะลูกฟูกราคามันสูงมากเลยนะ" ฉันบอกกับลูกฟูก
“ไม่เป็นไรหรอกฉันเต็มใจเลี้ยง"
“มาแปลกว่ะปกติแทบจะไม่เลี้ยงเลยสักครั้ง" เสียงของโชพูดขึ้นทำเอา ลูกฟูกหันไปมองแรง
หลังจากจ่ายเงินเสร็จพวกฉันก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนลูกฟูกก็อาสาไปส่งฉัน
·
·
·
“กลับมาแล้วค่า" เจ้าขาบอกกับคนเป็นแม่
“เป็นไงบ้างเหนื่อยไหม"จิราพรหรือจันทร์ถามลูกสาวของตน
“ไม่จ้ะ แค่เห็นหน้าแม่หนูก็หายเหนื่อยแล้ว" เจ้าขาพูดพร้อมกับเข้าไปกอดผู้เป็นคนแม่จิราพรก็กอดลูกสาวของเธอกลับ
ทั้งสองอยู่ด้วยกันแค่สองคน พ่อของเจ้าขาก็หนีไปอยู่ผู้หญิงคนอื่นแล้วทำให้เธอต้องอยู่กับแม่แค่สองคน ทั้งสองอยู่อย่างมีความสุขไม่มีเรื่องให้ทุกข์ใจ จิราพรเธอนั้นได้เปิดร้านขายขนมเล็กๆเพื่อที่จะได้มีเงินมาจ่ายค่าเทอมให้ลูกสาว ส่วนเจ้าขาก็เริ่มหางานทำแล้วเพราะไม่อยากให้แม่ทำงานเยอะ เธอจึงช่วยแบ่งเบาภาระ
“วันนี้ขายขนมเป็นไงบ้างจ้ะ" เจ้าขาถามผู้เป็นแม่
“ก็ดีลูกมีคนมาซื้อเยอะขึ้น แม่ทำแทบไม่ทันเลย" จิราพรบอกเจ้าขา
“ดีจังเลยค่ะ ได้ยินอย่างนี้หนูก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย" เจ้าขาพูดในขณะที่อยู่ในอ้อมกอดแม่
จิราพรกับเจ้าขาสู้ต่อกับหลายๆอย่างมาด้วยกันจนพวกเธอก็ทำมันสำเร็จ ตลอดเวลาที่จิราพรไปขายขนมแทบจะขายไม่ได้ แต่วันนี้เธอกลับขายได้ดีมากๆ
“ไปอาบน้ำได้แล้วไปลูก" จิราพรบอกลูกสาวคนเดียวของเธอ
“ค่ะ ฟอด" พูดจบเจ้าขาก็หอมแก้มของจิราพรก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
ผ่านไป 20 นาที
หลังจากอาบน้ำเสร็จเจ้าขาก็เดินไปนอนที่เตียง เธอนอนเล่นโซเชียลไปเรื่อยๆก่อนจะไปเจอกับโพสต์นึง
Paifon :
รูปภาพ: จับมือ
โพสต์ : ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเลย♥️
เจ้าขานั่งดูโพสต์นี้ของปลายฝนอยู่นานแสนนาน เธอกำลังคิดอยู่ว่านั้นใช่มือของผู้ชายที่เธอแอบชอบอยู่รึเปล่า ระหว่างที่เธอคิดเสียงครางที่เธอได้ยินตอนไปเข้าห้องน้ำในห้างก็ก้องเข้าหัว ทำเอาเธอขนลุกจนต้องเลือกคิดและดูโพสต์ของปลายฝน เธอเอาผ้าห่มมาคลุมโปงตัวเองก่อนเจ้าตัวจะเผลอหลับไป
เช้าวันต่อมา
07:30
โต๊ะที่ทานข้าว
“มีแต่อะไรๆน่ากินทั้งนั้นเลยจ้ะแม่" เจ้าขาบอกกับจิราพร
“น่ากินก็กินให้หมดนะลูก" จิราพรบอกพร้อมกับลูบหัวเบาๆ
“ค่ะ" เจ้าขาตอบจิราพรพร้อมกับยิ้มให้ ก็จะนั่งกินข้าวก่อนที่เธอจะเดินไปรอรถเมล์
มหา'ลัย
08:00
หลังจากที่เธอลงจากรถเมล์ก็เดินไปที่คาเฟ่ในมหา'ลัยเพราะพวกเพื่อนรอเธออยู่ที่นั้น
คาเฟ่
ระหว่างทางเดินไปหาเพื่อนๆก็มีกลุ่มวิศวะมองที่เจ้าขาอยู่ แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เรื่องอะไร
“แหม๋ เจ้าขาเดินมาทีทำเอากลุ่มวิศวะมองเลยน้า เนื้อหอมจริงๆ" ลูกฟูกพูดแซวเจ้าขา
“มองคนอื่นรึเปล่าลูกฟูกแค่แกเห็นสายตามันมองมาที่ฉันเฉยๆ"
“มองแกนี่แหละ มองตาไม่กระพริบเลยนะจ๊ะ"
หลังจากลูกฟูกพูดเจ้าขาก็ไม่ได้แคร์พวกวิศวะเลยเอาแต่นั่งกินน้ำ และเมื่อเธอไม่เห็นซีนายจึงถามเพื่อนๆ
“แล้วซีนายล่ะ"
ทั้งสามคนมองหน้ากัน ก่อนจะหันมาตอบเจ้าขาโดยพร้อมกัน
“ไม่รู้!!" ทั้งสามพูดพร้อมกันทำให้เพิ่มความสงสัยไปในตัว
“ไม่ค่อยมีพิรุธกันเท่าไรเลย" เจ้าขาพูดอย่างแซวๆ
ทั้งสามถึงกับหน้าจื่อไปเลย
“เอาเถอะ ไปเรียนกันใกล้จะถึงเวลาละ" เจ้าขากับกับพวกคูลก่อนจะไปที่คณะกัน
คณะบริหารธุรกิจ
“เฮ้ย!" เสียงตกใจของโชทำเอาคูลหันไปมอง
“ตกใจอะไรของมึง" คูลถามโชที่ทำท่าตกใจอยู่
“นู้น" โชพูดแล้วชี้นิ้ว คูลเลยหันไปตามที่โชชี้ก็เห็นซีนายนั่งกับปลายฝนอยู่ เมื่อสองหนุ่มยืนนิ่งทำเอาสาวสองที่ตอนแรกเดินนำหน้าไปแล้วแต่ก็ต้องกลับมาตามสองหนุ่มพอกับมองไปทางเดียวกัน
“ดูไรกันว่ะ" เสียงของลูกฟูกทำเอาสองหนุ่มตกใจ จึงอุทานออกมา
“เ-ี้ย ๆ!/เฮ้ย" ทั้งสองอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“นี่ตกใจอะไรขนาดนั้นอย่ามาเว่อร์ไอโช" ลูกฟูกบอกโชที่อุทานออกมาด้วยคำหยาบ
“ก็มันตกใจนี้หว่า"
“แล้วแกสองคนเป็นโรคจิตหรอถึงมาแอบดูรุ่นพี่"
“เห้ย ไอโชคนเดียวฉันไม่เกี่ยว" คูลบอกลูกฟูก
“อ่าว ไอนี่!"
“พอๆไม่ต้องทะเลาะกัน ไปกันได้ล่ะเจ้าขารออยู่"
“ไปก่อนเลยเดี๋ยวกูกับไอโชไปตามไอนายก่อน"
“มันมาด้วยหรอวะ" ลูกฟูกถามอย่างสงสัย
เมื่อลูกฟูกถามมาคูลกับโชก็ชี้นิ้วไปตรงที่ซีนายอยู่
ภาพที่ลูกฟูกเห็นก็ทำเอาเธอกลัวเจ้าขาเห็นภาพนี้ เธอจึงรีบต้องพาเจ้าขาออกจากตรงนี้
“งั้นเดี๋ยวฉันพาเจ้าขาเข้าห้องเรียนก่อนนะ" ลูกฟูกบอกทั้งสองสิ่งทั้งสองก็พยักหน้า ก่อนลูกฟูกจะเดินไปหาเจ้าขาที่รอเธออยู่
- ผู้เขียน
