18
ฉันเปิดประตูเข้าไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว มันเป็นการเต้นที่เต็มไปด้วยความกลัว คุณลุงมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง คงเพราะยังโมโหที่ทะเลาะกับบีโอไม่หายล่ะมั้ง หวังว่าคงไม่มาลงที่ฉันหรอกนะ T^T คนลูกก็ชอบรังแกฉันไปคนหนึ่งแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณลุง...”
ฉันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม คุณลุงรับไว้ก่อนจะเชื้อเชิญให้ฉันนั่งที่เก้าอี้
“ไอ้เจ้าลูกชายตัวดีของลุงเพิ่งออกไปเมื่อกี้เอง เจอกันมั้ยล่ะ”
“เหรอคะ แต่หนูไม่เห็นจะเจอเลย สงสัยคงคลาดกัน”
“งั้นเหรอ...”
“เสื้อกันหนาวของคุณลุงลายสวยดีนะคะ”
ฉันเปลี่ยนประเด็นและชี้ไปที่เสื้อกันหนาวที่คุณลุงสวมทับไปกับชุดของโรงพยาบาลอีกที ฉันจะเริ่มเปิดประเด็นเรื่องของบีโอยังไงดีนะ -*-
“ใช่มั้ยล่ะ อัคคีซื้อมาฝากลุงจากปารีสเชียวนะ เพราะลุงน่ะเป็นคนขี้หนาว แล้วลุงก็ชอบเสื้อลายนี้มากเสียด้วย” คุณลุงบอกอย่างภูมิใจ
ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นๆ กับเสื้อกันหนาวลายแบบนี้นะ ขนาดที
