8
1281 คำ
ภามินเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่สาวสวยเกือบทั้งจังหวัดอยากพาตัวเองใส่พานมาถวายให้เขาเชยชม ความหล่อความรวยบวกกันรวมเป็นตัวของเขา แต่น่าเสียดายที่ภามินไม่คิดจริงจังกับใครถึงขั้นแต่งงานแม้อายุจะย่างสามสิบห้าแล้วก็ตาม มีอยู่คนหนึ่งที่ภามินควงไปไหนมาไหนพักใหญ่ซึ่งนั้นก็คือ ‘ญาดา’ สาวสวยหุ่นสะบึม พักหลังห่างไปเพราะฝ่ายหญิงนอกใจไปมีผู้ชายคนใหม่
เสียงสาวๆ ซุบซิบกันตลอดเส้นทางที่เขาเดินไปเข้าห้องน้ำ ซุบซิบถึงเรื่องที่เขาโดนญาดาเขี่ยทิ้ง มันน่าโมโหยิ่งนัก!
“ถ้าไม่อยากนอนครางให้อายคนอื่นอยู่ตรงนี้ก็หุบปากซะ!” ภามินด่าสาวสวยคนหนึ่งที่ซุบซิบเสียงดังเกินงามก่อนจะเดินก้าวเท้ายาวๆ กลับมายังโต๊ะอาหาร
ในขณะนั้นญาดาเพิ่งจะเข้ามาพร้อมเสี่ยโชคชัยเห็นเข้าพอดีก็ควงเสี่ยเข้ามาทักทาย “สวัสดีค่ะภาม ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันคุณดูหมองลงจังเลยนะคะ” หล่อนอยู่ในชุดสวยแบรนด์เนมทั้งตัว แต่งหน้าเข้มจัดสวยสะพรั่งไปทั้งเนื้อทั้งตัว หัวเราะคิกคักเอียงพวงแก้มซบไหล่เสี่ยโชคชัย
“คนที่หมองน่าจะเป็นเธอมากกว่านะญาดา มันไม่ให้นอนบ้างเลยเหรอหรือว่ารับงานหลายจ๊อบ จบเตียงนี้ก็ต้องร่อนสะโพกไปบริการเตียงอื่นต่อ” ภามินตอบกลับด้วยประโยคที่เจ็บแสบ ไม่ได้หันหน้าไปมองญาดาเต็มตาเพราะไม่อยากมองหน้าผู้หญิงมักมาก
“ภาม!”
“ทำไมแกพูดจาหมาๆ แบบนี้กับเด็กของฉันวะ!” เสี่ยโชคชัย เจ้าของธุรกิจแพปลาชักโกรธออกโรงแทนคู่ควงคนล่าสุด
“โทษทีว่ะไอ้หัวล้าน พอดีว่าเด็กของแกน่ะเคยแก้ผ้าอ้าขาให้ฉันเอามาก่อน ต้องขอบคุณเป็นอย่างมากนะที่รับเซ้งของเก่าๆ เน่าๆ ต่อจากฉัน!”
“กรี๊ดดด มันจะมากไปแล้วนะภาม!”
“มันน้อยไปด้วยซ้ำ!”
“ภาม!!” ญาดาเต้นร่าๆ กระทืบเท้าไม่พอใจที่ถูกภามินฉีกหน้ากลางร้านอาหารชื่อดัง คนในร้านหันมองมาเป็นตาเดียวหล่อนอับอายมากกัดฟันกรอดมองหน้าเขาด้วยสายตาโกรธแค้นก่อนจะหันไปกอดเกี้ยวออดอ้อนเสี่ยใหญ่ “เสี่ยขา อย่าไปฟังที่เขาพูดนะคะ เขาต้องการให้ร้ายดา”
“เฮอะ!” ภามินแสยะมุมปาก
“ใจเย็นๆ นะหนูดา เดี๋ยวเสี่ยจะจัดการมันให้เอง”
มือหนาลูบศีรษะภรรยาเก็บที่มีอายุอ่อนกว่าตนเองร่วมยี่สิบปีก่อนจะหันไปเอาเรื่องหนุ่มหล่อทายาทตระกูลดังประจำจังหวัด “ไอ้คุณภาม! อย่ามาทำกร่างที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของแกคนเดียวอย่าลืมจุดนี้ล่ะ”
“อ๋อเหรอ!!”
ภามินเอ่ยเสียงห้วน หมุนแก้วเบียร์ในมือไปมายื่นไปตรงหน้าให้นายพร้าวรินเพิ่มให้ก่อนดื่มอักๆ ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น ผู้หญิงร่านรักอย่างญาดาเขาไม่เสียเวลาพร่ำเพ้อดึงหล่อนกลับมาหรอกอยากจะไปไหนก็ไป จะไปมีสามีอีกสิบอีกร้อยคนก็ช่างหัวหล่อน!
ชายหนุ่มกำหมัดแน่นทิ้งแก้วเบียร์ลงพื้นแตกกระจายแทนการเปิดสงคราม
“แล้วนี่มันใช่ถิ่นแกหรือไง!”
“เฮ้ย! พูดอย่างนี้ก็สวยสิวะ! มังกร! ลายเสือ! ขุนพล! กระทืบสั่งสอนมันให้เละคาตีนพวกแกเดี๋ยวนี้!”
เสี่ยใหญ่สั่งเสียงกร้าวให้ลูกน้องประดับบารมีตนเองออกโรงแทน ข้างกายสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ยังเบียดเสียดกระแซะเข้ามาหาไม่ยอมถอยห่างไปไหน
“ครับเสี่ย!” ลูกน้องขาโหดทั้งสามขันรับคำ รุดกายไปต่อยหน้าภามินแต่พลาดทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทกับฝ่ายของภามินที่มีสามคนเช่นเดียวกัน หมัดต่อหมัด เท้าต่อเท้า เตะต่อยกันจนร้านพังไปทั้งแถบ ลูกค้าต่างตกใจวิ่งหนีกันจ้าละหวั่นชุลมุนร่วมสามนาทีกว่าผู้จัดการร้านจะออกมาระงับเหตุการณ์
ภามินกระทืบลูกน้องตัวยักษ์ของไอ้เสี่ยโชคชัยจนมันกระอักเลือดก่อนจะเตะซ้ำแล้วเดินผ่านหน้ามันไปหาเสี่ยโชคชัย
“ว่ายังไง! ตัวต่อตัวกันไหมห๊ะไอ้หัวล้าน!” หนุ่มหล่อถลกแขนเสื้อขึ้นเตรียมเอาเรื่อง ข่มชายสูงวัยด้วยร่างกายกำยำ
“กะ... แกอย่าเข้ามานะไอ้ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน!”
“สอน! แต่ฉันไม่จำเว้ย!”
“ว้าย!! ร้านเละหมดแล้ว คุณภามขา เสี่ยโชคชัยขา ใจเย็นๆ กันก่อนนะคะ อย่ามีเรื่องไปมากกว่านี้เลยค่ะ”
เจ๊คริสซี่ ผู้จัดการสาวประเภทสองร้องกรี๊ดมาแต่ไกล ตกใจสภาพร้านไม่พอยังต้องมาตกซ้ำสองเพราะคนที่มีเรื่องกันคือสองผู้มีอิทธิพลของจังหวัด และสาเหตุของการทะเลาะดูท่าจะเป็นนังร่านบางคน! เจ๊คริสซี่แบะปากใส่ญาดาก่อนจะสะบัดปลายคางแหลมมองไปยังภามิน
“คุณภามขา อย่ามีเรื่องกันอีกเลยนะคะ ถือว่าเจ๊ขอร้องล่ะค่ะ ให้ไหว้ก็ยอม” แล้วสาวประเภทสองคนสวยก็พนมมือไหว้ด้วยกิริยาอ่อนช้อย ถอนสายบัวกับก้มหน้าลงต่ำมากกว่าจะเงยหน้าขึ้นมอง พอเงยขึ้นเท่านั้นเจ๊คริสซี่ก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความคาดไม่ถึง เพราะภามินถลากายเข้าไปหาเสี่ยโชคชัยอีกแล้ว
“พอไม่มีลูกน้องคอยค้ำหัวแล้วกลัวจนหัวหดเลยเหรอไอ้หัวล้าน!” ภามินขยุ้มคอเสื้อของเสี่ยโชคชัย เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด
“หยุดเดี๋ยวนี้นะภาม!” ญาดาตะโกนเสียงดัง
“ไม่หยุด! ฉันไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของผู้หญิงมักมากอย่างเธอ!” ภามินตะโกนใส่หน้าญาดาเสียงดังลั่นจนอีกฝ่ายหน้าชา แต่มีหรือคนใจร้ายอย่างภามินจะแคร์ เขาออกจะสะใจมากด้วยซ้ำ มือหนาออกแรงขยุ้มคอเสื้อเสี่ยโชคชัยแน่นขึ้นจนอีกฝ่ายหน้าเขียว ง้างมือขึ้นจะต่อยมันสักหมัดแต่แล้วกลับมีมือบอบบางเอื้อมมาจับไว้ในวินาทีนั้น
“อย่าค่ะ!”
“อย่ายื่นมือมาสอดได้ไหม!” เขาผลักอีกฝ่ายให้ล้มลงพื้นโดยไม่ชายสายตาไปมองเลยด้วยซ้ำ จะง้างมือขึ้นต่อยอีกมือเดิมก็เคลื่อนมาจับไว้อีกจนเขารู้สึกโกรธผลักออกจากตัวแรงกว่าเดิมถึงสองเท่าก่อนจะหันกลับไปด่า ทว่ายังไม่ทันได้อ้าปากอะไรเขาก็ต้องตกใจเพราะคนที่จับคือดารัณ!
“คุณภาม อย่ามีเรื่องเลยนะคะ” ดารัณครางแผ่วขอร้องเขาทั้งที่ยังนั่งก้นจ้ำม่ำบนพื้นปูนเย็นเฉียบ หล่อนเจ็บสะโพกจนลุกแทบไม่ขึ้นน้ำตาเอ่อคลอ เรี่ยวแรงของภามินที่ส่งมามันน้อยซะที่ไหน
“น้องรัน!” ชานนท์อยู่ไม่ไกลนักเข้ามาประคองหล่อนให้ลุกขึ้นยืน ทอดสายตาคมนิ่งมองพี่ชายของดารัณที่กำลังอยู่ในอากัปกิริยาเมินเฉย ตอนนี้เสี่ยโชคชัย ญาดา กับเหล่าบอดี้การ์ดหลบหนีออกไปแล้วความวุ่นวายในร้านจึงตกอยู่ในความรับผิดชอบของภามินคนเดียวอย่างเสียไม่ได้
“เจ๊คริสซี่ เรื่องค่าเสียหายเรียกมาได้เลยแล้วฉันจะให้ลูกน้องจัดการให้ แต่ตอนนี้ฉันขอตัวกลับบ้านก่อน ดารัณ! เธอต้องกลับบ้านพร้อมฉัน!”
มือหนาแข็งแกร่งราวกับกรงเหล็กเลื่อนไปกระชากข้อมือของดารัณออกมาจากอ้อมกอดของชานนท์ หล่อนกรีดร้องเสียงหลงตลอดเส้นทางการฉุดกระชาก
“น้องรัน!”
“อุ๊ย! ทางตันซะแล้ว แย่จัง!”
- ผู้เขียน
