หลังจากทานข้าวกันเสร็จแล้วทั้งสองท่านคือไม่ยอมให้ฉันกลับหอพักเขารั้งจะให้ฉันค้างที่นี่ให้ได้ ให้ตายสิฉันอึดอัดมากเลยตอนนี้กับพวกเขาเนี้ย
"หนูใส่ชุดนี้นอนได้มั้ยลูก นี่ชุดของแม่ตอนสาวๆเลยนะเนี้ย "
ฉันมองท่านอธิการบดีที่ยืนเลือกชุดอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเขาโดยมีท่านศาสตราจารย์พงษ์กับลูกชายเขากอดอกยืนพิงกำแพงดูเราสองคนยิ้มๆ
"อันนี้หนูน่าจะใส่ได้ ตัวเล็กไปนะเราทานเยอะๆ ต่อไปนี้แม่จะให้ตาไผ่พาหนูไปทานข้าวทุกมื้อเลยดีมั้ยจ๊ะ"
ท่านเอ่ยยิ้มๆแต่ฉันสิอยากจะร้องไห้ นี่จะจับคู่ให้ลูกชายเขาใช่มั้ย ยัยผีร้ายยังไม่เคลียร์เลยนะยัยนั้นต้องโกรธฉันมากแน่ๆเลยอ่ะ มายุ่งกับผู้ชายของหล่อนแบบนั้น
"เอ่อ คือหนูว่า"
"ว่าแต่หนูจะนอนห้องข้างๆตาไผ่ หรืออยากจะกระชับความสัมพันธ์กัน โดยการนอนห้องเดียวกัน ดีมั้ยๆๆ"
โอ๊ยยย ฉันไม่ไหวแล้วนะอยากจะนั่งร้องไห้ตรงนั้นเสียจริง ฮืออออ
"ห้องข้างๆดีกว่าค่ะ"
"ว้าเสียดายจัง ป่ะๆ
