“เฮียขอเบอร์คุณหน่อยสิ เอาไว้โทรตามเผื่อคุณจะฟันเฮียแล้วทิ้ง” ธีมยื่นโทรศัพท์พร้อมกับหน้าจอที่ปลดล็อคให้คนที่นั่งนิ่งกับที่ไม่ยอมขยับ ปากบางบ่นมุบมิบแต่ก็รับไปกดเบอร์โทร
“ใครจะทิ้งใครกันแน่”
ธีมนอนเท้าแขนเอียงหน้ามองคนที่เพิ่งผ่านสมรภูมิดุเดือดกับเขามาเมื่อคืน บนเรือนร่างขาวผ่องยังคงมีรอยรักหลายสิบรอยแต่งแต้ม ชนิดที่ว่าต่อให้ใส่เสื้อคอเต่าก็ปิดไม่หมด
“เฮียพูดตรงๆนะ เฮียหลงคุณมาก หวงคุณมากเหมือนกัน เฮียไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาใกล้คุณนอกจากเฮีย ไม่อยากให้คุณห่างกายเฮียเลย” ร่างสูงที่นอนเปลือยท่อนบนพูดร่ายยาวเยี่ยงคนเพ้อ ตอนที่เจอก็ว่าชอบแล้วพอได้ครอบครองเขาเหมือนคนจะเป็นบ้า อยากเก็บเอาไว้ดู เอาไว้มองแค่คนเดียว
“พะ..พอแล้ว พูดอะไรของเฮียเนี่ย” ยีนส์ก้มหน้าวางมือประสานไว้บนตัก ไม่ยอมเสมองคนที่มองเขาไม่กระพริบตา
“รู้สึกดีไหมที่เฮียพูดแบบนั้น” คนที่ได้ยินรีบพยักหน้ารับจนผมที่เสียทรงจากเมื่อคื
