แล้วจะไปไหนได้ล่ะ
ก็ไม่รู้ว่าจะไปพักที่ไหนได้ รู้แต่ว่าเธออยากออกไปจากห้องนี้
ข้าวของของเขา คีย์การ์ดของเขา ค่อยเอาใส่ซองแล้วตัดสินใจหาทางส่งคืนให้พระพายอีกที ทรัพย์สินมีค่า จำพวกของมีราคาทั้งหมด เธอถอดออกจากตัว รวมถึงเงินที่เขาให้เธอไว้นี่ก็ด้วย โทรศัพท์เครื่องนี้ก็เช่นกัน เอาใส่ลงในกล่อง แล้วลงมือแพ็กมันอย่างดี เตรียมส่งคืนเขาไปให้หมด
รอบก่อนก็ทำแบบนี้ แต่ทำไมรอบนี้รู้สึกแย่กว่ารอบก่อนก็ไม่รู้
จะต้องแย่เรื่องอะไร ในเมื่อเธออยากไปให้พ้น ๆ จากพระพายอยู่แล้วไม่ใช่หรือ
เพียงแค่หอบกระเป๋าลงมาที่ด้านล่างเท่านั้น วลัญช์ก็เห็นพระพายยืนเอามือไพล่หลังอยู่ตรงประตูทางเข้าออก เขามองที่ข้าวของของเธอก่อนจะลากสายตามามองสบตาด้วย
"จะไปไหน" พระพายถามเสียงไม่ได้ดังเท่าไรนัก แต่เพราะตรงนั้นเงียบ มีคนอยู่ไม่กี่คน เสียงมันจึงก้องและดังจนคนอื่น ๆ ที่อยู่บริเวณนั้นพากันหันมามองด้วยความสนใจ
"เราไม่ได้"
