ณ ท้ายหมู่บ้านซานฉีที่ยังคงไร้ผู้คนเฉกเช่นทุกครา ในยามนี้หัวหน้ามือปราบหนุ่มกำลังร่ำลาเด็กสาวทั้งสอง ก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นอาชา ควบขี่มันมุ่งหน้ากลับสำนักมือปราบย่อยประจำหมู่บ้านซานฉี เพื่อวางแผนการสำหรับรับมือกับพวกพ่อค้าทาสในค่ำคืนพรุ่งนี้ แม้เขาจะอยากไปส่งชิงเหมยให้ถึงตลาด แต่เขาก็รู้ดีว่ามิอาจกระทำเช่นนั้นได้ เพราะนางในยามนี้ ได้เติบโตจนเข้าสู่วัยออกเรือนได้แล้ว หากผู้ใดพบเห็นเข้า คงจะพากันพูดจานินทาลับหลังนางเอาได้
“ท่านหัวหน้ามือปราบช่างเป็นบุรุษที่มีรูปลักษณ์สง่างามเสียจริง ท่านพี่หญิงชิงเหมยเห็นด้วยกับข้าหรือไม่เจ้าคะ” หลิ่วหริ่งกล่าวพลางถามความเห็นของชิงเหมยออกมา ในขณะที่สายตาของนางก็ทอดมองตามหัวหน้ามือปราบหนุ่มที่เพิ่งขี่อาชาจากไปจนเขาลับสายตา
“มิใช่มีแค่ท่านหัวหน้ามือปราบ ที่เป็นบุรุษรูปงามแห่งเมืองถิงฮวาของเราหรอก เจ้าหลงลืมคุณชายรองเฉียว กับคุณชายใหญ่สกุลจ้าวไปแล้วหรือ…ยามนี
