“ยายมิเคยสั่งสอนให้เจ้ากล่าววาจาโป้ปด ตอบยายมาตามความจริง วันนี้เจ้าออกไปพบผู้ใดมา สหายที่เจ้าออกไปพบคือผู้ใดกัน”
น้ำเสียงของผู้เป็นยายฟังดูแล้วเยือกเย็นขึ้นกว่าอยู่เดิมหลายส่วน จนผู้กระทำความผิดอย่างชิงเหมยรู้สึกขนลุกขนชัน นางยิ้มหวานออกมาพลางขยับกายเข้าไปใกล้ๆ ผู้เป็นยาย สองมือยื่นไปบีบนวดขาทั้งสองข้างให้อย่างเอาใจ
“หามิได้เจ้าค่ะท่านยาย… ความจริงก็คือ ข้าตั้งใจจะออกไปพบหลิวหลูซินจริงๆ แต่ทว่าระหว่างทางข้าได้พบกับหริ่งเอ๋อร์เข้า นางชวนข้าไปเยี่ยมสหายของนางที่ท้ายหมู่บ้าน ข้าเกรงว่าท่านยายจะตำหนิที่ไม่ได้ขออนุญาตท่านก่อน จึงได้โป้ปดออกมาเจ้าค่ะ” นางแสร้งทำน้ำเสียงเศร้าสลด ซุนฉีที่มิเคยว่ากล่าวหลานสาวเลยสักคราก็ถึงกับใจอ่อนยวบ
“หากเป็นเช่นนี้แล้วยายจะตำหนิเจ้าด้วยเหตุใด หริ่งเอ๋อร์หาใช่คนอื่นคนไกลไม่ นางก็เปรียบเสมือนน้องสาวของเจ้า หากคราหน้าเจ้าจะพานางไปที่ใดก็บอกยายได้ ยายไม่นึกตำหนิเ
