เล่ห์กลของคนรักเก่า

9

พระพายเริ่มรู้ทันเธอ

เขาใช้วิธีตอบโต้เธอกลับ ด้วยการเปลี่ยนรถคันใหม่มารับเธอในตอนเย็น เพื่อที่เธอจะได้ไม่เห็น และหลบเลี่ยงเขาไม่ทัน

เวลาผ่านไปราวสัปดาห์

สติสัมปชัญญะของวลัญช์ก็เริ่มกลับคืนมาอีกครั้ง เพราะเป็นเรื่องที่เธอคิดไม่ตกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เรื่องแบบนี้เธอไม่กล้าปรึกษาใครเลยแม้แต่คนเดียว อีกอย่างคือเธอเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยได้คบหากับใครจนสนิทมากพอที่จะคุยเรื่องแบบนี้ได้ และในที่สุดก็นึกขึ้นมาได้ว่าทำไมเธอไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่แรก

วลัญช์ทำตัวอ่อนหวานกับพระพายก่อนหน้านั้นหนึ่งสัปดาห์ เธอยอมเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แล้วกัดฟันพูดออกไปว่า ‘รัก’ เท่านั้นเอง

พระพายที่กำลังจะเสร็จสมในอารมณ์ ก็รีบผละออกจากเธอทันที เมื่อปลดปล่อยใส่เธอจนหมดสิ้น เขาบอกว่าระหว่างเธอกับเขาจบกันตามเงื่อนไขที่เขาบอก

นั่นเองวลัญช์ถึงได้โล่งใจ

เธอนึกบ่นตัวเองว่าทำไมถึงเพิ่งคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เธอน่าจะคิดวิธีนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองพร้อมกับอยากโขกหัวตัวเองแรง ๆ สักสิบที ที่เพิ่งหาทางออกได้

พระพายจากไปแล้ว

วลัญช์มองตามหลังพระพายไป จนเห็นว่าประตูห้องกระแทกปิดลง ค่อยฉายสีหน้าผ่อนคลายสบายใจขึ้นบนใบหน้าของเธอ

จะว่าไปแล้ว ที่เธอพูดว่า ‘รักเขา’ ในช่วงเวลาตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะหากเธอบอกพระพายว่า ‘รัก’ เร็วเกินไป แล้วพระพายเกิดไม่เชื่อขึ้นมาล่ะ เธอจะทำอย่างไรต่อไป

ในที่สุดเรื่องก็จบลงเสียที จบแบบง่ายดายเสียด้วย

วลัญช์คิดพร้อมกับพึมพำเพลงที่เคยชอบออกมาเบา ๆ ตอนที่เธอกำลังล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ

พระพายดิ่งออกจากห้องชุดที่เขาให้วลัญช์เข้าไปพักที่นั่น

ห้องชุดพวกนั้นเขาไม่เคยให้ใครอยู่ แต่เขาก็ให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่เป็นคนแรก พระพายตอบตัวเองไปว่าทำไมต้องให้ด้วย ก็มันเป็นสวัสดิการของผู้หญิงของเขา เขาเลยต้องให้ไง

ก็แล้วทำไมคนอื่นเขาไม่ให้

ก็ไม่อยากให้ไง มีอะไรไหม

พระพายทะเลาะกับตัวเองพร้อมกับตรงไปยังรถคันที่เพิ่งได้มาใหม่ไม่ถึงสามวัน เขาขับกระชากตัวออกไปยังถนน ที่เต็มไปด้วยรถราและแสงไฟสว่างจ้ายามราตรี เขาขับรถวนไปมาอยู่เป็นนานสองนาน สุดท้ายพระพายก็พารถกลับเข้าบ้าน

บ้านของพระพายอยู่ที่ย่านชานเมือง

บ้านเงียบ ๆ ที่มีเพียงเขาและพี่เลี้ยง คนดูแลความเรียบร้อยในบ้านและคนสวน ทั้งหมดร่วมสิบคน แต่ไม่มีคนที่เขาต้องการเลยจริง ๆ แม้แต่คนเดียว

วันถัดมา พระพายก็ยังนอนเซ็งอยู่ในบ้านแบบนั้น ไม่อยากไปที่มหาวิทยาลัย พระพายไม่จำเป็นต้องเรียนอะไรมาก เงินทองมีให้ใช้สอยไม่พร่องเลยสักนิด หากเขายังใช้ชีวิตเป็นนักศึกษาไปอีกสิบ ยี่สิบ หรือสามสิบ สี่สิบปี ก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร

แล้วถึงได้มีเพื่อนที่มหาวิทยาลัยโทรมาหา พระพายรับสายด้วยเสียงเซ็ง ๆ แล้วเลยชวนให้พวกมันมาที่นี่เสียเลย ก่อนจะพากันแห่มานั่งกินเหล้าที่บ้านของเขา ตามที่บอกให้พวกมันมา

เพื่อนกิน!

พระพายสบถด่าเพื่อนกลุ่มนั้น

ใครบ้างจะปฏิเสธของที่คนอย่างพระพายหยิบยื่นให้

มาที่นี่ มาแต่ตัว เหล้า กับแกล้ม มีให้กินจนอ้วก เมาก็มีห้องให้นอน สระน้ำก็พร้อมให้โดดลงไปเล่น หรืออยากไปนอนเลื้อยที่พื้น ก็สะอาดจนแทบจะนอนได้เลย

ใครจะปฏิเสธพระพายได้ลงคอ

พอพวกนั้นมาถึง เพื่อนคนหนึ่งก็ทักอย่างเกรงใจ

“เป็นไรครับพาย ทำไมหน้าตาดูเซ็ง ๆ”

“เบื่อ” พระพายบอกมาคำเดียว คนถามคนเดิมยังคงชวนคุยต่ออย่างต้องการเอาใจ “เราย้ายไปนั่งที่ร้านพี่ดำกันดีไหมครับ”

“ไม่ว่ะ กูเซ็ง”

ท่าทางของพระพายดูเซ็งอย่างที่บอกคนอื่น ๆ

เพื่อนคนที่นั่งดื่มพยายามชวนคุยอะไรด้วย แต่พระพายก็ทำเฉย ไม่อยากคุยอะไรกับใครทั้งนั้น เมินหน้าไปมองยังทางอื่นอย่างเซ็ง ๆ ขนาดคนอยู่เต็มบ้านเขาก็ยังรู้สึกเหงาและว้าเหว่ถึงขนาดนี้เลย ถ้าอยู่คนเดียวจะขนาดไหนวะ

สองสามวันหลังจากวันนั้น เพื่อนกลุ่มเดิมก็ยังคงมานั่งดื่มที่บ้านอีกเรื่อย ๆ เพื่อนพวกนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องส่วนตัวของพระพายมากนัก เป็นแค่เพื่อนกินเพื่อนดื่มมากกว่าจะเพื่อนสนิทของพระพาย แล้วคนกลุ่มนี้ก็ไม่กล้าถามซอกแซกเรื่องส่วนตัวของพระพายอีกด้วย

พระพายไม่ค่อยพูดเรื่องตัวเอง และที่พวกตนอยากคบหากับพระพาย ก็เป็นเพราะว่าพระพายหล่อและรวย ดูดี มีสกุล น่าคบหาด้วยก็เท่านั้น

พระพายคบหาหญิงสาวไม่มาก คนอื่น ๆ เคยเห็นเปลี่ยนหน้าบ่อย ๆ แต่แล้วพวกตนก็เห็นว่าพระพายคอยเทียวรับส่งผู้หญิงคนหนึ่งที่คณะบ่อยมากกว่าคนอื่น ๆ ถึงอยากรู้แต่ก็ไม่กล้าถาม คงเป็นผู้หญิงอีกคนที่พระพายคบหา พอฟันแล้วก็เบื่อ แล้วก็ทิ้งไปอีกคนนั่นเอง

เอ ... หรือนี่จะเป็นสาเหตุที่ทำให้พระพายอารมณ์ไม่ดี หงุดหงิดอยู่อย่างนี้ ก็เป็นได้

เพื่อนกลุ่มนั้นแอบคุยกันในกลุ่ม ตอนที่ไม่มีพระพายนั่งรวมอยู่ด้วย คนในกลุ่มคนหนึ่งบอกว่าหน้าตาผู้หญิงคนนั้นของพระพายคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเห็นที่ไหน แต่แล้วก็นึกไม่ออก คุยไม่กี่คำพวกตนก็เลิกสนใจผู้หญิงคนนั้นไป เพราะอีกเดี๋ยวพระพายก็จะเปลี่ยนคนควงใหม่ไปเรื่อย ๆ

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งเดือน และวันนี้เองที่พระพายดูอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว พระพายยอมเอาตัวเองไปออกตระเวนเที่ยวตามที่เพื่อนเซ้าซี้ชวนมาหลายวัน เขาจอดรถที่หน้าร้านเหล้าที่เป็นของพี่ ๆ พรรคพวกกันกับเขา หญิงสาวมากหน้าหลายตาในร้านเหล้าแห่งนั้นมองพระพายพร้อมทักทาย ส่งยิ้มหวานมาให้ บางคนใจกล้าหน่อยอาจเพราะเมาหรือเป็นความกล้าส่วนตัว ก็เดินตรงดิ่งเข้ามาหาเขาเลย แต่ก็ถูกการ์ดกันออกไปเสียก่อน