แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องผ่านร่องม่านหน้าต่างสีสวยเข้ามาแต้มใบหน้านวลของดวงยิหวาทำให้สาวเจ้าค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น ร่างอรชรผุดลุกขึ้นนั่งทันที ทั้งที่ยังไม่ทันได้ลืมตาดี
มือบางยกขึ้นปัดปอยผมที่ยุ่งเหยิงจากการนอนดิ้นมาตลอดทั้งคืนให้พ้นไหล่ไปด้านหลัง ขณะพยายามฟื้นความจำเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืน แต่ยังไม่ทันจะรื้อฟื้นได้ทั้งหมด หางตาของหล่อนก็รับภาพร่างกายงามสง่าของผู้ชายคนหนึ่งได้เสียก่อน หญิงสาวรีบหันไปมอง และก็ต้องอ้าปากค้างเติ่ง
“คุณ...”
มาร์คัสพาร่างกายที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนสั้นเต่อสีขาวพันหมิ่น ๆ ไว้รอบสะโพกสอบนั้นเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของสาวน้อยที่ทำหน้าตาตื่นราวกับไม่เคยเห็นร่างกายเกือบเปลือยของผู้ชายมาก่อน ซึ่งมันน่าอาเจียนนัก เพราะเขาไม่เชื่อกิริยาที่แม่สาวเจ้าพยายามแสดงออกมาแม้แต่นิดเดียว และด้วยความคิดนี้ก็ทำให้มุมปากหยักสวยได้รูปของมาร์คัสยกโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มหยันเยาะ
“เช็ดน้ำลา
