มาร์คัสเท้าแขนทั้งสองข้างลงกับที่นอนคร่อมร่างอรชรของดวงยิหวาที่มีเพียงชุดนอนตัวบางสีหวานสวมใส่อยู่เอาไว้ ขณะก้มหน้าต่ำลงไปหาใบหน้างามที่ซีดเผือดด้วยความหวาดหวั่น
“ยะ อย่านะ...” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“เพราะต่อให้เธอแก้ผ้าเต้นระบำอยู่ต่อหน้า...” เขาหยุดพูดพร้อม ๆ กับส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความชิงชังใส่หน้าของดวงยิหวาเต็มเหนี่ยว
“ฉันก็ไม่คิดจะเอาผู้หญิงข้างถนนแบบเธอมานอนบนเตียงของตนเองหรอก...”
ขณะที่เชือดเฉือนแม่สาวน้อยที่ตัวเองเกลียดแสนเกลียดด้วยวาจาอยู่นั้น แต่สายตากลับจ้องมองที่ต้นขาอวบขาวผ่องที่โผล่พ้นขอบกระโปรงที่ร่นจนเกือบถึงเอวคอดอย่างตื่นตะลึง
ให้ตายสิ...! เขาไม่เคยเห็นขาของผู้หญิงคนไหนสวยเท่านี้มาก่อนเลย
เลือดหนุ่มในกายร้องระงมด้วยสัญชาตญาณของนักล่ายามพบเห็นเหยื่อสาวอันโอชะ
“คนใจร้าย...”
มาร์คัสขบกรามจนขึ้นสันนูนเพื่อข่มอารมณ์ดิบเถื่อนในร่างกายที่ทำท่าจะออกนอกลู่นอกท
