สวรรค์เถื่อน

ตอนที่ 2

น้ำเสียงเหี้ยมโหดของนารีพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจของดวงยิหวา น้ำตาไหลออกมาราวกับสายเลือด นี่หล่อนจะต้องอดทนอีกนานแค่ไหนนะ ต้องทนต่อความใจร้ายของนารีอีกกี่เดือน กี่ปีกัน

หญิงสาวยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เรียวปากอิ่มสีสวยที่ไร้การแต่งแต้มเม้มเข้าหากันแน่น รสเลือดที่เกิดจากฟันขาวสะอาดขบลงบนเนื้ออ่อนของกลีบปากแตะแต้มอยู่ที่ปลายลิ้น

แค่นาทีเดียวที่คิดว่าต้องหลอกลวงผู้ชายคนอื่น หล่อนก็แทบจะทานทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

แต่หล่อนมีสิทธิ์เลือกหรือ... น้องสาวทั้งสองคนของหล่อนตกอยู่ในกำมือของนารี หากหล่อนไม่ทำตามคำสั่ง ชาตินี้หล่อนก็คงไม่มีวันได้พบหน้าดวงฤดีกับดวงหทัยแน่

แต่หล่อนต้องทำมันไปถึงเมื่อไหร่กัน? เมื่อไหร่นารีถึงจะพอใจกับสิ่งที่ตนเองมี เมื่อไหร่ที่จะปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระเสียที

เมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึง?

“แล้วตอนนี้ฤดี กับหทัย อยู่ที่ไหนคะ ขอยิหวาพบน้องสักครั้ง...”

เมื่อทางออกถูกปิดกั้นจนหมดทุกทาง หญิงสาวจึงต้องกล้ำกลืนความขมขื่นที่มีอยู่แน่นอกกลับเข้าหัวใจอย่างไม่มีทางเลือก

“ให้พบ แกก็พากันหนีฉันไปน่ะสิ ไม่ได้ ฉันจะให้พวกแกเจอกันก็ต่อเมื่อแกยอมแต่งงานกับไอ้ลักษกรและก็ฮุบสมบัติมันมาให้กับฉันเท่านั้น แล้วฉันจะปล่อยให้แกเป็นอิสระ” นารีพูดออกมาได้อย่างไม่ละอายใจ

“แต่ยิหวาทำไม่ได้...” ส่ายหน้าไปปฏิเสธไป จ้องมองน้าแท้ ๆ ของตนเองอย่างขอความเมตตา

“น้ารีอย่าบังคับยิหวาเลยนะคะ ให้ยิหวาทำงานอื่นเถอะค่ะ ยิหวายินดีทำงานหนัก ไปล้างจาน หรือว่าเป็นกรรมกรก่อสร้างก็ได้ ขอเพียงอย่าให้ยิหวาต้องทำเรื่องแบบนี้ซ้ำอีกเลยค่ะ” นารีจ้องมองหลานสาวอย่างดูถูก

“งานพวกนั้น แกทำทั้งชาติก็ยังมีเงินได้ไม่เท่ากับกระผีกเดียวของเงินไอ้ลักษกรนั่นเลย อย่ามาสะเออะคิดอะไรที่มันไร้สมองแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะขายน้องแกให้กับผู้ชายแก่ ๆ ให้หมด”

ดวงยิหวาหน้าซีดเผือด “อย่าทำอย่างนั้นนะคะ น้ารี อย่าทำน้องของยิหวา...” นารีแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดขัดคำสั่งของฉันอีก ฉันสั่งอะไรก็ทำไป เสร็จงานนี้ ฉันรับรองว่าจะปล่อยแกกับน้อง ๆ ของแกไป”

น้ำตาไหลไม่หยุดหย่อน ความปวดร้าวแน่นจนล้นอก นี่หล่อนต้องทำในสิ่งที่มันผิดอีกแล้วหรือ หล่อนต้องเลวอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน ต้องหลอกลวง ต้องโป้ปดกับผู้ชายมากหน้าหลายตาแบบนี้ไปอีกกี่คนกัน เมื่อไหร่ ฟ้าถึงจะยอมให้หล่อนเป็นอิสระ จากกรงเล็บนรกนี่สักที

“ค่ะ ยิหวาจะยอมทำอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้คือครั้งสุดท้าย ถ้าน้ารีหลอกลวงอีก ยิหวาจะไปมอบตัวกับตำรวจ”

ร่างอรชรที่อยู่ในชุดเสื้อยืดเก่า ๆ กับกางเกงยีนสีหม่นลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้ารูปไข่ไก่ที่สมบูรณ์แบบไปด้วยเครื่องหน้าที่งดงามเชิดขึ้นเล็กน้อย มือบางกำเข้าหากันแน่น หันกลับมามองนารีด้วยสายตารังเกียจ

“ยิหวายอมติดคุก แต่ไม่ขอทำเรื่องแบบนี้ซ้ำอีก”

นารีมองหลานสาวอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็กลืนมันลงคอไป เพราะเห็นท่าทางของดวงยิหวาเอาจริง

“ก็... ก็แน่นอน งานนี้งานสุดท้าย ฉันไม่หลอกแกแล้วล่ะน่า นี่ถ้าเงินของไอ้เสี่ยสำเริงไม่ถูกโกงที่บ่อนปอยเปต ฉันก็ไม่ให้แกทำอย่างนี้อีกหรอก มันจำเป็นจริง ๆ”

นารีอ้อมแอ้มตอบดวงยิหวาไป ขณะลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปตบไหล่หลานสาวอย่างเอาใจ แต่ภายในนั้นเกลียดชังเต็มประดา

“น้ารีสัญญากับยิหวาได้ไหมคะ ว่าหลังจากงานนี้ ยิหวาจะได้พบหน้ากับน้องสาวทั้งสองคน” ความหดหู่ ปวดร้าวถาโถมเข้าท่วมท้นหัวใจ

“แน่นอน ฉันสัญญา”

หลังจากที่เงียบไปชั่วอึดใจ นารีก็พูดออกมาเสียงแผ่วเบา เหมือนกับกังวลอะไรอยู่ ก่อนจะคลี่ยิ้มเสแสร้งออกมา

ดวงยิหวาใช้ความเงียบเป็นคำตอบ ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกมาจากบ้านเช่าอัปยศนั้น มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาที่ร่องแก้มของตัวเองด้วยความเจ็บปวด ม่านหมอกแห่งความปวดร้าวทิ่มแทงหัวใจจนเลือดไหล ก้อนสะอื้นต่างพาเหรดขึ้นมากระจุกอยู่ที่ลำคอระหง

ครอบครัวที่แสนอบอุ่นของหล่อนแตกฉานซ่านเซ็นตั้งแต่สิ้นบุญของบิดา และจากนั้นไม่นานแม่ก็ตรอมใจตายตามพ่อของหล่อนไป ทิ้งให้หล่อนกับน้องสาวอีกสองคนเผชิญความโหดร้ายของโลกใบนี้ตามลำพัง

แต่นั่นก็หาใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของชีวิตอย่างที่หล่อนคิดไม่ เพราะเมื่อนารี น้าแท้ ๆ ของหล่อนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับยื่นมือเข้ามาช่วยอุปการะหล่อนกับน้อง ๆ โดยให้เหตุผลว่าสงสารหลาน ๆ

แต่นั่นมันหาใช่ความหวังดีไม่ มันคือกลลวงต่างหาก เพราะนารีแยกหล่อนกับน้องสาวทั้งสองคนออกจากกันตั้งแต่เดือนแรกที่นารีรับพวกหล่อนไปอยู่ด้วย และบังคับให้หล่อนทำสิ่งที่ชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา โดยใช้น้องสาวทั้งสองคนมาเป็นเครื่องต่อรอง

“พี่จะอดทนเพื่อฤดีกับหทัย พี่จะทำทุกอย่างให้พวกเราได้พบกัน”

เท้าบางในรองเท้าแตะคู่เก่าเงยขึ้นมองผืนฟ้าสีครามยามเย็นตรงหน้า รอยยิ้มที่เปื้อนคราบน้ำตาค่อย ๆ ระบายออกมาแต้มใบหน้านวล

ความหวังสูงสุดในชีวิตของหล่อนก็คือการได้พบกันอีกครั้งของน้องสาวทั้งสองคน ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตหล่อนก็จะทำ เพื่อให้ได้พบกับน้องสาวอีกครั้ง