วลัญช์เก็บความสงสัยเรื่องที่พี่สายรหัสของเธอถูกพระพายซ้อมจนหมดคาบเรียน ยอมรับเลยว่าวันนี้สมองของเธอถูกแบ่งออกไปคิดเรื่องที่เพิ่งได้ยินมา
จนหมดคาบเรียนเพื่อนที่รับคำสั่งจากอาจารย์มาอีกทีก็ตะโกนบอกขึ้น “เฮ้ยทุกคน อย่าลืมงานออกค่ายกันนะเว้ย”
“เออ”
“คนละร้อย เดี๋ยวมาจ่ายที่เอมเลย”
“แม่ง ไรวะ มีแต่เรื่องเสียเงิน” เพื่อนคนที่นั่งข้างเธอบ่น แล้วล้วงเอาเงินออกไปจ่าย วลัญช์เดินไปรอจ่ายเงินบ้าง แล้วกลับมาเก็บเอกสารการเรียนลงกระเป๋า เธอเดินออกมาจากห้องเป็นคนสุดท้าย
วันนี้เรียนวันสุดท้ายของสัปดาห์ อีกทั้งยังหยุดติดกันหลายวันด้วย คงพอมีเวลาให้เธอสรุปย่อวิชาสำคัญ ๆ เอาไว้เตรียมสอบ วลัญช์คิดถึงตารางของตัวเอง พร้อมกับที่กำลังเดินสวนกับพี่ต๋อม พี่ที่เป็นข่าวเข้าพอดี
พบว่าอีกฝ่ายมีใบหน้าบวมช้ำหลายจุด แสดงว่าข่าวที่เพื่อนนำมาคุยกันนั่นเป็นความจริง
‘ต๋อม’ ชายรุ่นพี่คนนั้นไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้
