[ โฮม : พาร์ท ]
ปลายนิ้วมือผมสัมผัสเข้ากับเส้นผมนุ่มๆ ของหมอเนียร์ราวครึ่งชั่วโมง คนบนตักไม่ได้นอนหลับอย่างที่ผมคิดไว้
หากเเต่เจ้าตัวกำลังดึงมือผมไปซุกไว้ข้างเเก้ม เขี่ยฝ่ามือผมเล่นไปเงียบๆ สายตาสั่นระริกเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรซักอย่างอยู่
"นอนได้แล้ว" ผมบอกเขา
"ผมนอนไม่หลับเลยโฮม.." เจ้าตัวตอบกลับเสียงเรียบ
ความรักระหว่างเราสองคน มันไม่เคยเป็นเรื่องของคนสองคนเลย ทุกครั้งมักจะมีบุคคลที่สองที่สามโผล่เข้ามาตลอด
ผมพยายามปลอบใจตัวเอง ว่าวันนึงผมจะสามารถทำให้พ่อของหมอได้เห็น
ถึงผมจะไม่ได้จบนอก หรือเรียนด็อกเตอร์ ไม่มีอะไรที่ดูพิเศษ แต่ผมอยากให้จูเนียร์เป็นคนพิเศษของผมแค่คนเดียว
เเต่เหมือนแค่ใจมันคงไม่พอจริงๆ นั่นเเหละครับ ผมกำลังพ่ายเเพ้อย่างหมดทางต่อสู้กับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่
พอได้เห็นเธอคนนั้น ผมก็ถึงกับร้องอ๋อ ว่าทำไมพ่อของหมอถึงบอกว่าไม่อยากให้ลูกเขาคบกับคนกระจอก
เธอมาเหนือกว่
