Chapter 5
1750 คำ
หลังจากที่เดินเล่นจนเบื่อ พีพีก็ได้ทั้งเสื้อผ้าเครื่องประดับ รองเท้าในราคาแค่หนึ่งพันบาทเท่านั้นตอนนี้เธออยู่ในรถของบอสนาย เขามองหญิงสาวข้างๆลองตุ้มหูเล่นอย่างตื่นเต้น
"ทำอย่างไม่เคยซื้อแหนะ"
"พีพีไม่ได้โกหกค่ะ ไม่เคยซื้อจริงๆ"
เธอเอ่ยอย่างใสซื่อก่อนจะเก็บของใส่ถุงตามเดิม เมื่อมาถึงที่หน้าคอนโดเขาก็ช่วยเธอถือของไปส่งที่ห้องโดยผู้ช่วยของเขารออยู่ที่รถ
"รออยู่ที่นี่เหรอ... ขึ้นไปด้วยกันมั้ย"
"ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่อยากเป็นกขค"
"กขคอะไรล่ะเลอะเทอะ"
บอสนายถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามพีพีขึ้นไปข้างบน หญิงสาวแสกนนิ้วเข้าไปในห้องก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้บอสนายแล้วเอ่ยขอบคุณทีวันนี้เขาซื้อของให้เยอะแยะเลย
"น้ำเย็นค่ะ ขอบคุณนะคะที่วันนี้ซื้อของให้ด้วย หนึ่งพันบาทได้ของเยอะมากเลยค่ะ"
"เงินเดือนสองหมื่นห้าถ้าใช้กินและซื้อของประมาณนี้เหลือเก็บด้วยนะ"
"ไม่พอค่าเครื่องสำอางเลยอ่ะ"
หญิงสาวบ่นออกมา ตอนแรกไปเดินดูที่ตลาดนัดคิดไปคิดมาไม่กล้าใช้เท่าไหร่เกรงว่าหน้าเธอจะพัง สำหรับคนอื่นคงใช้ดีแหละแต่เธอเป็นคนแพ้ง่ายต้องใช้ที่เคยใช้เท่านั้นซึ่งราคาตอนนี้คงเอื้อมไม่ถึง
"ก็ซื้อไม่ต้องแพงสิ สองสามพันก็คงพอแล้วมั่ง"
"ไม่พอหรอกค่ะ หน้าพีพีแพ้ง่ายมากถ้าซื้ออะไรใส่มั่วไปหมดหน้าสวยๆของพีพีพังพอดี บอสนายไม่เข้าใจผู้หญิงอย่างพีพีหรอก ว่าแต่วันนี้บอสนายใจดีมากพีพีอยากตอบแทนค่ะ"
เขามองเธออย่างระแวง รอยยิ้มแบบนี้น่ากลัวแหะไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ดูแล้วไม่น่าใช่เรื่องดี
"วันนี้พีพีจะทำอาหารเย็นให้บอสนายค่ะ"
แค่กๆๆๆๆ
เขาสำลักน้ำเย็นที่กำลังดื่มทันที พีพีตกใจวิ่งไปลูบแผ่นหลังให้เขาอย่างเป็นห่วง
"ตกใจทำไมคะแค่ทำอาหารเองนะ"
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะมองหญิงสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เมื่อวานบอกทำอาหารไม่เป็นวันนี้จะทำให้กิน คิดว่าเขาจะเอาตัวเองไปเสี่ยงมั้ยล่ะ
"ไหนบอกทำไม่เป็นไง"
"ก็บอสนายบอกว่าให้พีพีเปิดในyoutubeเอาไงคะ ง่ายจะตายไปพีพีคิดว่าตัวเองทำได้"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ ไม่มีอะไรที่เธออยากทำแล้วทำไม่ได้หรอก ก็แค่ไม่ได้สนใจจะทำตั้งแต่แรกก็เลยทำไม่เป็นก็เท่านั้น
"เอางี้ วันนี้ผมสอนพีพีทำก่อนดีมั้ย เกิดฝึกทำเองแล้วห้องครัวพังขึ้นมาจะแย่เอา"
"จริงเหรอคะ โอเคเลยค่ะงั้นบอสนายสอนพีพีนะ"
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะวางขวดน้ำลงแล้วเดินไปยังห้องครัว เขาส่งหม้อข้าวไปให้เธอลองหุงดู หญิงสาวรับไว้ก่อนจะทำหน้างงๆ
"เอามาทำไมคะ"
"หุงข้าวให้ดูหน่อย ทำได้ป่ะ"
"อ่อ สบายมากค่ะพีพีเคยเห็นคุณแม่ทำ"
หญิงสาวเดินไปยังอ่างล้างจานก่อนจะเดินไปหยิบข้าวมาใส่ไว้จากนั้นก็เทน้ำลงไปครึ่งหม้อ
"ไม่ล้างก่อนเหรอ"
"ต้องล้างด้วยเหรอคะ อ่อ โอเคค่ะ"
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะล้างข้าวในหม้อสองรอบ จากนั้นก็เติมน้ำไปครึ่งหม้อแล้วถือไปใส่หม้อหุงข้าวเสียบปลั๊กเรียบร้อย บอสนายเห็นดังนั้นก็ร้องออกมาเสียงหลง
"เดี๋ยวๆทำไมใส่น้ำขนาดนั้น"
"ก็พีพีเห็นคุณแม่ใส่น้ำครึ่งหม้อนี่คะ"
"แล้วครึ่งหม้อที่ว่าใส่ข้าวประมาณไหน"
พีพีทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะส่ายหน้าทันที จะรู้มั้ยว่าใส่ข้าวประมาณไหนรู้แค่ว่าใส่น้ำประมาณนี้แหละ
"ไม่รู้ค่ะ เห็นใส่น้ำประมาณนี้นึกว่าใส่เท่ากัน"
บอสนายถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะสอนเธอหุงข้าวใหม่อย่างถูกวิธี เห็นเขาเป็นผู้ชายแบบนี้แต่ว่าทำอาหารเป็นนะชอบทำมาก แต่ช่วงหลังทำงานไม่มีเวลาเท่านั้นเอง
"ใส่ซักข้อมือก็ได้วิธีง่ายๆเลยจุ่มลงไปแบบนี้"
"อ่อ แบบนี้นี่เอง แล้วถ้าเกิดข้าวมากกว่านี้ก็ใส่น้ำประมาณนี้เหรอคะ"
"มันก็ต้องลองปรับตามความเคยชิน อย่างข้าวชนิดนี้ผมใช้ตลอดก็เลยรู้แต่ถ้าเปลี่ยนยี่ห้อก็ต้องลองดูว่าใส่ประมาณไหนถึงจะพอดี"
"ยุ่งยากจังซื้อเอาไม่ดีกว่าเหรอคะ"
เขาหันมองหน้าพีพีไม่พูดอะไร หญิงสาวยิ้มแห้งก่อนจะเอาหม้อไปใส่ตามเดิมแล้วกดสวิตช์แค่นั้นก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
"เรียบร้อย แล้วว่าแต่บอสนายจะสอนพีพีทำอะไรเหรอคะ"
"ข้าวผัดไปก่อนง่ายๆ เอาหมูมาล้างแล้วก็หั่นผักเท่าที่มีก็พอ"
"ได้ค่ะ ข้าวผัดเหรอเค้าใส่อะไรกันบ้างนะ"
พีพีหยิบหมูในตู้เย็นออกมา ก่อนจะหยิบผักออกมาทุกชนิด เขามองเธอก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ข้าวผัดใส่ข้าวโพดอ่อนด้วยเหรอ แล้วกะหล่ำก็จะใส่... บล็อกเคอรี่ด้วย"
"ทำไมอ่ะก็พีพีชอบกินอ่ะ ชอบก็ใส่ได้ไม่ใช่เหรอคะ"
เขาเงียไปไม่พูดอะไร ก็จริงของเธอทำกินเองไม่ได้ทำขายชอบอะไรก็ใส่ตามนั้นแหละ
"ตามใจแล้วกัน อยากใส่อะไรก็หั่นใส่จานรวมกันไว้ เดี๋ยวจะสอนทำรอข้าวสุกก่อน"
เขามองหญิงสาวหั่นผักแล้วอดขำออกมาไม่ได้ ชิ้นใหญ่มากบางอันก็เล็กจนแทบจะเรียกว่าเละเลยก็ได้
"เอาชิ้นพอดีสิพีพี นั่นใหญ่ไปเรากินได้หรือไง"
"จริงด้วย แหะๆ"
หญิงสาวหยิบมาหั่นใหม่ไม่ลืมที่จะเอาแครอท ผักคะน้ามาหั่นด้วย อะไรที่ชอบเธอจะใส่ให้หมดเลย
"ไหนลองทอดไข่ให้ดูหน่อย ไข่ดาวอ่ะไว้กินกับข้าวผัด"
"ทอดไข่ดาวเหรอคะ ไม่เอาอ่ะพีพีกลัวน้ำมันกระเด็นใส่ ถ้าโดนผิวสวยๆของพีพีขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ"
หญิงสาวส่ายหน้าทันที เคยลองทอดครั้งหนึ่งน้ำมันแตกกระเด็นไปทั่วจากนั้นเธอก็ไม่อยากจะทำอีกเลยตอนนั้นยังเด็กอยู่
"มันไม่กระเด็นหรอกอย่าเปิดไฟแรงสิ มานี่เดี๋ยวสอน"
เขาตั้งกระทะใส่น้ำมันแล้วใส่ไข่ลงไปเมื่อเตาร้อน พีพีมองเขาตั้งใจทำอย่างตั้งใจก่อนจะยิ้มออกมาทันที
"บอสนายเก่งจัง แสดงว่าทำอาหารเป็นใช่มั้ยคะ"
"เป็นสิผมชอบทำอาหาร ว่างๆก็ทำแต่งานเยอะช่วงนี้เลยไม่ได้ทำ"
"อ่อ ว่าแต่บอสนายมีแฟนยังอ่ะ"
เขาหันไปมองหญิงสาวก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย หลายปีมานี้เขาพิสูจน์ตัวเองให้สมกับตำแหน่งท่านประธานจึงไม่มีเวลาคบหาผู้หญิงคนไหนจริงจัง พอคุยได้ซักพักก็หายคงเพราะเขาไม่มีเวลาให้มากกว่า
"ไม่มี"
"งั้นมาเป็นแฟนพีพีป่ะ พีพีชอบผู้ชายทำอาหารเก่งเพราะพีพีชอบกิน คิคิ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมาแถมยังยิ้มแก้มปริมองเขาตาแป๋ว บอสนายส่ายหน้าอย่างปลงๆกับความคิดของเด็กน้อย
"เอาแต่ใจตัวเองที่หนึ่ง เถียงทุกคำที่บอกหรือสอน แถมยังไม่รู้จักใช้เงินอีก ใครจะเอาไปทำเมียกัน"
พีพีทำหน้างอง้ำเมื่อเห็นชายหนุ่มพูดว่าให้เธอพร้อมกับอมยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำไมอ่ะเธอแย่ตรงไหนกันนิสัยพวกนั้นใครก็เป็นนี่ใช่มะ...
"พีพีสวยนะ เรียนเก่งด้วย"
"ข้อเสียเยอะกว่าข้อดีอีก..."
"ชิ! ผู้ชายอะไรเล่นตัวจัง ได้พีพีเป็นแฟนโชคดีจะตายใครก็บอกแบบนั้น"
"มีแฟนแล้วเหรอไงถึงรู้"
เขามองเด็กสาวอย่างสงสัย เด็กสมัยนี้มีแฟนเร็วจังเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง เฮ้อ!
"ไม่มีค่ะพีพีไม่เคยมีแฟนเพราะพี่ชายไม่ให้มี แต่ว่ามีคนมาจีบพีพีเยอะนะ บอสนายไม่รู้อะไรซะแล้วพีพีเป็นดาวมหาลัยนะสวยมากเลยด้วย"
"จ้ะ ทอดไข่ให้เป็นก่อนเถอะค่อยคิดมีแฟนนะยัยเด็กจอมยุ่ง"
เขาส่งจานไข่ทอดไปให้หญิงสาว พีพีรับมาก่อนจะร้องว้าวออกมาทันที
"ทอดไข่สวยจังเลย พีพีชอบแบบไม่สุก"
"ไหนเอาหมูมาดูหน่อยหั่นชิ้นพอดีรึเปล่า"
"นี่ค่ะ"
"ใช้ได้แล้ว มานี่เดี๋ยวสอนทำข้าวผัด"
บอสนายสอนหญิงสาวเบื้องต้นว่าขั้นตอนทำยังไงบ้าง หญิงสาวตั้งใจฟังมากเพราะมันดูน่าสนุกเวลาได้ทำอาหารที่ชอบกิน
"หยิบน้ำตาลมาด้วย"
พีพีมองขวดตรงหน้าก่อนจะเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ทำไมมีสีขาวตั้งสองขวดแล้วอันไหนคือน้ำตาล อันนี้แหละมั่ง หญิงสาวหยิบขึ้นมาก่อนจะส่งให้ชายหนุ่ม เขาหยิบมาดูก่อนจะหลุดขำออกมาทันที
"ผมบอกว่าหยิบน้ำตาลมา"
"นี่ไงคะน้ำตาล"
"นี่มันเกลือ"
"เอ้า คราวหลังบอสนายก็เขียนชื่อไว้สิคะ สีขาวเหมือนกันพีพีก็นึกว่าน้ำตาล"
เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบทั้งสองขึ้นมาคู่กัน
"น้ำตาลจะละเอียดกว่า เกลือมันไม่ละเอียดขนาดนั้นเห็นป่ะว่าต่างกัน"
พีพีพยักหน้าอย่างเข้าใจ บอกแบบนี้แต่แรกก็เข้าใจแล้วมั้ย
"รับทราบค่ะเข้าใจแล้ว"
"ถ้าทำเองแล้วหยิบผิด เตรียมไปตรวจไตที่โรงพยาบาลได้เลยนะ"
เขาหัวเราะออกมาก่อนจะเดินไปดูข้าวว่าสุกดีหรือยัง พีพีมองตามชายหนุ่มก่อนจะจิ๊ปากอย่างขัดใจ
'แค่เกลือเองไม่ถึงขั้นไปโรงพยาบาลหรอก พูดซะเวอร์เชียว ชิ'
- ผู้เขียน
