"แกเล่ามาเดี๋ยวนี้ยัยเมเปิ้ล"
"ใช่ นี่แกตกถังข้าวสารเหรอยะ อร๊ายยย ทำไมพวกฉันถึงไม่รู้"
"แล้วแกกับกอไผ่ไปรักกันตอนไหน ซุ่มเหรอ อร๊ายๆๆๆๆๆๆ"
ฉันนั่งฟังพวกมันบ่นกันตั้งแต่ถูกลากออกมาตรงสวนหน้าบ้านพวกมันก็ถามฉันไม่หยุด แล้วฉันจะตอบยังไงหละสองคนแม่ลูกพูดเองเออเองหมดจนฉันอึดอัดจนต้องหนีออกจากตรงนั้นอ่ะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พอใจหรืออะไรคือมันเร็วไปหน่อย เราสองคนยังไม่ได้ศึกษาดูใจอะไรกันเลยอยู่ๆก็ประกาศเปิดตัวกันโต้งๆแบบนั้นเป็นใครๆก็ตกใจมะ
"แล้วจะแต่งกันตอนไหนแก อร๊ายยย ฉันตื่นเต้นแทนแกอิจฉาด้วยแม่สามีใจดีมาก กรี๊ดดดดด"
ฉันมองหน้าไอ้พวกนั้นแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
"พอแล้วเถอะฉันขอหละ แค่นี้ฉันก็ไม่มีหน้าไปสู้ใครเขาละ"
ยัยพวกนั้นทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ ก็จะเข้าใจได้ไงก็พวกหล่อนนะมันพวกคนรวยต่างกับฉันที่ฐานะไม่ได้ร่ำรวยอะไรแถมยังเป็นนักเรียนทุนอีก ความเหมาะสมอยู่ตรงไหนกัน มันไม่มีเลยสักนิดเดียว
"ก็เ
